வரலாற்றில் வினோதங்கள் (தொடர்)

சான்டோரியோ சான்டோரியோ (29 மார்ச் 1561 - 25 பிப்ரவரி 1636) இவரின் உண்மையான பெயர் சான்டோரியோ சாண்டோரி (அல்லது டி' சான்க்டோரிஸ்) ஆங்கிலத்தில் Sanctorius of Padua என நன்கு அறியப்பட்ட இத்தாலிய உடலியல் நிபுணர், மருத்துவர், மற்றும் பேராசிரியர், வாழ்க்கை அறிவியலில் அளவு அணுகுமுறையை அறிமுகப்படுத்தியவர் மற்றும் பரிசோதனை உடலியலின் தந்தையாகக் கருதப்படுகிறார். அவர் பல மருத்துவ சாதனங்களை கண்டுபிடித்தவர் என்றும் அறியப்படுகிறார். 1614 இல் எழுதப்பட்ட அவரது படைப்பு டி ஸ்டேட்டிகா மெடிசினா, பல வெளியீடுகளைக் கண்டது மற்றும் தலைமுறை மருத்துவர்களின் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.(விக்கிப்பீடியா)

சிலர் தங்கள் எடையைக் கண்காணிப்பதில் ஆர்வமாக உள்ளனர். அவர்கள் உண்ணும் ஒவ்வொரு கலோரியையும் கவனமாக கவனிக்கிறார்கள். கலோரி கூடினால் உடற்பயிற்சியின் மூலம் எரிக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு உணவிற்கும் முன்னும் பின்னும் கூட அவர்கள் தங்களை எடை அளக்கிறார்கள். 17 ஆம் நூற்றாண்டில் இத்தாலியில், சரியான உடலமைப்பிற்கான ஆசை இல்லையென்றாலும், அளவீட்டில் இதேபோல் ஒரு மனிதன் இருந்தான். அவரது உந்துதல் முற்றிலும் அறிவியல்பூர்வமானது.

மனித உடல் தோலில் உள்ள துளைகள் மூலம் குறிப்பிடத்தக்க அளவு வெப்பம் மற்றும் ஈரப்பதத்தை இழக்கிறது. ஈரப்பதம் நிறைந்த காற்று வெளியேற்றப்படுவதால், சுவாசத்தின் மூலம் நீரும் இழக்கப்படுகிறது. இந்த வகையான நீர் இழப்பு "உணர்வற்ற வியர்வை-insensible perspiration" என்று அழைக்கப்படுகிறது. இது வழக்கமான வியர்வையிலிருந்து வேறுபடுகிறது. வியர்வையில் கரைப்பான்கள் இருந்தாலும், உணர்வற்ற வியர்வை என்பது தூய நீரின் ஆவியாதல் ஆகும். இது கண்ணுக்கு தெரியாதது மற்றும் கண்டறிய முடியாதது, எனவே அந்த  "உணர்வற்ற" என்ற சொல் பயன்படுத்தப்படுகிறது..
[You must be registered and logged in to see this image.]
ஒரு வயது வந்த மனிதர் தோலில் இருந்து ஆவியாதல் மூலம் ஒரு நாளைக்கு தோராயமாக 400 மில்லி தண்ணீரை இழக்கிறார், அதே அளவு சுவாசத்தின் மூலம் இழக்கிறார் என்று நவீன ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன. சுவாசத்தின் மூலம் நீர் இழப்பு மாறுபடும்,அது  உள்ளிழுக்கும் காற்றின் ஈரப்பதத்தால் பாதிக்கப்படலாம். தோலில் இருந்து உணர்வற்ற வியர்வை மூலம் இழக்கப்படும் நீர் தவிர்க்க முடியாதது ,குறைக்க முடியாது.

உணர்ச்சியற்ற வியர்வை பற்றிய ஆரம்பகால அறிவியல் ஆய்வு 17 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் இத்தாலிய மருத்துவர் சான்டோரியோ சாண்டோரி என்பவரால் நடத்தப்பட்டது. பெரும்பாலும் பரிசோதனை உடலியலின் தந்தையாகக் கருதப்படும் சான்டோரியோ 30 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக தனது சொந்த உடல் செயல்முறைகளை உன்னிப்பாகக் கண்காணித்து, தினமும் எவ்வளவு சாப்பிட்டார் மற்றும் வெளியேற்றினார் என்பதை அளவிட்டார். அவர் உண்ணும் உணவின் எடையில் கணிசமான பகுதி மலக்கழிவு அல்லது சிறுநீரில் வெளியேற்றப்படாமல் இருப்பதையும், அவரது உடல் எடையில் அது வெளிப்படாமல் இருப்பதையும் அவர் கவனித்தார். சான்டோரியோ இந்த நிறை தோலின் துளைகள் வழியாக ஈரப்பதமாக இழக்கப்படுகிறது என்று கருதினார். அவர் இந்த நிகழ்வை வியர்வை இன்சென்சிபிலிஸ் அல்லது உணர்வற்ற வியர்வை ( perspiratio insensibilis or insensible perspiration) என்று அழைத்தார்.

சான்டோரியோ ஒவ்வொரு நாளும் உணவு, மலம் கழித்தல், சிறுநீர் கழித்தல் மற்றும் பாலியல் செயல்பாடு போன்ற பல்வேறு செயல்களுக்கு முன்னும் பின்னும் தன்னை எடைபோட்டுக் கொண்டார். அவர் தனது உணவு, மலம் மற்றும் சிறுநீர் ஆகியவற்றின் எடையையும் கவனமாக அளந்தார். அவரது சோதனைகளுக்கு உதவ, அவர் ஒரு சிறப்பு எடையுள்ள நாற்காலியை வடிவமைத்தார். அவர் தனது உடல் எடையில் மாற்றங்களை மிகவும் துல்லியமாக பதிவு செய்ய அனுமதித்தார். 1625 இல் வெளியிடப்பட்ட  அவரது Canon of Avicenna (Commentaria in primam fen primi libri Canonis Avicennae), இந்த கண்டுபிடிப்பை அவர் விவரித்து விளக்கினார் :

நாற்காலி படத்தில் இருப்பது போல் அமைக்கப்பட்டுள்ளது.அதில் ஸ்டீல்யார்ட் சாப்பாட்டு அறைக்கு மேலே உள்ள கற்றைகளிலிருந்து இடைநிறுத்தப்பட்டுள்ளது.  ஒரு மறைவான இடத்தில், அது அறையை குறைவான கவர்ச்சிகரமானதாக மாற்றுகிறது. அறியாதவர்கள், அசாதாரணமான விஷயங்கள் அனைத்தும் பார்க்கும் போது கேலிக்குரியதாகத் தோன்றும். நாற்காலி தரையில் இருந்து ஒரு விரல் உயரத்தில் உயர்த்தப்பட்ட நிலையில், எளிதாக நகர்த்த முடியாத வகையில் நிலையானது; உட்கொண்ட உணவின் காரணமாக, ஒருவர் எதிர்பார்த்த எடையையும், முன்பு நிர்ணயித்த அளவையும் அடைந்தால், சமநிலையின் வெளிப்புறப் பகுதி சிறிது உயர்ந்து, சமகாலத்தில் நாற்காலி சிறிது கீழே இறங்கும். இது உட்காருபவர்களுக்கு, அவர் நிலைப்படுத்தப்பட்ட அளவு உணவுக்கு வந்துவிட்டார் என்பதை உடனடியாகக் குறிக்கிறது; யாரோ ஒருவருக்கு எந்த அளவு அல்லது எடையுள்ள சாலட்டரி உணவானது பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. மேலும் தனிப்பட்ட உடல்களில் உணர்வற்ற சுவாசம் எவ்வளவு அதிகமாக இருக்க வேண்டும், அவர் நாற்காலியுடன் வசதியாக எடைபோடுகிறார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]Santorio Santori
சான்டோரியோவின் எடையுள்ள நாற்காலி ஒரு பெரிய ஸ்டீல்யார்டுடன் இணைக்கப்பட்ட ஒரு உத்தரத்திலிருந்து தொங்கியது. சாப்பிடுவதற்கு முன், அவர் உட்கொள்ளும் உணவின் அளவைப் பொறுத்து சமநிலையை அமைப்பார். பின்னர், நாற்காலியில் அமர்ந்து, அவர் நாற்காலியின் சமநிலை முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட அளவிற்கு குறையும் வரை சாப்பிடுவார். அந்த நேரத்தில் அவர் சாப்பிடுவதை நிறுத்துவார்.

எடையிடும் நாற்காலியின் முதன்மை குறிக்கோள், ஆரோக்கியத்தை பராமரிக்க ஒவ்வொரு நபரும் சரியான அளவு உணவைத் தீர்மானிப்பதாகும். உடல் வெளியேற்றங்களை கவனமாக கண்காணிப்பது நல்வாழ்வைப் பாதுகாப்பதற்கு முக்கியமானது என்று சாண்டோரியோ நம்பினார். உட்கொள்வதற்கும் வெளியேற்றத்திற்கும் இடையில் ஒரு சிறந்த சமநிலையின் மூலம் ஆரோக்கியம் அடையப்படுகிறது என்று அவர் கருதினார். அதாவது உட்கொள்ளும் உணவின் அளவு உடலில் இருந்து வெளியேற்றப்படும் திரவம் மற்றும் கழிவுகளின் அளவிற்கு ஒத்திருக்க வேண்டும். எடையிடும் நாற்காலியில் அவர் மேற்கொண்ட சோதனைகள், உடல் வெளியேற்றத்தின் குறிப்பிடத்தக்க பகுதியானது, தோல் மற்றும் நுரையீரல் வழியாக கண்ணுக்குத் தெரியாமல் நிகழ்கிறது என்பதை வெளிப்படுத்தியது - இது அவரது 1614 ஆம் ஆண்டு வெளியான De Statica Medicina வின் மையமாக மாறியது.


சான்டோரியோ தனது சோதனைகளை தனக்காக மட்டுப்படுத்தவில்லை; அவர் தனது எடையுள்ள நாற்காலியைப் பயன்படுத்தி மற்ற நபர்களையும் அளந்தார். அவர் உணவுக்கு முன்னும் பின்னும் அவற்றை எடைபோட்டார். அதே போல் இரவும் பகலும் பல்வேறு இடைவெளிகளில். வெளியேற்றப்பட்ட சிறுநீர் மற்றும் மலத்தின் சரியான அளவைக் கவனமாகப் பதிவுசெய்து, இந்தத் தரவை உட்கொள்ளும் உணவின் அறியப்பட்ட அளவோடு இணைத்து, சான்டோரியோவால் ஒரே இரவில் வெளியான வியர்வை இன்சென்சிபிலிஸின் அளவை மதிப்பிட முடிந்தது. அவரது சோதனைகள் முன்னேறும் போது, ​​அவர் காலநிலை, தூக்கம், உடற்பயிற்சி, வயது மற்றும் உணர்ச்சி நிலைகள் போன்ற கூடுதல் மாறிகளில் காரணியாகத் தொடங்கினார். உட்கொள்வதற்கும் வெளியேற்றத்திற்கும் இடையிலான சிறந்த சமநிலையைப் பற்றிய அவரது புரிதலைச் செம்மைப்படுத்த இந்த நிலைமைகளை கவனமாக சரிசெய்தார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
சான்டோரியோ துல்லியமாக தோலின் துளைகள் வழியாக வியர்வை இன்சென்சிபிலிஸ் ஏற்பட்டது என்று அவர் விவரித்தார். இது "நெட் போன்றது-like a net" முழு உடலையும் மூடி, ஈரப்பதம் வெளியேற அனுமதிக்கிறது. இந்த கண்ணுக்குத் தெரியாத ஈரப்பதத்தில் சில சுவாசத்தின் மூலம் வெளியேற்றப்பட்டதாகவும் அவர் குறிப்பிட்டார். இது "ஒரு கண்ணாடி மீது மூச்சு-breathing upon a glass" மற்றும் ஒடுக்கத்தை கவனிப்பதன் மூலம் எளிதாக நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது.

