வரலாற்றில் வினோதங்கள் (தொடர்)

சான்டோரியோ சான்டோரியோ (29 மார்ச் 1561 - 25 பிப்ரவரி 1636) இவரின் உண்மையான பெயர் சான்டோரியோ சாண்டோரி (அல்லது டி' சான்க்டோரிஸ்) ஆங்கிலத்தில் Sanctorius of Padua என நன்கு அறியப்பட்ட இத்தாலிய உடலியல் நிபுணர், மருத்துவர், மற்றும் பேராசிரியர், வாழ்க்கை அறிவியலில் அளவு அணுகுமுறையை அறிமுகப்படுத்தியவர் மற்றும் பரிசோதனை உடலியலின் தந்தையாகக் கருதப்படுகிறார். அவர் பல மருத்துவ சாதனங்களை கண்டுபிடித்தவர் என்றும் அறியப்படுகிறார். 1614 இல் எழுதப்பட்ட அவரது படைப்பு டி ஸ்டேட்டிகா மெடிசினா, பல வெளியீடுகளைக் கண்டது மற்றும் தலைமுறை மருத்துவர்களின் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.(விக்கிப்பீடியா)

சிலர் தங்கள் எடையைக் கண்காணிப்பதில் ஆர்வமாக உள்ளனர். அவர்கள் உண்ணும் ஒவ்வொரு கலோரியையும் கவனமாக கவனிக்கிறார்கள். கலோரி கூடினால் உடற்பயிற்சியின் மூலம் எரிக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு உணவிற்கும் முன்னும் பின்னும் கூட அவர்கள் தங்களை எடை அளக்கிறார்கள். 17 ஆம் நூற்றாண்டில் இத்தாலியில், சரியான உடலமைப்பிற்கான ஆசை இல்லையென்றாலும், அளவீட்டில் இதேபோல் ஒரு மனிதன் இருந்தான். அவரது உந்துதல் முற்றிலும் அறிவியல்பூர்வமானது.

மனித உடல் தோலில் உள்ள துளைகள் மூலம் குறிப்பிடத்தக்க அளவு வெப்பம் மற்றும் ஈரப்பதத்தை இழக்கிறது. ஈரப்பதம் நிறைந்த காற்று வெளியேற்றப்படுவதால், சுவாசத்தின் மூலம் நீரும் இழக்கப்படுகிறது. இந்த வகையான நீர் இழப்பு "உணர்வற்ற வியர்வை-insensible perspiration" என்று அழைக்கப்படுகிறது. இது வழக்கமான வியர்வையிலிருந்து வேறுபடுகிறது. வியர்வையில் கரைப்பான்கள் இருந்தாலும், உணர்வற்ற வியர்வை என்பது தூய நீரின் ஆவியாதல் ஆகும். இது கண்ணுக்கு தெரியாதது மற்றும் கண்டறிய முடியாதது, எனவே அந்த  "உணர்வற்ற" என்ற சொல் பயன்படுத்தப்படுகிறது..
[You must be registered and logged in to see this image.]
ஒரு வயது வந்த மனிதர் தோலில் இருந்து ஆவியாதல் மூலம் ஒரு நாளைக்கு தோராயமாக 400 மில்லி தண்ணீரை இழக்கிறார், அதே அளவு சுவாசத்தின் மூலம் இழக்கிறார் என்று நவீன ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன. சுவாசத்தின் மூலம் நீர் இழப்பு மாறுபடும்,அது  உள்ளிழுக்கும் காற்றின் ஈரப்பதத்தால் பாதிக்கப்படலாம். தோலில் இருந்து உணர்வற்ற வியர்வை மூலம் இழக்கப்படும் நீர் தவிர்க்க முடியாதது ,குறைக்க முடியாது.

உணர்ச்சியற்ற வியர்வை பற்றிய ஆரம்பகால அறிவியல் ஆய்வு 17 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இத்தாலிய மருத்துவர் சான்டோரியோ சாண்டோரி என்பவரால் நடத்தப்பட்டது. பெரும்பாலும் பரிசோதனை உடலியலின் தந்தையாகக் கருதப்படும் சான்டோரியோ 30 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக தனது சொந்த உடல் செயல்முறைகளை உன்னிப்பாகக் கண்காணித்து, தினமும் எவ்வளவு சாப்பிட்டார் மற்றும் வெளியேற்றினார் என்பதை அளவிட்டார். அவர் உண்ணும் உணவின் எடையில் கணிசமான பகுதி மலக்கழிவு அல்லது சிறுநீரில் வெளியேற்றப்படாமல் இருப்பதையும், அவரது உடல் எடையில் அது வெளிப்படாமல் இருப்பதையும் அவர் கவனித்தார். சான்டோரியோ இந்த நிறை தோலின் துளைகள் வழியாக ஈரப்பதமாக இழக்கப்படுகிறது என்று கருதினார். அவர் இந்த நிகழ்வை வியர்வை இன்சென்சிபிலிஸ் அல்லது உணர்வற்ற வியர்வை ( perspiratio insensibilis or insensible perspiration) என்று அழைத்தார்.

சான்டோரியோ ஒவ்வொரு நாளும் உணவு, மலம் கழித்தல், சிறுநீர் கழித்தல் மற்றும் பாலியல் செயல்பாடு போன்ற பல்வேறு செயல்களுக்கு முன்னும் பின்னும் தன்னை எடைபோட்டுக் கொண்டார். அவர் தனது உணவு, மலம் மற்றும் சிறுநீர் ஆகியவற்றின் எடையையும் கவனமாக அளந்தார். அவரது சோதனைகளுக்கு உதவ, அவர் ஒரு சிறப்பு எடையுள்ள நாற்காலியை வடிவமைத்தார். அவர் தனது உடல் எடையில் மாற்றங்களை மிகவும் துல்லியமாக பதிவு செய்ய அனுமதித்தார். 1625 இல் வெளியிடப்பட்ட  அவரது Canon of Avicenna (Commentaria in primam fen primi libri Canonis Avicennae), இந்த கண்டுபிடிப்பை அவர் விவரித்து விளக்கினார் :