சான்டோரியோவின் சோதனைகள் வியர்வை உணர்வற்ற தன்மையை அளவிடுவதற்காக மட்டும் வடிவமைக்கப்படவில்லை . உடல் எடையில் ஏற்படும் ஏற்ற இறக்கங்களின் அடிப்படையில் நோய்களின் தொடக்கத்தைக் கணிக்கும் திறன் கொண்ட ஒரு நோயறிதல் கருவியாகவும் அவர் அவற்றைக் கற்பனை செய்தார். அவரது கருதுகோள் சாதாரண நிலைமைகளின் கீழ், உடல் ஒப்பீட்டளவில் நிலையான எடையை பராமரிக்கிறது. எனவே, உணர்வற்ற வியர்வை மூலம் பொருளின் சீரான பரவல் ஆரோக்கியமான நிலையைக் குறிக்கிறது. அதே நேரத்தில் இந்த சமநிலையில் திடீர் மாற்றங்கள் மறைக்கப்பட்ட நோயின் தோற்றத்தைக் குறிக்கலாம். சான்டோரியோ வியர்வையைக் கணக்கிடுவதன் மூலம், ஒரு நோயின் ஒவ்வொரு கட்டத்திற்கும் பொருத்தமான மருந்துகளின் அளவை மருத்துவர்கள் தீர்மானிக்க முடியும் மற்றும் அதன் தீவிரத்தை அளவிட முடியும் என்று முன்மொழிந்தார்.

சான்டோரியோ தனது கண்டுபிடிப்புகளின் நடைமுறை பயன்பாடுகளை மிகைப்படுத்தி மதிப்பிட்டாலும், மருத்துவம் மற்றும் அறிவியல் வரலாற்றில் டி ஸ்டேடிகா மெடிசினாவின் முக்கியத்துவம் மறுக்க முடியாதது. அவரது எடையிடும் சோதனைகள் உடலியலில் அளவு ஆராய்ச்சி என்ற கருத்தை அறிமுகப்படுத்தியது. இது கோட்பாட்டிலிருந்து சோதனை அணுகுமுறைகளுக்கு ஒரு முக்கிய மாற்றத்தைக் குறிக்கிறது. சான்டோரியோவின் பணி, உடலின் மிக முக்கியமான செயல்முறைகள், அது(உடல்) தன்னைத்தானே பராமரிக்கிறது. அவை அளவிடக்கூடியவை மற்றும் சுருக்கமான பகுத்தறிவைக் காட்டிலும் துல்லியமான அளவீடு மற்றும் கவனிப்பு மூலம் ஆய்வு செய்யப்பட வேண்டும் என்பதை நிரூபித்தது.

சான்டோரியோ முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட கண்டுபிடிப்புகளை உருவாக்கினார். அவற்றில் பெரும்பாலானவை மருத்துவ அறிவியல் துறையில் இருந்தன. அவரது குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்புகளில் உடல் வெப்பநிலையை அளவிடுவதற்கான ஆரம்பகால வெப்பமானி மற்றும் துடிப்பு வீதத்தை அளவிட வடிவமைக்கப்பட்ட பல்சிலோஜியம்-pulsilogium -சாதனம் ஆகியவை அடங்கும். பல்சிலோஜியம் மருத்துவ வரலாற்றில் முதல் துல்லியமான கருவிகளில் ஒன்றாக கருதப்படுகிறது. நோயாளியின் முக்கிய அறிகுறிகளை மருத்துவர்கள் கண்காணித்த விதத்தில் புரட்சியை ஏற்படுத்துகிறது .

ஆரம்பகால நவீன அறிவியலுக்கு அடித்தளமாக இப்போது பார்க்கப்படும் பல கருத்துக்கள், கருவிகள், சோதனைகள் மற்றும் வழிமுறைகள் சான்டோரியோவின் பணியால் குறிப்பிடத்தக்க தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. அவரது கண்டுபிடிப்புகள் மிகவும் துல்லியமான நோயறிதல் முறைகளுக்கு அடித்தளம் அமைத்தன. மேலும் இந்த கருவிகளின் மேம்படுத்தப்பட்ட பதிப்புகள் இன்றும் உலகெங்கிலும் உள்ள கிளினிக்குகளில் தொடர்ந்து பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

(The Weighting Chair of Sanctorius Sanctorius/A Replica”Fabrizio Bigotti & Jonathan Barry/சான்டோரியோ சாண்டோரி அண்ட் தி எமர்ஜென்ஸ் ஆஃப் குவாண்டிஃபைட் மெடிசின், 1614-1790”/சான்டோரியோ சாண்டோரியோ (6136) பொக்கிஷங்கள்/விக்கிப்பீடியா)

ப்ராஜெக்ட் A119, சந்திர ஆராய்ச்சி விமானங்களின் ஆய்வு (Project A119, - A Study of Lunar Research Flights)என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இது 1958 ஆம் ஆண்டில் அமெரிக்க விமானப்படையால் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு மிக ரகசிய திட்டமாகும். இந்த திட்டத்தின் நோக்கம் நிலவில் அணுகுண்டை வெடிக்கச் செய்வதாகும். இது கிரக வானியல் மற்றும் ஜோதிடவியலில் உள்ள சில மர்மங்களுக்கு விடையளிக்க உதவும். நிலவின் பள்ளத்தில் இல்லாமல் மேற்பரப்பில் வெடிக்கும் சாதனம் வெடித்திருந்தால், வெடிக்கும் ஒளியின் ஒளி பூமியில் உள்ளவர்களுக்கு அவர்களின்  கண்ணால் மங்கலாகத் தெரிந்திருக்கும். இது அமெரிக்காவின் திறன்களில் உள்நாட்டு மன உறுதியை அதிகரிக்கக்கூடிய சக்தியைக் காட்டுவதாகும். இது சோவியத் யூனியன் விண்வெளிப் பந்தயத்தில் முன்னோடியாக இருந்த பிறகு தேவைப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
இந்த திட்டம் ஒருபோதும் செயல்படுத்தப்படவில்லை. "விமானப்படை அதிகாரிகள் அதன் அபாயங்கள் அதன் நன்மைகளை விட அதிகமாக இருப்பதாக முடிவு செய்த பிறகு" ரத்து செய்யப்பட்டது. மேலும் சந்திரனில் இறங்குவது சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி அமெரிக்க மற்றும் சர்வதேச மக்களின் பார்வையில் மிகவும் பிரபலமான சாதனையாக இருக்கும். இந்த திட்டம் செயல்படுத்தப்பட்டால், விண்வெளியில் இராணுவமயமாக்கலுக்கு வழிவகுத்திருக்கலாம். சோவியத் யூனியனின் ஒரே மாதிரியான திட்டம் (திட்டம் E-4) சோவியத் பிரதேசத்தின் மீது போர்க்கப்பல் மீண்டும் விழும் என்ற அச்சம் மற்றும் சர்வதேச சம்பவத்திற்கான சாத்தியக்கூறுகள் காரணமாக ஒருபோதும் நிறைவேறவில்லை.

2000 ஆம் ஆண்டில், தேசிய வானூர்தி மற்றும் விண்வெளி நிர்வாகத்தின் (NASA) முன்னாள் நிர்வாகி லியோனார்ட் ரீஃபெல், 1958 ஆம் ஆண்டில் இந்தத் திட்டத்தை வழிநடத்தினார். அமெரிக்கத் திட்டத்தின் இருப்பு 2000 ஆம் ஆண்டில் வெளிப்படுத்தப்பட்டது. ஒரு இளம் கார்ல் சாகன் விளைவுகளைக் கணிக்கும் குழுவில் ஒரு பகுதியாக இருந்தார். வெற்றிட மற்றும் குறைந்த ஈர்ப்பு விசையில் அணு வெடிப்பு, மற்றும் திட்டத்தின் அறிவியல் மதிப்பை மதிப்பீடு செய்தல். தொடர்புடைய ஆவணங்கள் ஏறக்குறைய 45 ஆண்டுகளாக ரகசியமாகவே இருந்தன. ரீஃபெலின் வெளிப்பாடுகள் இருந்தபோதிலும், அமெரிக்க அரசாங்கம் ஆய்வில் அதன் ஈடுபாட்டை அதிகாரப்பூர்வமாக ஒருபோதும் ஒப்புக் கொள்ளவில்லை.

பனிப்போரின் போது, ​​1957 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 4 ஆம் தேதி ஸ்புட்னிக் 1 ஐ விண்ணில் செலுத்தியதன் மூலம் சோவியத் யூனியன் விண்வெளிப் பந்தயத்தில் முன்னிலை வகித்தது. பூமியைச் சுற்றி வந்த முதல் செயற்கைக் கோளாக ஸ்புட்னிக் இருந்தது. மேலும் அதன் வெற்றிகரமான ஏவுதலின் ஆச்சரியம், அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தியது. இரண்டு முயற்சிகளுக்குப் பிறகு ப்ராஜெக்ட் வான்கார்ட் ஒரு அமெரிக்க செயற்கைக்கோளை ஏவுவதில் தோல்வியடைந்தது. ஊடகங்களால் "ஸ்புட்னிக் நெருக்கடி" என்று அழைக்கப்பட்டது.இது விண்வெளிப் பந்தயத்தின் தொடக்கத்திற்கான தூண்டுதலாக இருந்தது. இழந்த மதிப்பை மீட்டெடுக்கும் முயற்சியில், அமெரிக்கா தொடர்ச்சியான புதிய ஆய்வுகள் மற்றும் திட்டங்களில் இறங்கியது. இறுதியில் எக்ஸ்ப்ளோரர் 1, டிஃபென்ஸ் அட்வான்ஸ்டு ரிசர்ச் ப்ராஜெக்ட்ஸ் ஏஜென்சி  மற்றும் நாசாவின் ((DARPA), and NASA.)உருவாக்கத்துடன் ஏவப்பட்டது.(விக்கிப்பீடியா)

டெக்சாஸின் ஹூஸ்டனில் உள்ள ரைஸ் ஸ்டேடியத்தில் கூடியிருந்த பெருந்திரளான மக்கள் முன்னிலையில் அமெரிக்க ஜனாதிபதி ஜான் எஃப். கென்னடி "நாங்கள் சந்திரனுக்குச் செல்வதைத் தேர்வு செய்கிறோம்" என்ற எழுச்சியூட்டும் உரையை வழங்குவதற்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே, அமெரிக்க விமானப்படை ஏற்கனவே தனது முடிவை எடுத்திருந்தது.

ஜனாதிபதி கென்னடி அமெரிக்கர்கள் சந்திர மேற்பரப்பில் நடப்பதைக் கற்பனை செய்தபோது, ​​​​அமெரிக்க விமானப்படையின் உயர் அதிகாரிகள் ஒரு பெரிய காளான் மேகத்தை கற்பனை செய்தனர். இது அனைத்து நாடுகளின் இதயங்களிலும் அச்சத்தைத் தூண்டும். அத்துடன் அமெரிக்காவின் தொழில்நுட்ப மற்றும் இராணுவ வலிமையைப் போற்றும் என நம்பினர்.

[You must be registered and logged in to see this image.]ஜார்ஜஸ் மெலியஸின் 1902 திரைப்படமான “எ ட்ரிப் டு தி மூன்”

1957 ஆம் ஆண்டில், சோவியத் யூனியன் ஸ்புட்னிக் என்ற முதல் செயற்கை செயற்கைக்கோளை சுற்றுப்பாதையில் செலுத்தி உலகை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது. அந்த நேரத்தில் அமெரிக்க ராக்கெட் ஏவுதல் அமைப்பின் நுணுக்கங்களை  கண்டுபிடித்தனர் . அவர்களின் முதல் முயற்சியில், ஏவுதளத்தில் ராக்கெட் வெடித்தது. இந்த தோல்வி பத்திரிகைகளில் பரவலாக கேலி செய்யப்பட்டது. இது கபுட்னிக் , ஃப்ளோப்னிக், பஃப்னிக் மற்றும் ஸ்டேபுட்னிக் (kaputnik, flopnik, puffnik and stayputnik.) என்று பலவிதமாக அழைக்கப்பட்டது .

சோவியத்தின் வெற்றியும் அமெரிக்கர்களின் தோல்வியும் விண்வெளித் திட்டத்தில் பணிபுரிபவர்களுக்கு மட்டுமல்ல, முழு நாட்டிற்கும் மனச்சோர்வை ஏற்படுத்தியது. ஸ்புட்னிக் மூலம், சோவியத் பூமியில் எந்த இடத்தையும் அணு ஆயுதம் ஏவுகணை மூலம் தாக்கும் தொழில்நுட்பம் தங்களிடம் இருப்பதாக நிரூபித்தது. மேலும் அமெரிக்கர்கள் நடந்துகொண்ட விதம், சோவியத் ஐக்கிய நாடுகள் மீது அணு ஆயுதத்தை ஏவ முடியும் என்று உலகின் பெரும்பகுதி கருதியது.

ஸ்புட்னிக் கிட்டத்தட்ட நான்கு மாதங்களுக்குப் பிறகு, இரண்டாவது சோவியத் செயற்கைக்கோளான ஸ்புட்னிக் 2 மற்றும் மூன்று மாதங்களுக்குப் பின்னால், விண்வெளியில் முதல் உயிருள்ள விலங்காக, லைக்கா என்ற நாய்,என தொடரும் போது, ஜனவரி 31, 1958 அன்று எக்ஸ்ப்ளோரர் 1 என்ற முதல் செயற்கைக்கோளை விண்ணில் செலுத்தியது. இது வெறும் 14 கிலோ எடை.

[You must be registered and logged in to see this image.]

(எக்ஸ்புளோரர் 1 (Explorer 1) அமெரிக்காவால் ஏவப்பட்ட முதல் செயற்கைக் கோள். இது ரஷ்யா ஏவிய ஸ்புட்னிக் 1 எனும் செயற்கைக் கோளுக்கு பதிலடி கொடுக்கும் வகையில் ஏவப்பட்டதாகும். இது 1958 ஆம் ஆண்டு சனவரி மாதம் 31 தேதி கேப் காணவெரல் என்னும் இடத்தில் இருந்து ஏவப்பட்டது.முதன்முதலில் வான் அலன் தீவிர கதிர்ப்பு வளையத்தைக் கண்டுபிடித்த விண்ணோடம் இதுவாகும்.சனவரி 31, 1958ல் ஏவப்பட்ட ஜூனோ1 ஏவுகணை எக்ஸ்புளோரர் 1ஐ சுற்றுப்பாதையில் செலுத்தியது.)

இதற்கு நேர்மாறாக, ஸ்புட்னிக் 83.6 கிலோகிராம் எடையைக் கொண்டிருந்தது. மேலும் அதைச் சுற்றுப்பாதையில் செலுத்திய ராக்கெட் இதுவரை வடிவமைக்கப்பட்ட மிகவும் சக்திவாய்ந்ததாக இருந்தது. சோவியத் ராக்கெட்டுகள் ஒவ்வொரு ஏவுதலிலும் படிப்படியாக அதிக சக்திவாய்ந்ததாக மாறியது.  ஸ்புட்னிக் 2 அரை டன்னுக்கு மேல் இருந்தது. மே 1958 வாக்கில், சோவியத் யூனியன் விண்வெளியில் மூன்றாவது செயற்கைக்கோளை வைத்திருந்தது - ஸ்புட்னிக் 3, ஒரு மிகப்பெரிய மிதக்கும் அறிவியல் ஆய்வகம், ,humongous floating scientific laboratory,பன்னிரண்டு அடி உயரமும் 1.3 டன் எடையும் கொண்டது.

[You must be registered and logged in to see this image.]வான்கார்ட் ராக்கெட் கேப் கனாவரலில் ஏவப்பட்ட சில நொடிகளில் வெடித்தது (டிசம்பர் 6, 1957)
விண்வெளி பந்தயத்தில் சோவியத் தெளிவாக முன்னோக்கி இருந்தனர் . மேலும் அமெரிக்கா அவர்களின் நம்பிக்கையை அதிகரிக்கும் ஒன்றை தீவிரமாக வேட்டையாடியது. எனவே அவர்கள் தங்களுக்குத் தெரிந்த மற்றும் சிறப்பாகச் செய்தவற்றுக்குத் திரும்பினர் - அணு ஆயுதங்களை உருவாக்கி அவற்றை வெடிக்கச் செய்தனர். இன்னும் சிறப்பாக. நிலவுக்கு அணுகுண்டை அனுப்பி உலகம் முழுவதும் பார்க்கும்படி ஏன் வெடிக்கக்கூடாது? இது போன்ற ஒரு நிகழ்வு மிகவும் அற்புதமானதாக இருக்கும் என நினைத்தனர். அது அமெரிக்காவை மீண்டும் விளையாட்டிற்குள் வைக்கும். அப்படித்தான் ப்ராஜெக்ட் A119 பிறந்தது.

உடனடியாக இயற்பியலாளர்கள் மற்றும் விஞ்ஞானிகளின் குழு ஒன்று கூடி, பூமியில் இருந்து வெடித்ததன் தெரிவுநிலையை-அது புறநிலை எண் ஒன்று-மற்ற விளிம்புநிலை நன்மைகளுடன் சேர்த்து, அத்தகைய வெடிப்பு சந்திர சுற்றுச்சூழலுக்கு தீங்கு விளைவிக்குமா என்பதை ஆய்வு செய்தது. வெடிப்பின் விளைவாக உருவாகும் தூசி மேகம் பூமியிலிருந்து சூரியனால் ஒளிரும் வகையில் அந்தி நேரத்தில் சாதனம் வெடிக்க வேண்டும் என்று முடிவு செய்யப்பட்டது. புகழ்பெற்ற எழுத்தாளரான கார்ல் சாகன், அப்போது வானியலாளர் ஜெரார்ட் கைப்பரின் கீழ் பணிபுரிந்த முனைவர் பட்டம் பெற்ற மாணவரும் குழுவில் இருந்தார். சந்திரனைச் சுற்றியுள்ள விண்வெளியில் வெடிக்கும் தூசி மேகத்தின் விரிவாக்கத்தின் கணித மாதிரியை உருவாக்க அவர் கேட்கப்பட்டார்.

ஆரம்பத்தில், ஒரு ஹைட்ரஜன் வெடிகுண்டு கருதப்பட்டது. ஆனால் சந்திரனுக்கு 240,000 மைல் பயணத்திற்கு அது மிகவும் கனமாக இருக்கும் என்பதால் அதற்கு எதிராக முடிவு செய்யப்பட்டது. அதற்கு பதிலாக, 1.7 கிலோடன் ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த  சிறிய சாதனம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. ஒப்பிடுகையில், 1945 இல் ஜப்பானிய நகரமான ஹிரோஷிமா மீது வீசப்பட்ட லிட்டில் பாய் வெடிகுண்டு 13-18 கிலோடன் னைக் கொண்டிருந்தது.

திட்டம் A119 இன் பணிகள் ஜனவரி 1959 வரை தொடர்ந்தன. திடீரென்று அது கைவிடப்பட்டது. திட்டம் A119 வகைப்படுத்தப்பட்டது மற்றும் அனைத்து பங்கேற்பாளர்களும் இரகசியமாக அதை வைக்கும்படி உறுதியளிக்கப்பட்டனர்.

ப்ராஜெக்ட் A119 இன் இருப்பு 1990 களின் நடுப்பகுதி வரை இரகசியமாக இருந்தது. எழுத்தாளர் கீ டேவிட்சன் ஒரு சுயசரிதைக்காக கார்ல் சாகனின் வாழ்க்கையை ஆராய்ச்சி செய்யும் போது அந்தக் கதையைக் கண்டுபிடித்தார். 1959 ஆம் ஆண்டு கலிபோர்னியா பல்கலைக்கழகத்தில் கல்வி உதவித்தொகைக்கு விண்ணப்பித்த போது, ​​சாகன் இந்தத் திட்டத்தின் விவரங்களை வெளியிட்டார்—அதற்காக அவர் பின்னர் தேசிய பாதுகாப்பை மீறியதாக குற்றம் சாட்டப்பட்டார். ஆய்வுக்கு தலைமை தாங்கிய இயற்பியலாளர் லியோனார்ட் ரீஃபெல்  பத்திரிகையாளர்களிடம் பேசியபோது, ​​சுயசரிதை வெளியிடப்பட்டது.

"இந்த விஷயங்கள் போக, இது சிறியதாக இருந்தது," டாக்டர் ரீஃபெல் NY டைம்ஸிடம் கூறினார் . "இது ஒரு வருடத்திற்கும் குறைவானது மற்றும் செயல்பாட்டுத் திட்டமிடல் நிலைக்கு வரவில்லை. சில விளைவுகள் என்னவாக இருக்கும் என்பதை நாங்கள் காண்பித்தோம். நாங்கள் செய்த உண்மையான வாதம்,  மூடிய கதவுகளுக்கு பின்னால், சந்திரனின் அழகிய சூழலை அழிப்பதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. ரஷ்யர்களால் நாங்கள் மூழ்கடிக்கப்பட மாட்டோம் என்று பொதுமக்களைக் கவர வேறு வழிகள் இருந்தன.

"அதிர்ஷ்டவசமாக, சிந்தனை மாறியது," டாக்டர் ரீஃபெல் மேலும் கூறினார்.

(விக்கிப்பீடியா/AP/Newyorktimes/theguardian/nasa)

Studebaker President , என்பது 1926 முதல் 1942 வரை ஸ்டூட்பேக்கர் கார்ப்பரேஷன் ஆஃப் சவுத் பென்ட், இந்தியானா (யுஎஸ்) நிறுவனத்தால் தயாரிக்கப்பட்ட முதன்மையான ஆட்டோமொபைல் மாடலாக இருந்தது. பெயர்ப்பலகை 1955 இல் மீண்டும் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது மற்றும் 1958 மாடலின் இறுதி வரை பெயர் ஓய்வு பெறும் வரை பயன்படுத்தப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
1929 ஆம் ஆண்டின் பங்குச் சந்தை வீழ்ச்சியில் இருந்து சில நிறுவனங்கள் தப்பின, இது அமெரிக்காவையும் பெரும்பாலான மேற்கத்திய உலகங்களையும் பொருளாதார மந்தநிலையின் படுகுழியில் தள்ளியது. மிக மோசமான பாதிப்புகளில் ஒன்று ஆட்டோமொபைல் தொழில்-ஏனெனில் வேலையில்லாமல் இருக்கும் மக்களுக்கு கார்களை விற்பது கடினமாக இருந்தது.