நாற்காலி படத்தில் இருப்பது போல் அமைக்கப்பட்டுள்ளது.அதில் ஸ்டீல்யார்ட் சாப்பாட்டு அறைக்கு மேலே உள்ள கற்றைகளிலிருந்து இடைநிறுத்தப்பட்டுள்ளது.  ஒரு மறைவான இடத்தில், அது அறையை குறைவான கவர்ச்சிகரமானதாக மாற்றுகிறது. அறியாதவர்கள், அசாதாரணமான விஷயங்கள் அனைத்தும் பார்க்கும் போது கேலிக்குரியதாகத் தோன்றும். நாற்காலி தரையில் இருந்து ஒரு விரல் உயரத்தில் உயர்த்தப்பட்ட நிலையில், எளிதாக நகர்த்த முடியாத வகையில் நிலையானது; உட்கொண்ட உணவின் காரணமாக, ஒருவர் எதிர்பார்த்த எடையையும், முன்பு நிர்ணயித்த அளவையும் அடைந்தால், சமநிலையின் வெளிப்புறப் பகுதி சிறிது உயர்ந்து, சமகாலத்தில் நாற்காலி சிறிது கீழே இறங்கும். இது உட்காருபவர்களுக்கு, அவர் நிலைப்படுத்தப்பட்ட அளவு உணவுக்கு வந்துவிட்டார் என்பதை உடனடியாகக் குறிக்கிறது; யாரோ ஒருவருக்கு எந்த அளவு அல்லது எடையுள்ள சாலட்டரி உணவானது பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. மேலும் தனிப்பட்ட உடல்களில் உணர்வற்ற சுவாசம் எவ்வளவு அதிகமாக இருக்க வேண்டும், அவர் நாற்காலியுடன் வசதியாக எடைபோடுகிறார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]Santorio Santori
சான்டோரியோவின் எடையுள்ள நாற்காலி ஒரு பெரிய ஸ்டீல்யார்டுடன் இணைக்கப்பட்ட ஒரு உத்தரத்திலிருந்து தொங்கியது. சாப்பிடுவதற்கு முன், அவர் உட்கொள்ளும் உணவின் அளவைப் பொறுத்து சமநிலையை அமைப்பார். பின்னர், நாற்காலியில் அமர்ந்து, அவர் நாற்காலியின் சமநிலை முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட அளவிற்கு குறையும் வரை சாப்பிடுவார். அந்த நேரத்தில் அவர் சாப்பிடுவதை நிறுத்துவார்.

எடையிடும் நாற்காலியின் முதன்மை குறிக்கோள், ஆரோக்கியத்தை பராமரிக்க ஒவ்வொரு நபரும் சரியான அளவு உணவைத் தீர்மானிப்பதாகும். உடல் வெளியேற்றங்களை கவனமாக கண்காணிப்பது நல்வாழ்வைப் பாதுகாப்பதற்கு முக்கியமானது என்று சாண்டோரியோ நம்பினார். உட்கொள்வதற்கும் வெளியேற்றத்திற்கும் இடையில் ஒரு சிறந்த சமநிலையின் மூலம் ஆரோக்கியம் அடையப்படுகிறது என்று அவர் கருதினார். அதாவது உட்கொள்ளும் உணவின் அளவு உடலில் இருந்து வெளியேற்றப்படும் திரவம் மற்றும் கழிவுகளின் அளவிற்கு ஒத்திருக்க வேண்டும். எடையிடும் நாற்காலியில் அவர் மேற்கொண்ட சோதனைகள், உடல் வெளியேற்றத்தின் குறிப்பிடத்தக்க பகுதியானது, தோல் மற்றும் நுரையீரல் வழியாக கண்ணுக்குத் தெரியாமல் நிகழ்கிறது என்பதை வெளிப்படுத்தியது - இது அவரது 1614 ஆம் ஆண்டு வெளியான De Statica Medicina வின் மையமாக மாறியது.


சான்டோரியோ தனது சோதனைகளை தனக்காக மட்டுப்படுத்தவில்லை; அவர் தனது எடையுள்ள நாற்காலியைப் பயன்படுத்தி மற்ற நபர்களையும் அளந்தார். அவர் உணவுக்கு முன்னும் பின்னும் அவற்றை எடைபோட்டார். அதே போல் இரவும் பகலும் பல்வேறு இடைவெளிகளில். வெளியேற்றப்பட்ட சிறுநீர் மற்றும் மலத்தின் சரியான அளவைக் கவனமாகப் பதிவுசெய்து, இந்தத் தரவை உட்கொள்ளும் உணவின் அறியப்பட்ட அளவோடு இணைத்து, சான்டோரியோவால் ஒரே இரவில் வெளியான வியர்வை இன்சென்சிபிலிஸின் அளவை மதிப்பிட முடிந்தது. அவரது சோதனைகள் முன்னேறும் போது, ​​அவர் காலநிலை, தூக்கம், உடற்பயிற்சி, வயது மற்றும் உணர்ச்சி நிலைகள் போன்ற கூடுதல் மாறிகளில் காரணியாகத் தொடங்கினார். உட்கொள்வதற்கும் வெளியேற்றத்திற்கும் இடையிலான சிறந்த சமநிலையைப் பற்றிய அவரது புரிதலைச் செம்மைப்படுத்த இந்த நிலைமைகளை கவனமாக சரிசெய்தார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
சான்டோரியோ துல்லியமாக தோலின் துளைகள் வழியாக வியர்வை இன்சென்சிபிலிஸ் ஏற்பட்டது என்று அவர் விவரித்தார். இது "நெட் போன்றது-like a net" முழு உடலையும் மூடி, ஈரப்பதம் வெளியேற அனுமதிக்கிறது. இந்த கண்ணுக்குத் தெரியாத ஈரப்பதத்தில் சில சுவாசத்தின் மூலம் வெளியேற்றப்பட்டதாகவும் அவர் குறிப்பிட்டார். இது "ஒரு கண்ணாடி மீது மூச்சு-breathing upon a glass" மற்றும் ஒடுக்கத்தை கவனிப்பதன் மூலம் எளிதாக நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது.