சந்தை வீழ்ச்சிக்கு முன்னர், அமெரிக்க ஆட்டோமொபைல் உற்பத்தியாளரான ஸ்டூட்பேக்கரின் விற்பனை பெருகியது. ஆண்டுக்கு 180,000 கார்களை உற்பத்தி செய்யும் 225 ஏக்கர் பரப்பளவில் மூன்று பெரிய ஆலைகளுடன் நிறுவனம் வசதியாக வைக்கப்பட்டுள்ளது. பெரும் மந்தநிலை ஏற்பட்டபோது, ​​ஸ்டூட்பேக்கர், பல நிறுவனங்களைப் போலவே, தங்கள் செயல்பாடுகளின் அளவைக் குறைத்து, தங்கள் தொழிலாளர்களை பணிநீக்கம் செய்வதன் மூலம் பதிலளித்தனர். நிறுவனம் மனச்சோர்விலிருந்து தப்பிக்கவில்லை. வாரிய தலைவர் தற்கொலை செய்து கொண்டார். 1930கள் மற்றும் 40கள் முழுவதும் தொடர்ச்சியான மோசமான முடிவுகள் மற்றும் ஃபோர்டு மற்றும் ஜெனரல் மோட்டார்ஸின் கடுமையான போட்டி அவர்களின் தலைவிதியை அடைத்தது.

இத்தனை சிரமங்களுக்கு மத்தியிலும், ஸ்டூட்பேக்கர் அதிபரின் மகத்தான பிரதியை மரத்தினால் உருவாக்கி மிகப்பெரிய ஆட்டோமொபைல் ஸ்டண்ட் ஒன்றை ஏற்பாடு செய்தார்.

President அவர்களின் முதன்மையான மாதிரிகளில் ஒன்று 1926 இல் வெளியிடப்பட்டது. இது 5.8 லிட்டர் ஆறு-சிலிண்டர் எஞ்சினைக் கொண்டிருந்தது (பின்னர் வந்த மாடல்களில் சிறிய 5.1 லிட்டர் எஞ்சின் இருந்தது) 122 குதிரைத்திறனை வழங்கும் திறன் கொண்டது. இது  வேகப் பதிவுகளில் ராஜாவாக மாறியது. இது காற்று, எண்ணெய் மற்றும் எரிபொருளுக்கான நவீன வடிகட்டிகள், மேம்படுத்தப்பட்ட தெர்மோஸ்டாட் மற்றும் லான்செஸ்டர் அதிர்வு டம்பர் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருந்தது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
1931 ஆம் ஆண்டில், விற்பனையை மேம்படுத்துவதற்காக, நிறுவனம் அதன் உற்பத்திப் பிரதியை விட இரண்டரை மடங்கு பெரிய  President-ன் ஒரு பெரிய மரப் பிரதியை விளம்பரத்திற்காக உருவாக்கியது. மாடல் நாற்பது அடிக்கு மேல் நீளமும் பதினான்கு அடி உயரமும் கொண்டது. இது 5.5 டன்களுக்கு மேல் எடை கொண்டது.  வெள்ளை பைன் மூலம் கட்டப்பட்ட உடலைக் கொண்டிருந்தது. ஃபயர்ஸ்டோன் டயர் மற்றும் ரப்பர் நிறுவனத்தால் வழங்கப்பட்ட சக்கரங்கள் ஏழு அடி குறுக்கே அளவிடப்பட்டன.

ஆட்டோமேக்கரின் சொந்த நகரமான சவுத் பெண்ட், இந்தியானாவிற்கு வெளியே, ஸ்டூட்பேக்கர் ப்ரோவிங் மைதானத்தின் பிரதான வாயிலுக்கு அருகில் ராட்சத கார் இருந்தது. இந்த காட்சி நிறுவனத்திற்கு ஒரு நியாயமான விளம்பரத்தை உருவாக்கியது. மேலும் அப்பகுதியில் வசிப்பவர்கள் மற்றும் சுற்றுலாப் பயணிகளுக்கு முடிவில்லாத கவர்ச்சியாக மாறியது. வைல்ட் ஃப்ளவர்ஸ் என்ற தலைப்பில் பத்து நிமிட நீளமான Studebaker விளம்பரப் படத்திலும் இந்த கார் தோன்றியது .

துரதிர்ஷ்டவசமாக, கடுமையான குளிர்காலத்தின் அழிவிலிருந்து அனைத்து மர கட்டுமானத்தையும் பாதுகாக்க சில நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டன. 1936 ஆம் ஆண்டு வசந்த காலம் வரை கார் உயிர் பிழைத்தது.இதைப் பார்த்த நிறுவனம், மிகவும் கவலையான நிலையில் இருந்ததால் அதை  எரிக்க முடிவு செய்தது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
மகத்தான வாகனங்கள் மீதான ஸ்டூட்பேக்கரின் ஈர்ப்பு மரத்தாலான  President-ன் இறக்கவில்லை. 1933 ஆம் ஆண்டு சிகாகோ உலக கண்காட்சியில், ஸ்டூட்பேக்கர் மற்றொரு ராட்சதத்தை அமைத்தார் —அவர்களின் லேண்ட் க்ரூஸரின் மாதிரி, 80 அடி நீளமும் 28 அடி உயரமும் கொண்ட மரச்சட்டத்தின் மேல் பிளாஸ்டரால் அமைக்கப்பட்டது. ஓடும் பலகைக்கு கீழே, ஒரு கதவு பார்வையாளர்களை ஆடிட்டோரியத்திற்குள் அழைத்துச் சென்றது. அங்கு புதிய ஸ்டூட்பேக்கர்களின் நற்பண்புகளைப் புகழ்ந்து காட்டும் திரைப்படங்கள் காட்டப்பட்டன. கண்காட்சி முடிந்ததும் கார் அகற்றப்பட்டது.

இப்படி பல நிறுவனங்கள் சிறப்பாக செயல்பட்டு,இறுதியில் திவாலான நிலையில் காணாமல் போனது வரலாறு.

விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் என்பது கல் உறைகள் ஆகும். அதன் சுவர்கள் வெப்பத்தின் மூலம் விட்ரிஃபிகேஷன்(vitrification) செய்யப்பட்டன. இந்த கட்டமைப்புகள் ஸ்காட்லாந்திற்கு தனித்துவமானது என்று நீண்ட காலமாக கருதப்பட்டது. ஆனால் அவை மேற்கு மற்றும் வடக்கு ஐரோப்பாவின் பல பகுதிகளில்  காணப்பட்டுள்ளன.
(vitrification-விட்ரிஃபிகேஷன் என்பது ஒரு பொருளை ஒரு கண்ணாடியாக முழுமையாகவோ அல்லது பகுதியாகவோ மாற்றுவது, அதாவது படிகமற்ற அல்லது உருவமற்ற திடப்பொருளாகும். கண்ணாடிகள் கட்டமைப்பு ரீதியாக திரவங்களிலிருந்து வேறுபடுகின்றன.)
[You must be registered and logged in to see this image.]விட்ரிஃபைட் கோட்டை, இங்கிலாந்து, 1829
விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் பொதுவாக வலுவான தற்காப்பு நிலைகளை வழங்கும் மலைகளில் அமைந்துள்ளன. அவற்றின் வடிவம் அவை இணைக்கப்பட்டுள்ள தட்டையான சிகரங்களின் விளிம்பால் தீர்மானிக்கப்பட்டதாகத் தெரிகிறது. சுவர்கள் அளவு வேறுபடுகின்றன. ஒரு சில 12 அடி (3.7 மீ) உயரத்திற்கு மேல் உள்ளன. மேலும் அவை மிகவும் அகலமானவை. அவை கரைகளின் தோற்றத்தைக் காட்டுகின்றன. பாதுகாப்பின் பலவீனமான பகுதிகள் இரட்டை அல்லது மூன்று சுவர்களால் பலப்படுத்தப்படுகின்றன. மேலும் எப்போதாவது செதுக்கப்படாத மற்றும் துண்டிக்கப்படாத கற்களின் பெரிய தொகுதிகளால் ஆன பரந்த கோட்டைகள், அதிலிருந்து சிறிது தொலைவில் உள்ள வைட்ரிஃபைட் மையத்தை மூடுகின்றன. சுவர்களே விட்ரிஃபைட் ராம்பார்ட்ஸ்-vitrified ramparts- என்று அழைக்கப்படுகின்றன.


இந்த கட்டமைப்புகளில் எதிலும் சுண்ணாம்பு அல்லது சிமெண்ட் காணப்படவில்லை. இவை அனைத்தும் அவை கட்டப்பட்ட பாறைகளின் இணைப்பால் அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ ஒருங்கிணைக்கப்படுவதன் தனித்தன்மையை முன்வைக்கின்றன. கடுமையான வெப்பத்தின் பயன்பாட்டினால் ஏற்பட்ட இந்த இணைவு, பல்வேறு கோட்டைகளில் அல்லது ஒரே கோட்டையின் சுவர்களில் கூட சமமாக முழுமையடையவில்லை. சில சமயங்களில் கற்கள் பகுதியளவு மட்டுமே உருகி சுத்தப்படுத்தப்படுகின்றன; மற்றவற்றில், அவற்றின் அருகில் உள்ள விளிம்புகள் ஒன்றிணைக்கப்படுகின்றன. இதனால் அவை உறுதியாக ஒன்றாக இணைக்கப்பட்டுள்ளன; பல சந்தர்ப்பங்களில் பாறைத் துண்டுகள் ஒரு கண்ணாடி பற்சிப்பி போன்ற பூச்சுடன் மூடப்பட்டிருக்கும். அவை அவற்றை ஒரே மாதிரியாக இணைக்கின்றன; சில சமயங்களில், அரிதாக இருந்தாலும், சுவரின் முழு நீளமும் ஒரு திடமான விட்ரஸ் பொருளைக் காட்டுகிறது.

சுவர்கள் ஏன் அல்லது எப்படி விட்ரிஃபிகேஷன் செய்யப்பட்டன என்பது தெளிவாகத் தெரியவில்லை. சில பழங்காலவாசிகள் இது சுவரை வலுப்படுத்துவதற்காக செய்யப்பட்டது என்று வாதிட்டனர். ஆனால் வெப்பமாக்கல் உண்மையில் கட்டமைப்பை பலவீனப்படுத்துகிறது. போர் சேதமும் காரணமாக இருக்க வாய்ப்பில்லை. ஏனெனில் சுவர்கள் விட்ரிஃபிகேஷன் நடைபெறுவதற்கு போதுமான சூடாக இருப்பதை உறுதி செய்வதற்காக கவனமாக பராமரிக்கப்படும் தீக்கு உட்படுத்தப்பட்டதாக கருதப்படுகிறது.(விக்கிபீடியா)

வெண்கல மற்றும் இரும்பு யுகங்கள் முழுவதும், ஐரோப்பியர்கள் மலை உச்சியில் கல்லால் ஆன கோட்டைகளையும் அடைப்புகளையும் கட்டியுள்ளனர். இவற்றின் சுமார் இருநூறு எடுத்துக்காட்டுகள் தீவிர வெப்ப சேதத்தின் அறிகுறிகளைக் காட்டுகின்றன. இந்த கல் சுவர்கள் அதிக வெப்பநிலையில் எரிக்கப்பட்டதால், பாறைகள் ஓரளவு உருகி, ஒன்றோடொன்று இணைந்துள்ளன. அவை விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் என்று அழைக்கப்படுகின்றன. மேலும் கடந்த 250 ஆண்டுகளாக அவை தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களுக்கு மர்மமாக இருந்து வருகின்றன.

முதலில், விட்ரிஃபிகேஷன் என்பது கடந்த கால போர்களின் வடுக்கள் என்று கருதப்பட்டது.  இந்த விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் எதிலும் மோட்டார் அல்லது சுண்ணாம்பு போன்ற சிமென்ட் பொருட்கள் எதுவும் இல்லை. பாறைகள் காய்ந்து அடுக்கி வைக்கப்பட்டு பின்னர் வேண்டுமென்றே தீவைத்து அவற்றை ஒரு திடமான தொகுதியில் இணைக்கப்பட்டன என்று சான்றுகள் தெரிவிக்கின்றன—இது ஒரு அசாதாரண கட்டுமான முறையாகும்.
[You must be registered and logged in to see this image.]An artists impression of Dun Deardail vitrified fort in Glen Nevis
ஆயிரம் டிகிரிக்கு மேல். மண், களிமண் மற்றும் கரி போன்ற எரியக்கூடிய பொருட்களால் மர கட்டமைப்பில் பாறைகளுக்கு இடையில் உள்ள இடைவெளியை நிரப்புவதன் மூலம் தீயை கட்டுப்படுத்தினால் மட்டுமே இது சாத்தியமாகும். சுவர்கள் தற்செயலாக எரிக்கப்பட்டதாகவோ அல்லது எதிரிகளால் தீ வைக்கப்பட்டதாகவோ தெரியவில்லை.

[You must be registered and logged in to see this image.]ஸ்காட்லாந்தின் டுனாகோயில் கோட்டையில் உள்ள விட்ரிஃபைட் பாறை.
[You must be registered and logged in to see this image.]பிரான்சின் செயிண்ட்-சுசானில் உள்ள விட்ரிஃபைட் கோட்டை.
பாறையில் உள்ள சிறிய துகள்கள் ஒன்றிணைந்து அடர்த்தியான கண்ணாடித் துகள்களை உருவாக்குவதன் மூலம் வெப்பத்திற்கு உட்படுத்தப்படும் போது மணற்கல் வலிமையை அதிகரிக்கிறது. இது உண்மையாக இருந்தால், இந்த விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் உண்மையிலேயே தனித்துவமான கட்டுமானங்கள்.

விட்ரிஃபைட் கோட்டைகள் முதலில் ஸ்காட்லாந்தில் மட்டுமே இருப்பதாகக் கருதப்பட்டது, ஆனால் அவை மேற்கு மற்றும் வடக்கு ஐரோப்பாவின் பல பகுதிகளில் அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளன. ஐரோப்பா முழுவதும் இதுபோன்ற இருநூறுக்கும் மேற்பட்ட எடுத்துக்காட்டுகள் உள்ளன. அவற்றில் எழுபது ஸ்காட்லாந்தில் மட்டும் உள்ளன.(scotsman/விக்கிப்பீடியா/sciencedirect/Journal of Archaeological Science)

பல நூற்றாண்டுகளாக, மருத்துவர்களும் விஞ்ஞானிகளும் மனித உடற்கூறுகளைப் புரிந்துகொள்வதற்காக மனித உடல்களைப் பயன்படுத்தினர்.  

அப்போதும், 1832 ஆம் ஆண்டின் உடற்கூறியல் சட்டத்திற்கு முன்பும், நீதிமன்றங்களால் மரண தண்டனை மற்றும் துண்டிக்கப்பட்ட சடலங்கள் மட்டுமே சட்டப்பூர்வமாக வழங்கப்பட்டன. அக்காலத்தில் மரணதண்டனைகள் பொதுவானவை. அற்ப குற்றங்களுக்காக நூற்றுக்கணக்கானோர் தூக்கிலிடப்பட்டனர். ஆனால் 19 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்ட குற்றவாளிகளின் எண்ணிக்கை வெகுவாகக் குறைந்து, உடற்கூறியல் ஆய்வுக்குத் தேவையான சடலங்களின் கடுமையான பற்றாக்குறையை உருவாக்கியது. இது கல்லறை தோண்டுதல் நடைமுறைக்கு வழிவகுத்தது. அங்கு உடலைப் பறிப்பவர்கள் அல்லது "உயிர்த்தெழுப்புபவர்கள(body snatchers or "resurrectionists") இறந்த உடல்களைத் தோண்டி மருத்துவப் பள்ளிகளுக்கு விற்பார்கள்.

உடலை கல்லறையில் இருந்து எடுப்பது ஒரு இலாபகரமான வணிகமாகும்.  இறந்தவர்களின் உடல்கள் திருடப்படுவதைத் தடுக்க, இறந்தவரின் உறவினர்கள் மற்றும் நண்பர்களால் அடிக்கடி பார்க்க வேண்டியிருந்தது. சில தேவாலய முற்றங்களில் கண்காணிப்பு கோபுரங்கள் கட்டப்பட்டு, இரவு முழுவதும் காவலுக்கு நிற்க ஒரு ஆள் நியமிக்கப்பட்டார். சில குடும்பங்கள் இரும்பினால் செய்யப்பட்ட சவப்பெட்டிகளைப் பயன்படுத்தினர் அல்லது கல்லறைகள்  mortsafe எனப்படும் இரும்புக் கம்பிகளின் கட்டமைப்பால் பாதுகாக்கப்பட்டன. மற்றொரு கண்டுபிடிப்பு mort house ஆகும். அங்கு உடல்கள் சிதைவடையும் வரை தற்காலிகமாக சேமித்து வைக்கப்பட்டன. அதனால் அவற்றை மருத்துவப் பிரிப்புக்கு பயன்படுத்த முடியாது. அதன் பிறகு, உடல் நிரந்தர ஓய்வு இடத்தில் அடக்கம் செய்யப்படும்.

அதனால் பதிலுக்கு, கல்லறைகள் உடையவர்கள் தீவிர நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டனர்: அவர்கள் காவலர்களை அமர்த்தினர், பொறிகளை நிறுவினர் , மேலும் உடலைப் பறிப்பவர்களைத் தடுக்க கூண்டுகளில் கல்லறைகளை வைத்தனர். மற்றவர்கள் உடல்களை சிதைத்து திருடர்களுக்குப் பயன்படுத்த முடியாத வரை தற்காலிகமாக " சாலை வீடுகளில் " வைத்தனர்.

ஹென்றி ட்ரிக் என்ற ஒரு மனிதர், தனது சொந்த உடலை திருட்டில் இருந்து பாதுகாக்க ஒரு வழக்கத்திற்கு மாறான முறையை உருவாக்கினார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
ஹென்றி ட்ரிக் 18 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இங்கிலாந்தின் ஹெர்ட்ஃபோர்ட்ஷையரில் உள்ள ஒரு சிறிய நகரமான ஸ்டீவனேஜில் வாழ்ந்தார். ஒரு செழிப்பான மளிகை வியாபாரி. அவர் நகரத்தைச் சுற்றி பல கடைகள் மற்றும் சொத்துக்களை வைத்திருந்தார். செயின்ட் நிக்கோலஸ் தேவாலயத்தின் வார்டன் மற்றும் திருச்சபையின் மேற்பார்வையாளராக உள்நாட்டில் மதிக்கப்பட்டார்.

ஒரு நாள் மாலை, உணவகத்தில் சில பானங்களுக்குப் பிறகு, ஹென்றியும் அவரது நண்பர்களும் தேவாலயத்தை கடந்து செல்லும் பாதையில் வீட்டிற்குச் சென்று கொண்டிருந்தனர். கல்லறைகளைக் கடந்து செல்லும் போது, ​​சில உடல்களைஅகற்றும் கல்லறைத் திருடர்கள் வேலையில் இருப்பதைக் கண்டனர். புதிதாகப் புதைக்கப்பட்ட சடலத்தின் எச்சங்களை அறுவை சிகிச்சை நிபுணர்கள் மற்றும் மருத்துவப் பள்ளியில் பயிற்சி பெறும் மாணவர்களுக்கு விற்பனை செய்வதற்காக அகற்றினர். இந்த பார்வை ஹென்றியை மிகவும் ஆழமாக தொந்தரவு செய்தது. இறந்த பிறகு தனது சொந்த உடலுக்கு இதுபோன்ற ஒரு விதி ஏற்படாமல் தடுக்க அவர் தீர்மானித்தார்.

உறுதியுடன், ஹென்றி ஒரு உயிலை எழுதினார். அங்கு அவர் தனது உடலை ஒரு சவப்பெட்டியில் வைத்து தேவாலயத்தில் புதைக்கப்படுவதற்கு பதிலாக, அவரது கொட்டகையின் பரனுக்கு அடியில் வைக்கப்பட வேண்டும் என்று கோரினார். ஹென்றி தனது உடல் குறைந்தபட்சம் முப்பது ஆண்டுகளுக்கு அங்கேயே இருக்க வேண்டும் என்று கூறினார். அதன் பிறகு அவர் மரித்தோரிலிருந்து எழுந்து சட்டப்பூர்வமாக தனக்குச் சொந்தமான தோட்டத்தை மீட்டெடுப்பார் என்று நம்பினார். ஹென்றி, கொட்டகையின் கதவுகளை உள்ளே இருந்து பூட்ட வேண்டும் என்றும், பூட்டின் சாவியை சவப்பெட்டிக்குள் வைக்க வேண்டும் என்றும் கேட்டுக்கொண்டார். ஹென்றி தனியாக உள்ளே விடப்பட்டால், முதலில் கொட்டகையின் கதவை யார் சரியாகப் பூட்டுவார்கள் என்ற கேள்வியை அது கேட்கிறது.
[You must be registered and logged in to see this image.]ஹென்றி ட்ரிக்கின் சவப்பெட்டி. -
ஹென்றி 1724 இல் இறந்தார். அசாதாரண உயில் செய்யப்பட்ட சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு. ஒருபோதும் திருமணம் செய்து கொள்ளாத மற்றும் நேரடி வாரிசுகள் இல்லாததால், அவர் ஹென்றியின் கடைசி விருப்பங்களை நிறைவேற்றும் பணியில் ஈடுபட்டிருந்த அவரது சகோதரரான ரெவரெண்ட் தாமஸ் டிரிக்கிற்கு தனது முழு சொத்துக்களையும் விட்டுவிட்டார். உயிலில் அவர் விடுத்த கோரிக்கையின் தனித்தன்மையை ஹென்றி அறிந்திருந்தார். தனது சகோதரர் பின்பற்றத் தவறிவிடுவாரோ என்ற பயத்தில், ஹென்றி தனது உயில் விருப்பத்தில் ஒரு விதியை மாற்றிவிட்டார். அதன்படி அவரது கோரிக்கை நிறைவேற்றப்படாவிட்டால் அவரது சகோதரர் தனது பரம்பரை உயில் முழுவதுமாக இழக்க நேரிடும். அதற்கு பதிலாக, அவருக்கு உயில் வழங்கப்பட்ட அனைத்தும் அவர்களின் சகோதரர் ஜார்ஜ் டிரிக்கிற்குச் செல்லும். ஜார்ஜும் தன் விருப்பத்தை செயல்படுத்த மறுத்தால், எஸ்டேட் டிரிக்கின் மருமகன் வில்லியம் டிரிக்கிற்குச் சென்றுவிடும்.