சான்டோரியோவின் சோதனைகள் வியர்வை உணர்வற்ற தன்மையை அளவிடுவதற்காக மட்டும் வடிவமைக்கப்படவில்லை . உடல் எடையில் ஏற்படும் ஏற்ற இறக்கங்களின் அடிப்படையில் நோய்களின் தொடக்கத்தைக் கணிக்கும் திறன் கொண்ட ஒரு நோயறிதல் கருவியாகவும் அவர் அவற்றைக் கற்பனை செய்தார். அவரது கருதுகோள் சாதாரண நிலைமைகளின் கீழ், உடல் ஒப்பீட்டளவில் நிலையான எடையை பராமரிக்கிறது. எனவே, உணர்வற்ற வியர்வை மூலம் பொருளின் சீரான பரவல் ஆரோக்கியமான நிலையைக் குறிக்கிறது. அதே நேரத்தில் இந்த சமநிலையில் திடீர் மாற்றங்கள் மறைக்கப்பட்ட நோயின் தோற்றத்தைக் குறிக்கலாம். சான்டோரியோ வியர்வையைக் கணக்கிடுவதன் மூலம், ஒரு நோயின் ஒவ்வொரு கட்டத்திற்கும் பொருத்தமான மருந்துகளின் அளவை மருத்துவர்கள் தீர்மானிக்க முடியும் மற்றும் அதன் தீவிரத்தை அளவிட முடியும் என்று முன்மொழிந்தார்.

சான்டோரியோ தனது கண்டுபிடிப்புகளின் நடைமுறை பயன்பாடுகளை மிகைப்படுத்தி மதிப்பிட்டாலும், மருத்துவம் மற்றும் அறிவியல் வரலாற்றில் டி ஸ்டேடிகா மெடிசினாவின் முக்கியத்துவம் மறுக்க முடியாதது. அவரது எடையிடும் சோதனைகள் உடலியலில் அளவு ஆராய்ச்சி என்ற கருத்தை அறிமுகப்படுத்தியது. இது கோட்பாட்டிலிருந்து சோதனை அணுகுமுறைகளுக்கு ஒரு முக்கிய மாற்றத்தைக் குறிக்கிறது. சான்டோரியோவின் பணி, உடலின் மிக முக்கியமான செயல்முறைகள், அது(உடல்) தன்னைத்தானே பராமரிக்கிறது. அவை அளவிடக்கூடியவை மற்றும் சுருக்கமான பகுத்தறிவைக் காட்டிலும் துல்லியமான அளவீடு மற்றும் கவனிப்பு மூலம் ஆய்வு செய்யப்பட வேண்டும் என்பதை நிரூபித்தது.

சான்டோரியோ முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட கண்டுபிடிப்புகளை உருவாக்கினார். அவற்றில் பெரும்பாலானவை மருத்துவ அறிவியல் துறையில் இருந்தன. அவரது குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்புகளில் உடல் வெப்பநிலையை அளவிடுவதற்கான ஆரம்பகால வெப்பமானி மற்றும் துடிப்பு வீதத்தை அளவிட வடிவமைக்கப்பட்ட பல்சிலோஜியம்-pulsilogium -சாதனம் ஆகியவை அடங்கும். பல்சிலோஜியம் மருத்துவ வரலாற்றில் முதல் துல்லியமான கருவிகளில் ஒன்றாக கருதப்படுகிறது. நோயாளியின் முக்கிய அறிகுறிகளை மருத்துவர்கள் கண்காணித்த விதத்தில் புரட்சியை ஏற்படுத்துகிறது .

ஆரம்பகால நவீன அறிவியலுக்கு அடித்தளமாக இப்போது பார்க்கப்படும் பல கருத்துக்கள், கருவிகள், சோதனைகள் மற்றும் வழிமுறைகள் சான்டோரியோவின் பணியால் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அவரது கண்டுபிடிப்புகள் மிகவும் துல்லியமான நோயறிதல் முறைகளுக்கு அடித்தளம் அமைத்தன. மேலும் இந்த கருவிகளின் மேம்படுத்தப்பட்ட பதிப்புகள் இன்றும் உலகெங்கிலும் உள்ள கிளினிக்குகளில் தொடர்ந்து பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

(The Weighting Chair of Sanctorius Sanctorius/A Replica”Fabrizio Bigotti & Jonathan Barry/சான்டோரியோ சாண்டோரி அண்ட் தி எமர்ஜென்ஸ் ஆஃப் குவாண்டிஃபைட் மெடிசின், 1614-1790”/சான்டோரியோ சாண்டோரியோ (6136) பொக்கிஷங்கள்/விக்கிப்பீடியா)

ப்ராஜெக்ட் A119, சந்திர ஆராய்ச்சி விமானங்களின் ஆய்வு (Project A119, - A Study of Lunar Research Flights)என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இது 1958 ஆம் ஆண்டில் அமெரிக்க விமானப்படையால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு மிக ரகசிய திட்டமாகும். இந்த திட்டத்தின் நோக்கம் நிலவில் அணுகுண்டை வெடிக்கச் செய்வதாகும். இது கிரக வானியல் மற்றும் ஜோதிடவியலில் உள்ள சில மர்மங்களுக்கு விடையளிக்க உதவும். நிலவின் பள்ளத்தில் இல்லாமல் மேற்பரப்பில் வெடிக்கும் சாதனம் வெடித்திருந்தால், வெடிக்கும் ஒளியின் ஒளி பூமியில் உள்ளவர்களுக்கு அவர்களின்  கண்ணால் மங்கலாகத் தெரிந்திருக்கும். இது அமெரிக்காவின் திறன்களில் உள்நாட்டு மன உறுதியை அதிகரிக்கக்கூடிய சக்தியைக் காட்டுவதாகும். இது சோவியத் யூனியன் விண்வெளிப் பந்தயத்தில் முன்னோடியாக இருந்த பிறகு தேவைப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
இந்த திட்டம் ஒருபோதும் செயல்படுத்தப்படவில்லை. "விமானப்படை அதிகாரிகள் அதன் அபாயங்கள் அதன் நன்மைகளை விட அதிகமாக இருப்பதாக முடிவு செய்த பிறகு" ரத்து செய்யப்பட்டது. மேலும் சந்திரனில் இறங்குவது சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி அமெரிக்க மற்றும் சர்வதேச மக்களின் பார்வையில் மிகவும் பிரபலமான சாதனையாக இருக்கும். இந்த திட்டம் செயல்படுத்தப்பட்டால், விண்வெளியில் இராணுவமயமாக்கலுக்கு வழிவகுத்திருக்கலாம். சோவியத் யூனியனின் ஒரே மாதிரியான திட்டம் (திட்டம் E-4) சோவியத் பிரதேசத்தின் மீது போர்க்கப்பல் மீண்டும் விழும் என்ற அச்சம் மற்றும் சர்வதேச சம்பவத்திற்கான சாத்தியக்கூறுகள் காரணமாக ஒருபோதும் நிறைவேறவில்லை.