தாமஸ் வெளிப்படையாக தனது சகோதரரின் வினோதமான விருப்பத்திற்கு மதிப்பளித்தார். ஹென்றியின் உடல் ஒரு ஈயம் பூசப்பட்ட சவப்பெட்டியில் வைக்கப்பட்டது. பின்னர் அது தரை மட்டத்திலிருந்து பத்து அடி உயரத்தில் அவரது கொட்டகையின் பரனில் ஏற்றப்பட்டது. அசாதாரணமான "அடக்கம்" விரைவில் ஆர்வமுள்ள பார்வையாளர்களை ஈர்த்தது மட்டுமல்லாமல் ஊரில் பிரபலமான காட்சியாக மாறியது. 1774 ஆம் ஆண்டில் சொத்து பழைய கோட்டை விடுதியாக மாற்றப்பட்டபோது, ​​சவப்பெட்டி பார்வையாளர்களுக்கு ஒரு மையப் புள்ளியாக இருந்தது. ட்ரிக்கின் மருமகள் ஆன் பின்னர் தனது மாமாவின் எச்சங்களை தேவாலயத்திற்கு மாற்றுமாறு கோரினார். இருப்பினும், புதிய விடுதி உரிமையாளர்கள், ஆனின் விருப்பத்தை புறக்கணிக்கத் தேர்ந்தெடுத்தனர். பார்வையாளர்களை தொடர்ந்து ஈர்க்கவும், உள்ளூர் கதைகளை தூண்டவும் ஹென்றியின் எலும்புகளை கொட்டகையில் விட்டுச் சென்றனர்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
களஞ்சியமும் சவப்பெட்டியும் பல ஆண்டுகளாக பல அழிவுகரமான தீயில் இருந்து தப்பித்தாலும், ஹென்றி டிரிக்கின் எச்சங்களை பாதுகாக்கும் திட்டம் இறுதியில் தோல்வியடைந்தது. ஆர்வமுள்ள பார்வையாளர்கள் தங்களுக்கு வாய்ப்பு கிடைக்கும் போதெல்லாம் அவரது பாகங்களைத் திருடத் தொடங்கினர். 1800 களின் முற்பகுதியில் சவப்பெட்டியை மாற்றியபோது, ​​ஹென்றியின் பற்களில் ஒன்றையும் அவரது தலைமுடியின் பூட்டையும் ஒரு தச்சன் நினைவுப் பொருட்களாக எடுத்துக் கொண்டதாகக் கூறப்படுகிறது. 1831 ஆம் ஆண்டில், விடுதியின் உரிமையாளர் திரு. பெல்லாமி, சவப்பெட்டியைத் திறந்து, ஹென்றியின் மண்டை ஓட்டில் உள்ள முடி "சரியான பாதுகாப்பு நிலையில்" இருப்பதாகக் குறிப்பிட்டார். ஈஸ்ட் ஹெர்ட்ஸ் தொல்பொருள் சங்கம் 1906 இல் எச்சங்களை ஆய்வு செய்த நேரத்தில், எலும்புக்கூட்டில் குறைந்தது மூன்றில் ஒரு பகுதியாவது மறைந்துவிட்டதாக அவர்கள் மதிப்பிட்டனர்.

முதலாம் உலகப் போரின் போது மேலும் கொள்ளை நடந்தது. ஸ்டீவனேஜில் நிலைகொண்டிருந்த வீரர்கள் சவப்பெட்டியில் இருந்து எலும்புகளை எடுத்து, அதற்கு பதிலாக குதிரை எலும்புகளை வைத்தனர். 1999 வாக்கில், ஹென்றியின் சொத்து, கொட்டகை உட்பட, நேஷனல் வெஸ்ட்மின்ஸ்டர் வங்கியால் வாங்கப்பட்டது.

மேலும் புதுப்பித்தலின் போது, ​​அவரது சவப்பெட்டி தற்காலிகமாக ஒரு பொறுப்பாளருக்கு மாற்றப்பட்டது. அடுத்து என்ன நடந்தது என்பது பற்றிய அறிக்கைகள் மோதல்; சிலர், சவப்பெட்டியை அகற்றியவுடன் காலியாகக் காணப்பட்டது என்று கூறுகின்றனர். மற்றவர்கள் விலங்குகளின் எலும்புகளின் கலவையைக் கண்டுபிடித்து அவற்றைப் புதைக்க ஏற்பாடு செய்ததாகக் கூறுகிறார்கள். பொருட்படுத்தாமல், ஏழை ஹென்றி மிகவும் கண்ணியமற்ற முடிவை சந்தித்தார் என்பது தெளிவாகிறது.

இன்றும், கடையும் களஞ்சியமும் மத்திய வரிசையில் நிற்கின்றன. ஹென்றியின் வெற்று சவப்பெட்டி இன்னும் ராஃப்டரின் கீழ் உள்ளது. அவரது அமைதியற்ற ஆவி கட்டிடங்களில் சுற்றித் திரிகிறது. அவரது இழந்த எச்சங்களைத் தேடுகிறது என்று புராணக்கதை கூறுகிறது. அவர் கடைசியாக 1964 இல் காணப்பட்டார். ஒரு செங்கல் சுவர் வழியாக நடந்து சென்றதாகக் கூறப்படுகிறது. இருப்பினும் அதன் பிறகு எந்தப் பார்வையும் இல்லை.
[You must be registered and logged in to see this image.]2016 இல் இருந்த ட்ரிக்ஸ் பார்ன்.

(விக்கிபீடியா/“Resurrectionists” (1847), by Hablot Knight Browne புத்தகத்தில் இருந்து)

இப்படி  மதங்கள் சொல்லும் உயிர்த்தெழுதல் போன்ற நம்பிக்கைகளில் ஊறியவர்கள் கல்லறைகளில் வைக்கப்படுபவர்கள் உயிர்த்தெழுவார்கள் என்ற நம்பிக்கையிலும் உடலை யாரும் திருடாமல் இருக்கவும்  ................

காவலர்கள்,எலிப்பொறி போன்ற பொறிகள்,துப்பாக்கி போன்றவற்றால் பாதுகாத்தனர்.

ஆர்லிங்டன் கல்லறையில் உள்ள துக்கக் கலை அருங்காட்சியகத்தில் இப்போது காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டுள்ள இந்த அசாதாரண தோற்றமுடைய துப்பாக்கி, ஒரு காலத்தில் உடலை திருடுபவர்களை எச்சரிக்க கல்லறை மைதானத்தில்  இறந்த உடல்களை தோண்டி எடுப்பதில் இருந்து பாதுகாக்க ,துப்பாக்கி கல்லறையின் அடிவாரத்திற்கு அருகில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும். அதில் தொடர்ச்சியான ட்ரிப் வயர்கள் துப்பாக்கியை தூண்டும் போது பொருத்தமான திசையில் சுழற்றி  திருடர்கள் மீது சுடும்.
[You must be registered and logged in to see this image.]mort house
[You must be registered and logged in to see this image.]A mortsafe in Greyfriars Kirkyard
மனித உடற்கூறியல் பற்றி நாம் அறிந்தவற்றில் பெரும்பாலானவை மனித சடலங்களைப் பிரிப்பதில் இருந்து வருகின்றன. இந்த நடைமுறை பாரம்பரிய பழங்காலத்திற்கு செல்கிறது. கிரேக்கர்களும் ரோமானியர்களும் மனிதப் பிரிவினையை மேற்கொண்டனர்.  இந்தியாவில் பண்டைய மருத்துவ மனிதர்களும் இப்படியான ஆய்வுகளைச் செய்தனர்.

[You must be registered and logged in to see this image.]
அவர்கள் மீது ஒரு முகவாய் வைப்பதன் மூலம், நிச்சயமாக. Scold's bridle என்று அழைக்கப்படும், சித்திரவதை மற்றும் பொது அவமானப்படுத்துதல் போன்ற சாதனங்கள் 16 மற்றும் 17 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் பெரும்பாலும் இங்கிலாந்து மற்றும் ஸ்காட்லாந்தில் பயன்படுத்தப்பட்டன.

"திட்டுதல்-Scold" என்பது ஒரு பழமையான வார்த்தையாகும்.  தொடர்ந்து நச்சரிக்கும் அல்லது முணுமுணுக்கும் ஒரு பெண். "கிசுகிசுக்கள், 'ஏளனங்கள் மற்றும் திட்டுதல்' அல்லது கட்டுக்கடங்காத நடத்தை மூலம் தங்கள் அண்டை வீட்டாரின் அமைதியைக் குலைக்கும் ஒரு பெண்" என்று பிரிட்டிஷ் நூலகம் கூறுகிறது . அக்கம்பக்கத்தினருடன் சண்டையிடும் பெண்கள், தங்கள் கணவர்களை மீறி, பாதிரியார்களிடம் வாக்குவாதத்தில் ஈடுபடுவது ஆண்களிடையே பெரும் கவலையை ஏற்படுத்தியது. எந்த பாதிக்கப்பட்ட மனது தனது பெண்ணைக் கட்டுப்படுத்தும் யோசனையை முதலில் தொடங்கியது என்று தெரியவில்லை.

Scold's bridle என்பது ஒரு இரும்பு முகவாய், தலையை மூடிய இரும்புச் சட்டகம். சாதனம் அணிந்திருக்கும்போது, ​​அந்த நபரால் சாப்பிடவோ பேசவோ இயலாது. சில கடிவாளங்கள் கடிவாளம் மூடப்பட்டு, பூட்டப்பட்டிருக்கும் போது வாயின் உள்ளே கூர்முனைகள் தோன்றி, அணிந்தவர் தாடையின் எந்த அசைவையும் செய்யவிடாமல் தடுக்கிறது. அது காட்டுமிராண்டித்தனமானது.
[You must be registered and logged in to see this image.]ஜேர்மனியில்  இந்த Scold's Bridle அணிந்திருப்பவருக்கு இன்னும் அதிக கவனத்தை ஈர்க்கும் வகையில், அவர்களின் அவமானத்தை அதிகரிக்கும் ஒரு மணி உள்ளது. - அறிவியல் அருங்காட்சியகம், லண்டன்

16 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் மந்திரவாதிகளுக்கு தண்டனையாக ஸ்காட்லாந்தில் முதன்முதலில் கடிவாளம் பயன்படுத்தப்பட்டது. பின்னர் இங்கிலாந்தில், சிலர் பிரச்சனைக்குரிய பெண்கள் மற்றும் மீறுபவர்கள் மீது அவற்றைப் பயன்படுத்தத் தொடங்கினர். பல சமூகங்கள் நச்சரிக்கும் மனைவிகள் மற்றும் கணவன்மார்களை கடிந்துகொள்வதற்காக தங்கள் சொந்த தண்டனையை நிறுவியுள்ளன. "டக்கிங் ஸ்டூல்-“ducking stool”  மிகவும் பொதுவானது. இங்கு பாதிக்கப்பட்டவர் ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்து ஒரு நதி அல்லது குளத்தில் நீரில் மூழ்கி எழ வைக்கப்பட்டார். ஆனால் சிலர் Scold's bridle ஐ விரும்பினர்.

கடிவாளம் போடுவது உடல் ரீதியாக அசௌகரியம் மட்டுமல்ல, அவமானமும் கூட. ஸ்காட்லாந்தில், ஒரு கடிவாளமுள்ள பெண் அடிக்கடி தெருக்களில் அணிவகுத்துச் செல்லப்பட்டார். சில சமயங்களில் அவரது சொந்த கணவரால். நகரின் குறுக்கு அல்லது சுங்கச்சாவடியில் நிரந்தரமாக காட்சிப்படுத்துவதன் மூலம் திட்டுபவர்களும் தண்டிக்கப்பட்டனர். இந்தச் செயல்கள், மக்கள் எப்படி நடந்துகொள்ள வேண்டும் என்பதையும், எந்த ஒரு மோசமான செயல் அல்லது அவதூறின் விளைவுகளையும் நினைவூட்டுவதாகும்.

ஸ்கால்டின் கயிறுகள்-Scold's bridles - ஒரு நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக வழக்கத்தில் இருந்தன. ஆனால் ஜெர்மனி போன்ற ஐரோப்பாவின் பிற பகுதிகளில் அவை 1800 களின் முற்பகுதி வரை முக்கியமாக பணிமனைகளில் தண்டனையாகப் பயன்படுத்தப்பட்டன.
[You must be registered and logged in to see this image.]1655 ஆம் ஆண்டு அதிகாரி ஒருவரால் கடிவாளத்தை அணிந்த ஒரு பெண் நகரத்தை சுற்றி அழைத்துச் செல்கிறார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]Engraving of a woman wearing a scold's bridle in New England, from A Brief History of the United States by Joel Dorman Steele and Esther Baker Steele, 1885.
(விக்கிபீடியா/Brief History of the United States / British Library/collection.sciencemuseumgroup/lancastercastle/ Science Museum, London)

இப்போதும் இந்திய வடமாநிலங்களில் இப்படி பெண்கள் அவமதிக்கப்படுவதை காணலாம்.முக்கியமாக தாழ்த்தப்பட்ட இன பெண்கள் வெவ்வேறு வகைகளில் குற்றவாளிகளாக தெருவில் அடிக்கப்படுவதும்,கட்டி இழுத்துச் செல்லப்படுவதும்,நிர்வாணமாக்கி தெருவில் இழுத்துச் செல்லப்படுவதும் நடப்பதை செய்திகளாகப் படிக்கின்றோம்.

இந்து மத சாதிப் பிரிவினை ஒருவர் உயர்சாதியாகவும்,இன்னொருவர் தலித்தாகவும் பிரிக்கப்பட்டு சித்திரவதைக்கு உள்ளாகின்றனர்.வேதங்கள் மனிதனால் எழுதப்படும் போது தங்களுக்கு ஏற்றதாக எழுதி விடுவதும் அவற்றை நாம் நம்புவதும்  கொடுமையானதாக இருக்கிறது.யார் கடவுளைப் பார்த்தார்கள்?நரகம் சொர்க்கம் யார் பார்த்தார்கள்?எல்லாம் மனிதனால் தன் வசதிக்காக உருவாக்கப்பட்டதாகும்.இன்றைய ஆட்சியாளர்கள் தங்களுக்கு ஏற்ற சட்டங்களை உருவாக்குவது போல் அன்றைய மனிதன் தன் வசதிக்காக வேதங்களை உருவாக்கி தனக்கு சாதகமாக்கிக் கொண்டான்.கண்களை மூடிக் கொண்டு நாம் அவற்றை உண்மை என பின்பற்றுகிறோம்.என்ன கொடுமை?

கிரைஸ்லர் ஏர் ரெய்டு சைரன்- Chrysler Air Raid Siren - ஒரு காரின் அளவில் இருந்தது. இது பன்னிரண்டு அடி நீளமும், ஆறு அடி உயரமும், 3  டன் எடையும் கொண்டது. பிரம்மாண்டமான சைரன் 180 குதிரைத்திறன் எட்டு சிலிண்டர் பெட்ரோல் இயந்திரத்தால் இயக்கப்பட்டது. இது இரண்டு-நிலை காற்று அமுக்கி மற்றும் ஒரு ரோட்டரி இடையிடை பிளவுபடுத்தி(rotary chopper) இயக்கியது. அமுக்கி ஒரு நிமிடத்திற்கு 2,610 கன அடி காற்றை, கிட்டத்தட்ட 7 PSI இல், rotary chopper மூலம் ஒலியை உருவாக்க காற்றை துடிப்புகளாக வெட்டியது. அழுத்தப்பட்ட காற்று மணிக்கு 400 மைல் வேகத்தில் ஆறு  giant horns வழியாக வெளியேறியது. இதன் விளைவாக சைரனில் இருந்து 100 அடி உயரத்தில் 138 dB என்ற நம்பமுடியாத உரத்த ஒலி ஏற்பட்டது. இந்த சைரனின் சத்தம் இதுவரை தயாரிக்கப்பட்ட எந்த எச்சரிக்கை சாதனத்துடனும் ஒப்பிடமுடியாது.
[You must be registered and logged in to see this image.]நியூயார்க்கின் RCA இல் கிறிஸ்லர்-பெல் விக்டரி சைரனை சோதனை செய்யும் ஆண்கள்.
கிறைஸ்லர் ஏர் ரெய்டு சைரனின் முக்கிய நோக்கம், பனிப்போரின் போது சோவியத்தின் அணுவாயுதத் தாக்குதலின் போது, ​​பொதுமக்களை மிகவும் பதட்டமான மற்றும் கவனத்தை ஈர்க்கும் வகையில் எச்சரிக்கை செய்வதாகும். பெல் டெலிபோன் லேபரட்டரீஸ்- Bell Telephone Laboratories- உடன் இணைந்து ஆட்டோமொபைல் நிறுவனமான கிரைஸ்லரால் சைரனை உருவாக்கியது. பெல் ஒரு புதிய ஒலி உருவாக்க வடிவமைப்பை உருவாக்கினார். இது ஒரு ரோட்டர் மூலம் அழுத்தப்பட்ட காற்றின் நேரடி ஓட்டத்தைப் பயன்படுத்தியது.

பெல் வடிவமைப்பின் அடிப்படையில் மூன்று பிரபலமான விமானத் தாக்குதல் சைரன்களை கிறைஸ்லர் தயாரித்தார் . இவற்றின் முதல் தலைமுறை, கிறைஸ்லர்-பெல் விக்டரி சைரன்-Chrysler-Bell Victory Siren- என்று அழைக்கப்பட்டது. இது 1940 களின் முற்பகுதியில் தயாரிக்கப்பட்டது. மேலும் நூற்றுக்கும் மேற்பட்டவை அமெரிக்கா முழுவதும் விற்கப்பட்டன. ஆரம்பகால வடிவமைப்புகளில் 140 குதிரைத்திறன் கொண்ட இயந்திரம் பயன்படுத்தப்பட்டது. 180 குதிரைத்திறன் கொண்ட க்ரைஸ்லர் ஏர் ரெய்டு சைரனின் மேம்படுத்தப்பட்ட பதிப்பு 1952 இல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது.

தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மாநில மற்றும் மாவட்ட சட்ட அமலாக்க நிறுவனங்களுக்கு இந்த சைரன்களை வாங்கவும், மக்கள் வசிக்கும் பகுதிகளில் உள்ள முக்கிய இடங்களில் அவற்றை நிறுவவும் அமெரிக்க அரசாங்கம் உதவியது. உதாரணமாக, லாஸ் ஏஞ்சல்ஸ் , இவற்றில் ஆறு வாங்கப்பட்டது. மேலும் பத்து கலிபோர்னியா மாநிலத்தில் உள்ள மற்ற அரசாங்க நிறுவனங்களுக்கு விற்கப்பட்டது. "பெரிய சிவப்பு விசில்கள்", அவை செல்லப்பெயர் பெற்றதால், வழக்கமான சோதனைகளின் போது சில முறை மட்டுமே ஒலிக்கப்பட்டது. அதன் அலறல் சத்தம் 25 மைல் தொலைவில் கேட்டதாக கூறப்படுகிறது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
கிறைஸ்லர் ஏர் ரெய்டு சைரன் மிகவும் சக்தி வாய்ந்தது. அது இரண்டாம் உலகப் போரின் போது அமெரிக்க கடற்படையால் மூடுபனியைக் கலைக்கப் பயன்படுத்தப்பட்டது. அந்த நேரத்தில் மூடுபனி ஒரு தீவிரமான விமான அபாயமாக இருந்தது. அப்போது விமானங்கள் குறைவான அதிநவீனமாக இருந்தன. மேலும் விமானிகள் கருவிகளைக் காட்டிலும் தெரிவுநிலையை அதிகம் நம்பியிருந்தனர்.அமெரிக்க கடற்படை மற்றும் RAF பொறியாளர்கள் இரண்டும் மூடுபனி பரவலின் வெவ்வேறு நுட்பங்களை பரிசோதித்தனர். ஆங்கிலேயர்கள் இறுதியில் மூடுபனியை ஆவியாக்க நெருப்பைப் பயன்படுத்தினர் . மற்றொரு முறையானது, கிறைஸ்லர் ஏர் ரெய்டு சைரன்களின் வரிசையை விமானத்தின் அணுகுமுறையில் சுமார் 100 அடி இடைவெளியில் நிறுவியது. இந்த பெரிய சைரனால் உருவாக்கப்பட்ட ஒலி அலைகள் இடைநிறுத்தப்பட்ட மூடுபனி துகள்கள் ஒன்றோடொன்று ஒன்றிணைந்து மழையாக வீழ்ச்சியடையச் செய்தன.

மூடுபனி பரவலின் சோனிக் முறையின் முக்கிய தீமை என்னவென்றால், சைரன்கள் உற்பத்தி செய்யும் காது-டிரம் உடைக்கும் சத்தம், இது ஆண்களை மயக்கம் மற்றும் குமட்டல் ஏற்படுத்தியது. விமானநிலையத்தில் பணிபுரியும் பணியாளர்கள் தங்கள் காதுகளை பஞ்சு ரப்பரால் மூடப்பட்ட பருத்தியால் பாதுகாத்தனர். ஆனால் காற்றழுத்தத்தில் ஏற்படும் பயங்கர மாற்றங்களைத் தடுக்க இவை போதுமானதாக இல்லை. இந்த சத்தம் வானத்தில் உள்ள விலங்குகள் மற்றும் பறவைகளுக்கும் தீங்கு விளைவிக்கும். 1940 களில் Mechanix Illustrated வெளியிட்ட ஒரு கட்டுரை , ஆண்கள் மற்றும் விலங்குகள் மீது அசௌகரியம் இல்லாமல் மூடுபனி மீது அதே விளைவை ஏற்படுத்த மீயொலி அலைகளைப் பயன்படுத்தலாம் என்று பரிந்துரைத்தது.