2000 ஆம் ஆண்டில், தேசிய வானூர்தி மற்றும் விண்வெளி நிர்வாகத்தின் (NASA) முன்னாள் நிர்வாகி லியோனார்ட் ரீஃபெல், 1958 ஆம் ஆண்டில் இந்தத் திட்டத்தை வழிநடத்தினார். அமெரிக்கத் திட்டத்தின் இருப்பு 2000 ஆம் ஆண்டில் வெளிப்படுத்தப்பட்டது. ஒரு இளம் கார்ல் சாகன் விளைவுகளைக் கணிக்கும் குழுவில் ஒரு பகுதியாக இருந்தார். வெற்றிட மற்றும் குறைந்த ஈர்ப்பு விசையில் அணு வெடிப்பு, மற்றும் திட்டத்தின் அறிவியல் மதிப்பை மதிப்பீடு செய்தல். தொடர்புடைய ஆவணங்கள் ஏறக்குறைய 45 ஆண்டுகளாக ரகசியமாகவே இருந்தன. ரீஃபெலின் வெளிப்பாடுகள் இருந்தபோதிலும், அமெரிக்க அரசாங்கம் ஆய்வில் அதன் ஈடுபாட்டை அதிகாரப்பூர்வமாக ஒருபோதும் ஒப்புக் கொள்ளவில்லை.

பனிப்போரின் போது, ​​1957 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 4 ஆம் தேதி ஸ்புட்னிக் 1 ஐ விண்ணில் செலுத்தியதன் மூலம் சோவியத் யூனியன் விண்வெளிப் பந்தயத்தில் முன்னிலை வகித்தது. பூமியைச் சுற்றி வந்த முதல் செயற்கைக் கோளாக ஸ்புட்னிக் இருந்தது. மேலும் அதன் வெற்றிகரமான ஏவுதலின் ஆச்சரியம், அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தியது. இரண்டு முயற்சிகளுக்குப் பிறகு ப்ராஜெக்ட் வான்கார்ட் ஒரு அமெரிக்க செயற்கைக்கோளை ஏவுவதில் தோல்வியடைந்தது. ஊடகங்களால் "ஸ்புட்னிக் நெருக்கடி" என்று அழைக்கப்பட்டது.இது விண்வெளிப் பந்தயத்தின் தொடக்கத்திற்கான தூண்டுதலாக இருந்தது. இழந்த மதிப்பை மீட்டெடுக்கும் முயற்சியில், அமெரிக்கா தொடர்ச்சியான புதிய ஆய்வுகள் மற்றும் திட்டங்களில் இறங்கியது. இறுதியில் எக்ஸ்ப்ளோரர் 1, டிஃபென்ஸ் அட்வான்ஸ்டு ரிசர்ச் ப்ராஜெக்ட்ஸ் ஏஜென்சி  மற்றும் நாசாவின் ((DARPA), and NASA.)உருவாக்கத்துடன் ஏவப்பட்டது.(விக்கிப்பீடியா)

டெக்சாஸின் ஹூஸ்டனில் உள்ள ரைஸ் ஸ்டேடியத்தில் கூடியிருந்த பெருந்திரளான மக்கள் முன்னிலையில் அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஜான் எஃப். கென்னடி "நாங்கள் சந்திரனுக்குச் செல்வதைத் தேர்வு செய்கிறோம்" என்ற எழுச்சியூட்டும் உரையை வழங்குவதற்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே, அமெரிக்க விமானப்படை ஏற்கனவே தனது முடிவை எடுத்திருந்தது.

ஜனாதிபதி கென்னடி அமெரிக்கர்கள் சந்திர மேற்பரப்பில் நடப்பதைக் கற்பனை செய்தபோது, ​​​​அமெரிக்க விமானப்படையின் உயர் அதிகாரிகள் ஒரு பெரிய காளான் மேகத்தை கற்பனை செய்தனர். இது அனைத்து நாடுகளின் இதயங்களிலும் அச்சத்தைத் தூண்டும். அத்துடன் அமெரிக்காவின் தொழில்நுட்ப மற்றும் இராணுவ வலிமையைப் போற்றும் என நம்பினர்.

[You must be registered and logged in to see this image.]ஜார்ஜஸ் மெலியஸின் 1902 திரைப்படமான “எ ட்ரிப் டு தி மூன்”

1957 ஆம் ஆண்டில், சோவியத் யூனியன் ஸ்புட்னிக் என்ற முதல் செயற்கை செயற்கைக்கோளை சுற்றுப்பாதையில் செலுத்தி உலகை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது. அந்த நேரத்தில் அமெரிக்க ராக்கெட் ஏவுதல் அமைப்பின் நுணுக்கங்களை  கண்டுபிடித்தனர் . அவர்களின் முதல் முயற்சியில், ஏவுதளத்தில் ராக்கெட் வெடித்தது. இந்த தோல்வி பத்திரிகைகளில் பரவலாக கேலி செய்யப்பட்டது. இது கபுட்னிக் , ஃப்ளோப்னிக், பஃப்னிக் மற்றும் ஸ்டேபுட்னிக் (kaputnik, flopnik, puffnik and stayputnik.) என்று பலவிதமாக அழைக்கப்பட்டது .

சோவியத்தின் வெற்றியும் அமெரிக்கர்களின் தோல்வியும் விண்வெளித் திட்டத்தில் பணிபுரிபவர்களுக்கு மட்டுமல்ல, முழு நாட்டிற்கும் மனச்சோர்வை ஏற்படுத்தியது. ஸ்புட்னிக் மூலம், சோவியத் பூமியில் எந்த இடத்தையும் அணு ஆயுதம் ஏவுகணை மூலம் தாக்கும் தொழில்நுட்பம் தங்களிடம் இருப்பதாக நிரூபித்தது. மேலும் அமெரிக்கர்கள் நடந்துகொண்ட விதம், சோவியத் ஐக்கிய நாடுகள் மீது அணு ஆயுதத்தை ஏவ முடியும் என்று உலகின் பெரும்பகுதி கருதியது.

ஸ்புட்னிக் கிட்டத்தட்ட நான்கு மாதங்களுக்குப் பிறகு, இரண்டாவது சோவியத் செயற்கைக்கோளான ஸ்புட்னிக் 2 மற்றும் மூன்று மாதங்களுக்குப் பின்னால், விண்வெளியில் முதல் உயிருள்ள விலங்காக, லைக்கா என்ற நாய்,என தொடரும் போது, ஜனவரி 31, 1958 அன்று எக்ஸ்ப்ளோரர் 1 என்ற முதல் செயற்கைக்கோளை விண்ணில் செலுத்தியது. இது வெறும் 14 கிலோ எடை.

[You must be registered and logged in to see this image.]

(எக்ஸ்புளோரர் 1 (Explorer 1) அமெரிக்காவால் ஏவப்பட்ட முதல் செயற்கைக் கோள். இது ரஷ்யா ஏவிய ஸ்புட்னிக் 1 எனும் செயற்கைக் கோளுக்கு பதிலடி கொடுக்கும் வகையில் ஏவப்பட்டதாகும். இது 1958 ஆம் ஆண்டு சனவரி மாதம் 31 தேதி கேப் காணவெரல் என்னும் இடத்தில் இருந்து ஏவப்பட்டது.முதன்முதலில் வான் அலன் தீவிர கதிர்ப்பு வளையத்தைக் கண்டுபிடித்த விண்ணோடம் இதுவாகும்.சனவரி 31, 1958ல் ஏவப்பட்ட ஜூனோ1 ஏவுகணை எக்ஸ்புளோரர் 1ஐ சுற்றுப்பாதையில் செலுத்தியது.)

இதற்கு நேர்மாறாக, ஸ்புட்னிக் 83.6 கிலோகிராம் எடையைக் கொண்டிருந்தது. மேலும் அதைச் சுற்றுப்பாதையில் செலுத்திய ராக்கெட் இதுவரை வடிவமைக்கப்பட்ட மிகவும் சக்திவாய்ந்ததாக இருந்தது. சோவியத் ராக்கெட்டுகள் ஒவ்வொரு ஏவுதலிலும் படிப்படியாக அதிக சக்திவாய்ந்ததாக மாறியது.  ஸ்புட்னிக் 2 அரை டன்னுக்கு மேல் இருந்தது. மே 1958 வாக்கில், சோவியத் யூனியன் விண்வெளியில் மூன்றாவது செயற்கைக்கோளை வைத்திருந்தது - ஸ்புட்னிக் 3, ஒரு மிகப்பெரிய மிதக்கும் அறிவியல் ஆய்வகம், ,humongous floating scientific laboratory,பன்னிரண்டு அடி உயரமும் 1.3 டன் எடையும் கொண்டது.

[You must be registered and logged in to see this image.]வான்கார்ட் ராக்கெட் கேப் கனாவரலில் ஏவப்பட்ட சில நொடிகளில் வெடித்தது (டிசம்பர் 6, 1957)
விண்வெளி பந்தயத்தில் சோவியத் தெளிவாக முன்னோக்கி இருந்தனர் . மேலும் அமெரிக்கா அவர்களின் நம்பிக்கையை அதிகரிக்கும் ஒன்றை தீவிரமாக வேட்டையாடியது. எனவே அவர்கள் தங்களுக்குத் தெரிந்த மற்றும் சிறப்பாகச் செய்தவற்றுக்குத் திரும்பினர் - அணு ஆயுதங்களை உருவாக்கி அவற்றை வெடிக்கச் செய்தனர். இன்னும் சிறப்பாக. நிலவுக்கு அணுகுண்டை அனுப்பி உலகம் முழுவதும் பார்க்கும்படி ஏன் வெடிக்கக்கூடாது? இது போன்ற ஒரு நிகழ்வு மிகவும் அற்புதமானதாக இருக்கும் என நினைத்தனர். அது அமெரிக்காவை மீண்டும் விளையாட்டிற்குள் வைக்கும். அப்படித்தான் ப்ராஜெக்ட் A119 பிறந்தது.

உடனடியாக இயற்பியலாளர்கள் மற்றும் விஞ்ஞானிகளின் குழு ஒன்று கூடி, பூமியில் இருந்து வெடித்ததன் தெரிவுநிலையை-அது புறநிலை எண் ஒன்று-மற்ற விளிம்புநிலை நன்மைகளுடன் சேர்த்து, அத்தகைய வெடிப்பு சந்திர சுற்றுச்சூழலுக்கு தீங்கு விளைவிக்குமா என்பதை ஆய்வு செய்தது. வெடிப்பின் விளைவாக உருவாகும் தூசி மேகம் பூமியிலிருந்து சூரியனால் ஒளிரும் வகையில் அந்தி நேரத்தில் சாதனம் வெடிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்யப்பட்டது. புகழ்பெற்ற எழுத்தாளரான கார்ல் சாகன், அப்போது வானியலாளர் ஜெரார்ட் கைப்பரின் கீழ் பணிபுரிந்த முனைவர் பட்டம் பெற்ற மாணவரும் குழுவில் இருந்தார். சந்திரனைச் சுற்றியுள்ள விண்வெளியில் வெடிக்கும் தூசி மேகத்தின் விரிவாக்கத்தின் கணித மாதிரியை உருவாக்க அவர் கேட்கப்பட்டார்.

ஆரம்பத்தில், ஒரு ஹைட்ரஜன் வெடிகுண்டு கருதப்பட்டது. ஆனால் சந்திரனுக்கு 240,000 மைல் பயணத்திற்கு அது மிகவும் கனமாக இருக்கும் என்பதால் அதற்கு எதிராக முடிவு செய்யப்பட்டது. அதற்கு பதிலாக, 1.7 கிலோடன் ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த  சிறிய சாதனம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. ஒப்பிடுகையில், 1945 இல் ஜப்பானிய நகரமான ஹிரோஷிமா மீது வீசப்பட்ட லிட்டில் பாய் வெடிகுண்டு 13-18 கிலோடன் னைக் கொண்டிருந்தது.

திட்டம் A119 இன் பணிகள் ஜனவரி 1959 வரை தொடர்ந்தன. திடீரென்று அது கைவிடப்பட்டது. திட்டம் A119 வகைப்படுத்தப்பட்டது மற்றும் அனைத்து பங்கேற்பாளர்களும் இரகசியமாக அதை வைக்கும்படி உறுதியளிக்கப்பட்டனர்.

ப்ராஜெக்ட் A119 இன் இருப்பு 1990 களின் நடுப்பகுதி வரை இரகசியமாக இருந்தது. எழுத்தாளர் கீ டேவிட்சன் ஒரு சுயசரிதைக்காக கார்ல் சாகனின் வாழ்க்கையை ஆராய்ச்சி செய்யும் போது அந்தக் கதையைக் கண்டுபிடித்தார். 1959 ஆம் ஆண்டு கலிபோர்னியா பல்கலைக்கழகத்தில் கல்வி உதவித்தொகைக்கு விண்ணப்பித்த போது, ​​சாகன் இந்தத் திட்டத்தின் விவரங்களை வெளியிட்டார்—அதற்காக அவர் பின்னர் தேசிய பாதுகாப்பை மீறியதாக குற்றம் சாட்டப்பட்டார். ஆய்வுக்கு தலைமை தாங்கிய இயற்பியலாளர் லியோனார்ட் ரீஃபெல்  பத்திரிகையாளர்களிடம் பேசியபோது, ​​சுயசரிதை வெளியிடப்பட்டது.

"இந்த விஷயங்கள் போக, இது சிறியதாக இருந்தது," டாக்டர் ரீஃபெல் NY டைம்ஸிடம் கூறினார் . "இது ஒரு வருடத்திற்கும் குறைவானது மற்றும் செயல்பாட்டுத் திட்டமிடல் நிலைக்கு வரவில்லை. சில விளைவுகள் என்னவாக இருக்கும் என்பதை நாங்கள் காண்பித்தோம். நாங்கள் செய்த உண்மையான வாதம்,  மூடிய கதவுகளுக்கு பின்னால், சந்திரனின் அழகிய சூழலை அழிப்பதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. ரஷ்யர்களால் நாங்கள் மூழ்கடிக்கப்பட மாட்டோம் என்று பொதுமக்களைக் கவர வேறு வழிகள் இருந்தன.

"அதிர்ஷ்டவசமாக, சிந்தனை மாறியது," டாக்டர் ரீஃபெல் மேலும் கூறினார்.

(விக்கிப்பீடியா/AP/Newyorktimes/theguardian/nasa)

Studebaker President , என்பது 1926 முதல் 1942 வரை ஸ்டூட்பேக்கர் கார்ப்பரேஷன் ஆஃப் சவுத் பென்ட், இந்தியானா (யுஎஸ்) நிறுவனத்தால் தயாரிக்கப்பட்ட முதன்மையான ஆட்டோமொபைல் மாடலாக இருந்தது. பெயர்ப்பலகை 1955 இல் மீண்டும் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது மற்றும் 1958 மாடலின் இறுதி வரை பெயர் ஓய்வு பெறும் வரை பயன்படுத்தப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
1929 ஆம் ஆண்டின் பங்குச் சந்தை வீழ்ச்சியில் இருந்து சில நிறுவனங்கள் தப்பின, இது அமெரிக்காவையும் பெரும்பாலான மேற்கத்திய உலகங்களையும் பொருளாதார மந்தநிலையின் படுகுழியில் தள்ளியது. மிக மோசமான பாதிப்புகளில் ஒன்று ஆட்டோமொபைல் தொழில்-ஏனெனில் வேலையில்லாமல் இருக்கும் மக்களுக்கு கார்களை விற்பது கடினமாக இருந்தது.

சந்தை வீழ்ச்சிக்கு முன்னர், அமெரிக்க ஆட்டோமொபைல் உற்பத்தியாளரான ஸ்டூட்பேக்கரின் விற்பனை பெருகியது. ஆண்டுக்கு 180,000 கார்களை உற்பத்தி செய்யும் 225 ஏக்கர் பரப்பளவில் மூன்று பெரிய ஆலைகளுடன் நிறுவனம் வசதியாக வைக்கப்பட்டுள்ளது. பெரும் மந்தநிலை ஏற்பட்டபோது, ​​ஸ்டூட்பேக்கர், பல நிறுவனங்களைப் போலவே, தங்கள் செயல்பாடுகளின் அளவைக் குறைத்து, தங்கள் தொழிலாளர்களை பணிநீக்கம் செய்வதன் மூலம் பதிலளித்தனர். நிறுவனம் மனச்சோர்விலிருந்து தப்பிக்கவில்லை. வாரிய தலைவர் தற்கொலை செய்து கொண்டார். 1930கள் மற்றும் 40கள் முழுவதும் தொடர்ச்சியான மோசமான முடிவுகள் மற்றும் ஃபோர்டு மற்றும் ஜெனரல் மோட்டார்ஸின் கடுமையான போட்டி அவர்களின் தலைவிதியை அடைத்தது.

இத்தனை சிரமங்களுக்கு மத்தியிலும், ஸ்டூட்பேக்கர் அதிபரின் மகத்தான பிரதியை மரத்தினால் உருவாக்கி மிகப்பெரிய ஆட்டோமொபைல் ஸ்டண்ட் ஒன்றை ஏற்பாடு செய்தார்.

President அவர்களின் முதன்மையான மாதிரிகளில் ஒன்று 1926 இல் வெளியிடப்பட்டது. இது 5.8 லிட்டர் ஆறு-சிலிண்டர் எஞ்சினைக் கொண்டிருந்தது (பின்னர் வந்த மாடல்களில் சிறிய 5.1 லிட்டர் எஞ்சின் இருந்தது) 122 குதிரைத்திறனை வழங்கும் திறன் கொண்டது. இது  வேகப் பதிவுகளில் ராஜாவாக மாறியது. இது காற்று, எண்ணெய் மற்றும் எரிபொருளுக்கான நவீன வடிகட்டிகள், மேம்படுத்தப்பட்ட தெர்மோஸ்டாட் மற்றும் லான்செஸ்டர் அதிர்வு டம்பர் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருந்தது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
1931 ஆம் ஆண்டில், விற்பனையை மேம்படுத்துவதற்காக, நிறுவனம் அதன் உற்பத்திப் பிரதியை விட இரண்டரை மடங்கு பெரிய  President-ன் ஒரு பெரிய மரப் பிரதியை விளம்பரத்திற்காக உருவாக்கியது. மாடல் நாற்பது அடிக்கு மேல் நீளமும் பதினான்கு அடி உயரமும் கொண்டது. இது 5.5 டன்களுக்கு மேல் எடை கொண்டது.  வெள்ளை பைன் மூலம் கட்டப்பட்ட உடலைக் கொண்டிருந்தது. ஃபயர்ஸ்டோன் டயர் மற்றும் ரப்பர் நிறுவனத்தால் வழங்கப்பட்ட சக்கரங்கள் ஏழு அடி குறுக்கே அளவிடப்பட்டன.

ஆட்டோமேக்கரின் சொந்த நகரமான சவுத் பெண்ட், இந்தியானாவிற்கு வெளியே, ஸ்டூட்பேக்கர் ப்ரோவிங் மைதானத்தின் பிரதான வாயிலுக்கு அருகில் ராட்சத கார் இருந்தது. இந்த காட்சி நிறுவனத்திற்கு ஒரு நியாயமான விளம்பரத்தை உருவாக்கியது. மேலும் அப்பகுதியில் வசிப்பவர்கள் மற்றும் சுற்றுலாப் பயணிகளுக்கு முடிவில்லாத கவர்ச்சியாக மாறியது. வைல்ட் ஃப்ளவர்ஸ் என்ற தலைப்பில் பத்து நிமிட நீளமான Studebaker விளம்பரப் படத்திலும் இந்த கார் தோன்றியது .

துரதிர்ஷ்டவசமாக, கடுமையான குளிர்காலத்தின் அழிவிலிருந்து அனைத்து மர கட்டுமானத்தையும் பாதுகாக்க சில நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டன. 1936 ஆம் ஆண்டு வசந்த காலம் வரை கார் உயிர் பிழைத்தது.இதைப் பார்த்த நிறுவனம், மிகவும் கவலையான நிலையில் இருந்ததால் அதை  எரிக்க முடிவு செய்தது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
மகத்தான வாகனங்கள் மீதான ஸ்டூட்பேக்கரின் ஈர்ப்பு மரத்தாலான  President-ன் இறக்கவில்லை. 1933 ஆம் ஆண்டு சிகாகோ உலக கண்காட்சியில், ஸ்டூட்பேக்கர் மற்றொரு ராட்சதத்தை அமைத்தார் —அவர்களின் லேண்ட் க்ரூஸரின் மாதிரி, 80 அடி நீளமும் 28 அடி உயரமும் கொண்ட மரச்சட்டத்தின் மேல் பிளாஸ்டரால் அமைக்கப்பட்டது. ஓடும் பலகைக்கு கீழே, ஒரு கதவு பார்வையாளர்களை ஆடிட்டோரியத்திற்குள் அழைத்துச் சென்றது. அங்கு புதிய ஸ்டூட்பேக்கர்களின் நற்பண்புகளைப் புகழ்ந்து காட்டும் திரைப்படங்கள் காட்டப்பட்டன. கண்காட்சி முடிந்ததும் கார் அகற்றப்பட்டது.

இப்படி பல நிறுவனங்கள் சிறப்பாக செயல்பட்டு,இறுதியில் திவாலான நிலையில் காணாமல் போனது வரலாறு.

விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் என்பது கல் உறைகள் ஆகும். அதன் சுவர்கள் வெப்பத்தின் மூலம் விட்ரிஃபிகேஷன்(vitrification) செய்யப்பட்டன. இந்த கட்டமைப்புகள் ஸ்காட்லாந்திற்கு தனித்துவமானது என்று நீண்ட காலமாக கருதப்பட்டது. ஆனால் அவை மேற்கு மற்றும் வடக்கு ஐரோப்பாவின் பல பகுதிகளில்  காணப்பட்டுள்ளன.
(vitrification-விட்ரிஃபிகேஷன் என்பது ஒரு பொருளை ஒரு கண்ணாடியாக முழுமையாகவோ அல்லது பகுதியாகவோ மாற்றுவது, அதாவது படிகமற்ற அல்லது உருவமற்ற திடப்பொருளாகும். கண்ணாடிகள் கட்டமைப்பு ரீதியாக திரவங்களிலிருந்து வேறுபடுகின்றன.)
[You must be registered and logged in to see this image.]விட்ரிஃபைட் கோட்டை, இங்கிலாந்து, 1829
விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் பொதுவாக வலுவான தற்காப்பு நிலைகளை வழங்கும் மலைகளில் அமைந்துள்ளன. அவற்றின் வடிவம் அவை இணைக்கப்பட்டுள்ள தட்டையான சிகரங்களின் விளிம்பால் தீர்மானிக்கப்பட்டதாகத் தெரிகிறது. சுவர்கள் அளவு வேறுபடுகின்றன. ஒரு சில 12 அடி (3.7 மீ) உயரத்திற்கு மேல் உள்ளன. மேலும் அவை மிகவும் அகலமானவை. அவை கரைகளின் தோற்றத்தைக் காட்டுகின்றன. பாதுகாப்பின் பலவீனமான பகுதிகள் இரட்டை அல்லது மூன்று சுவர்களால் பலப்படுத்தப்படுகின்றன. மேலும் எப்போதாவது செதுக்கப்படாத மற்றும் துண்டிக்கப்படாத கற்களின் பெரிய தொகுதிகளால் ஆன பரந்த கோட்டைகள், அதிலிருந்து சிறிது தொலைவில் உள்ள வைட்ரிஃபைட் மையத்தை மூடுகின்றன. சுவர்களே விட்ரிஃபைட் ராம்பார்ட்ஸ்-vitrified ramparts- என்று அழைக்கப்படுகின்றன.


இந்த கட்டமைப்புகளில் எதிலும் சுண்ணாம்பு அல்லது சிமெண்ட் காணப்படவில்லை. இவை அனைத்தும் அவை கட்டப்பட்ட பாறைகளின் இணைப்பால் அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ ஒருங்கிணைக்கப்படுவதன் தனித்தன்மையை முன்வைக்கின்றன. கடுமையான வெப்பத்தின் பயன்பாட்டினால் ஏற்பட்ட இந்த இணைவு, பல்வேறு கோட்டைகளில் அல்லது ஒரே கோட்டையின் சுவர்களில் கூட சமமாக முழுமையடையவில்லை. சில சமயங்களில் கற்கள் பகுதியளவு மட்டுமே உருகி சுத்தப்படுத்தப்படுகின்றன; மற்றவற்றில், அவற்றின் அருகில் உள்ள விளிம்புகள் ஒன்றிணைக்கப்படுகின்றன. இதனால் அவை உறுதியாக ஒன்றாக இணைக்கப்பட்டுள்ளன; பல சந்தர்ப்பங்களில் பாறைத் துண்டுகள் ஒரு கண்ணாடி பற்சிப்பி போன்ற பூச்சுடன் மூடப்பட்டிருக்கும். அவை அவற்றை ஒரே மாதிரியாக இணைக்கின்றன; சில சமயங்களில், அரிதாக இருந்தாலும், சுவரின் முழு நீளமும் ஒரு திடமான விட்ரஸ் பொருளைக் காட்டுகிறது.

சுவர்கள் ஏன் அல்லது எப்படி விட்ரிஃபிகேஷன் செய்யப்பட்டன என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. சில பழங்காலவாசிகள் இது சுவரை வலுப்படுத்துவதற்காக செய்யப்பட்டது என்று வாதிட்டனர். ஆனால் வெப்பமாக்கல் உண்மையில் கட்டமைப்பை பலவீனப்படுத்துகிறது. போர் சேதமும் காரணமாக இருக்க வாய்ப்பில்லை. ஏனெனில் சுவர்கள் விட்ரிஃபிகேஷன் நடைபெறுவதற்கு போதுமான சூடாக இருப்பதை உறுதி செய்வதற்காக கவனமாக பராமரிக்கப்படும் தீக்கு உட்படுத்தப்பட்டதாக கருதப்படுகிறது.(விக்கிபீடியா)

வெண்கல மற்றும் இரும்பு யுகங்கள் முழுவதும், ஐரோப்பியர்கள் மலை உச்சியில் கல்லால் ஆன கோட்டைகளையும் அடைப்புகளையும் கட்டியுள்ளனர். இவற்றின் சுமார் இருநூறு எடுத்துக்காட்டுகள் தீவிர வெப்ப சேதத்தின் அறிகுறிகளைக் காட்டுகின்றன. இந்த கல் சுவர்கள் அதிக வெப்பநிலையில் எரிக்கப்பட்டதால், பாறைகள் ஓரளவு உருகி, ஒன்றோடொன்று இணைந்துள்ளன. அவை விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன. மேலும் கடந்த 250 ஆண்டுகளாக அவை தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களுக்கு மர்மமாக இருந்து வருகின்றன.

முதலில், விட்ரிஃபிகேஷன் என்பது கடந்த கால போர்களின் வடுக்கள் என்று கருதப்பட்டது.  இந்த விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் எதிலும் மோட்டார் அல்லது சுண்ணாம்பு போன்ற சிமென்ட் பொருட்கள் எதுவும் இல்லை. பாறைகள் காய்ந்து அடுக்கி வைக்கப்பட்டு பின்னர் வேண்டுமென்றே தீவைத்து அவற்றை ஒரு திடமான தொகுதியில் இணைக்கப்பட்டன என்று சான்றுகள் தெரிவிக்கின்றன—இது ஒரு அசாதாரண கட்டுமான முறையாகும்.
[You must be registered and logged in to see this image.]An artists impression of Dun Deardail vitrified fort in Glen Nevis
ஆயிரம் டிகிரிக்கு மேல். மண், களிமண் மற்றும் கரி போன்ற எரியக்கூடிய பொருட்களால் மர கட்டமைப்பில் பாறைகளுக்கு இடையில் உள்ள இடைவெளியை நிரப்புவதன் மூலம் தீயை கட்டுப்படுத்தினால் மட்டுமே இது சாத்தியமாகும். சுவர்கள் தற்செயலாக எரிக்கப்பட்டதாகவோ அல்லது எதிரிகளால் தீ வைக்கப்பட்டதாகவோ தெரியவில்லை.

[You must be registered and logged in to see this image.]ஸ்காட்லாந்தின் டுனாகோயில் கோட்டையில் உள்ள விட்ரிஃபைட் பாறை.
[You must be registered and logged in to see this image.]பிரான்சின் செயிண்ட்-சுசானில் உள்ள விட்ரிஃபைட் கோட்டை.
பாறையில் உள்ள சிறிய துகள்கள் ஒன்றிணைந்து அடர்த்தியான கண்ணாடித் துகள்களை உருவாக்குவதன் மூலம் வெப்பத்திற்கு உட்படுத்தப்படும் போது மணற்கல் வலிமையை அதிகரிக்கிறது. இது உண்மையாக இருந்தால், இந்த விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் உண்மையிலேயே தனித்துவமான கட்டுமானங்கள்.

விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் முதலில் ஸ்காட்லாந்தில் மட்டுமே இருப்பதாகக் கருதப்பட்டது, ஆனால் அவை மேற்கு மற்றும் வடக்கு ஐரோப்பாவின் பல பகுதிகளில் அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளன. ஐரோப்பா முழுவதும் இதுபோன்ற இருநூறுக்கும் மேற்பட்ட எடுத்துக்காட்டுகள் உள்ளன. அவற்றில் எழுபது ஸ்காட்லாந்தில் மட்டும் உள்ளன.(scotsman/விக்கிப்பீடியா/sciencedirect/Journal of Archaeological Science)