கடைசியாக கிறைஸ்லர் ஏர் ரெய்டு சைரன் 1957 இல் தயாரிக்கப்பட்டது. தற்போதுள்ள சைரன்கள் 1970 களில் சேவையில் இருந்தன. அதன் பிறகு பயன்பாடு மற்றும் பராமரிப்பு இல்லாததால் அவை பழுதடைந்தன. பல சைரன்கள் கண்காணிப்பு கோபுரங்கள் மற்றும் கட்டிடங்களின் உச்சியில் இருந்து கீழே இழுக்கப்பட்டு ஹாட் ராட் என்ஜின்களாக மாற்றப்பட்டன. மற்றவை  விற்கப்பட்டன. அவற்றில் ஒரு சில அவற்றின் அசல் இருப்பிடத்தில் உள்ளன. ஆனால் துருப்பிடித்து, காப்பாற்ற முடியாததாகி விட்டன. எடுத்துக்காட்டாக, வெஸ்டின் பாய்ன்செட் ஹோட்டலின் மேல் தென் கரோலினாவின் கிரீன்வில்லி நகரத்தில் ஒன்று உள்ளது. மேலும் ஒன்று நியூயார்க்கின் ரோசெஸ்டரில் உள்ள ரோசெஸ்டர் தீயணைப்புத் துறை பராமரிப்பு கட்டிடத்தின் மேல் உள்ளது.
[You must be registered and logged in to see this image.]ஜனவரி 22, 1954 இல் லாஸ் ஏஞ்சல்ஸ், கலிபோர்னியாவின் குடிமைத் தற்காப்பு அலுவலகத்தின் கண்காணிப்பாளர், கிறிஸ்லர் ஏர் ரெய்டு சைரனை ஆய்வு செய்கிறார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]நியூயார்க்கின் RCA இல் கிறிஸ்லர்-பெல் விக்டரி சைரனை சோதனை செய்யும் ஆண்கள்..

( Mechanix Illustrated Magazine/விக்கிபீடியா/victorysiren.)

எபினேசர் பையர்ஸ்-Ebenezer Byers- ஒரு நன்கு அறியப்பட்ட அமெரிக்க சமூகவாதி, தொழிலதிபர் அலெக்சாண்டர் பையர்ஸின் மகன். அவரது இளமை பருவத்தில், ஏபன் விளையாட்டுகளில் நம்பிக்கைக்குரிய திறமையைக் காட்டினார். 1902 மற்றும் 1903 ஆம் ஆண்டுகளில் அமெரிக்க அமெச்சூர் கோல்ஃப் போட்டியில் இரண்டாம் இடத்தைப் பிடித்தார். 1906 இல் சாம்பியன் ஆனார். எபென் இறுதியில் தனது தந்தையின் ஸ்டீல் மற்றும் செய்யப்பட்ட இரும்பு நிறுவனத்தில் தலைவரானார். அதே நேரத்தில், அவரது நாற்பதுகளின் இறுதியில்,விளையாட்டைத் தொடர்ந்தார். .

அணிகள் விளையாடுவதைப் பார்க்க எபன் அமெரிக்காவைச் சுற்றி அடிக்கடி பயணம் செய்தார். 1927 ஆம் ஆண்டில், யேல்-ஹார்வர்ட் கால்பந்து விளையாட்டிலிருந்து வாடகை ரயிலில் திரும்பும் போது, ​​எபென் மேல் பெர்த்தில் இருந்து விழுந்து அவரது கையில் காயம் ஏற்பட்டது. அவரது தனிப்பட்ட மருத்துவர்கள் மற்றும் பயிற்சியாளர்களின் சிறந்த சேவை இருந்தபோதிலும், எபென் தொடர்ந்து வலி இருப்பதாக புகார் கூறினார். அது இப்போது அவரது கோல்ஃப் விளையாட்டுகளை பாதிக்கத் தொடங்கியது. பிட்ஸ்பர்க் மருத்துவரின் பரிந்துரையின் பேரில், எபென் ரேடியத்தின் தடயங்களைக் கொண்ட காப்புரிமை பெற்ற மருந்தான ரேடித்தோரை குடிக்கத் தொடங்கினார் - இது ஒரு கதிரியக்கம் உள்ள மருந்தாகும்.
[You must be registered and logged in to see this image.]நியூ மெக்சிகோவில் உள்ள தேசிய அணு அறிவியல் மற்றும் வரலாற்று அருங்காட்சியகத்தில் ரேடிதோர் பாட்டில்.
ரேடிதரை கண்டுபிடித்தவர் வில்லியம் ஜேஏ பெய்லி, ஹார்வர்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் இருந்து வெளியேறியவர். அவர் தன்னை மருத்துவ மருத்துவர் என்று பொய்யாகக் கூறிக்கொண்டார். பெய்லி ரேடித்தோரை ஒரு வளர்சிதை மாற்ற ஊக்கியாகவும் பாலுணர்வாகவும் ஊக்குவித்தார். ரேடியம் அணுக்களால் வெளியிடப்படும் கதிரியக்க ஆற்றல் வெடிப்புகள், அட்ரீனல்கள் மற்றும் தைராய்டு போன்ற உடலின் உள் உறுப்புகளைத் தூண்டி, தலைவலி, நீரிழிவு, இரத்த சோகை, மலச்சிக்கல், ஆஸ்துமா போன்ற பல்வேறு நோய்களில் இருந்து விரைவாக மீட்பதாக அவர் கூறினார். ரேடியம் 228 மற்றும் ரேடியம் 226 தலா 1 மைக்ரோகுரி கொண்ட அரை-அவுன்ஸ் பாட்டில்களில் ரேடியம் உப்புகளாக காய்ச்சி வடிகட்டிய நீரில் கரைக்கப்படுகிறது. அத்தகைய 24 பாட்டில்கள் கொண்ட ஒரு பெட்டியின் விலை $30.

அடுத்த மூன்று ஆண்டுகளுக்கு, எபென் ரேடிதரை ஏராளமாக எடுத்துக் கொண்டார். அது அவருக்கு விளையாட்டில் உதவும் என்று நம்பினார். எபென் ஐம்பதை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தார்.

பையர்ஸ் ஒரு நாளைக்கு சராசரியாக மூன்று பாட்டில்கள் குடித்தார். ஆரம்பத்தில், அவர் புத்துணர்ச்சியுடனும் ஆற்றலுடனும் இருப்பதாக உணர்ந்தார். அவர் தனது நண்பர்களுக்கு பானத்தை பரிந்துரைத்தார்.  மேலும் அதை தனது பந்தய குதிரைகளுக்கு கூட ஊட்டினார். ஆனால் மெதுவாக, பானம் அதன் மந்திரத்தை இழக்கத் தொடங்கியது. அவர் எடை இழக்கத் தொடங்கினார். கடுமையான தலைவலி மற்றும் அவரது பற்கள் விழ ஆரம்பித்தன.
[You must be registered and logged in to see this image.]1903 இல் எபென் பையர்ஸ்.
அமெரிக்க ரேடியம் கார்ப்பரேஷனின்- U.S. Radium Corp.'s factory, - தொழிற்சாலையில் ரேடியத்துடன் பணிபுரியும் பல இளம் பெண்கள் விஷத்தால் பாதிக்கப்பட்டதை பார்த்த மன்ஹாட்டனைச் சேர்ந்த எக்ஸ்ரே நிபுணர் டாக்டர் ஜோசப் மேனிங் ஸ்டெய்னர், பையர்ஸின் ரேடியம் நச்சுத்தன்மையின் அறிகுறிகளில் அடையாளம் கண்டார். உடனே, ராடித்தரை விசாரிக்க குரல் கொடுத்தார். 1931 ஆம் ஆண்டில் பெடரல் டிரேட் கமிஷன் பையர்ஸை அவரது அனுபவத்தைப் பற்றி சாட்சியமளிக்கச் சொன்னது. ஆனால் அவர் பயணம் செய்ய முடியாத அளவுக்கு உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருந்தார். எனவே கமிஷன் அவரை சவுத்தாம்ப்டன் வீட்டில் நேர்காணல் செய்ய ஒரு வழக்கறிஞரை அனுப்பியது.

வழக்கறிஞர் வின், பயர்ஸ் பரிதாபமான நிலையில் இருப்பதைக் கண்டார். “வயதில் இளமையாகவும், மனதளவில்பாதிப்புடனும் இருந்ததால், அவரால் பேச முடியவில்லை. அவருக்கு இரண்டு தொடர்ச்சியான அறுவை சிகிச்சைகள் செய்யப்பட்டன. அதில் இரண்டு முன் பற்களைத் தவிர அவரது முழு மேல் தாடையும் , அவரது கீழ் தாடையின் பெரும்பகுதியும் அகற்றப்பட்டது. அவரது உடலில் மீதமுள்ள அனைத்து எலும்பு திசுக்களும் மெதுவாக சிதைந்திருந்தது. உண்மையில் அவரது மண்டை ஓட்டில் துளைகள் உருவானது, ”என்று வழக்கறிஞர் எழுதினார் .

பையர்ஸ் ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு ஒரு பயங்கரமான மரணம் அடைந்தார். பிரேத பரிசோதனையில் அவருக்கு ஆறு பற்கள் மட்டுமே மீதம் இருப்பது தெரியவந்தது. இரண்டு தாடைகளும் அழுகியிருந்தன. அவரது மூளையில் சீழ் வடிந்தது. அவரது சிறுநீரகம் செயலிழந்தது. அவரது எலும்புகள் மூலம்  36 மைக்ரோகிராம் விநியோகிக்கப்பட்டது.ரேடியம். பத்து மைக்ரோகிராம் என்பது ஒரு அபாயகரமான அளவு.
[You must be registered and logged in to see this image.]
பைர்ஸின் மரணம் பரவலான விளம்பரத்தைப் பெற்றது. ரேடியம் நச்சுத்தன்மையின் ஆபத்துகள் குறித்து பொதுமக்களிடையே அதிக விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தியது. ஆனால் இன்னும் பலர் ரேடியத்தின் குணப்படுத்தும் சக்தியில் தங்கள் நம்பிக்கையை வைத்திருந்தனர். பயர்ஸின் சொந்த மருத்துவரான டாக்டர் மோயர், அவருக்கு ரேடித்தோர் பரிந்துரைத்தவர், ரேடியம் அவரது மறைவுக்கு எந்த தொடர்பும் இல்லை என்று கடுமையாக மறுத்தார்.

"ரேடியம் சிகிச்சைக்காக என் நோயாளிகளிடையே  மரணம் ஏற்படவில்லை" என்று டாக்டர் மோயர் அறிவித்தார். “மிஸ்டர் பையர்ஸ் எடுத்துக்கொண்ட அதே வகையான ரேடியம் தண்ணீரை நான் அதிகமாகவோ அல்லது அதற்கு மேற்பட்டதாகவோ எடுத்துக்கொண்டேன். எனக்கு 51 வயது, சுறுசுறுப்பாகவும் ஆரோக்கியமாகவும் இருக்கிறது. ... சில நோய்களுக்கான சிகிச்சையில் ரேடியம் தண்ணீருக்கு ஒரு திட்டவட்டமான இடம் உண்டு என்று நான் நம்புகிறேன். அது அவசியம் என்றும்  பரிந்துரைக்கிறேன்.

பையர்ஸ், "கீல்வாதத்தைத் தூண்டிய இரத்த நோய்களின் கலவையால்" இறந்ததாக அவர் அறிவித்தார்.

பையர்ஸின் மரணம் சிலரை நம்பவைக்கத் தவறியிருக்கலாம். ஆனால் அது ஃபெடரல் டிரேட் கமிஷனை நடவடிக்கை எடுக்கத் தூண்டியது. அதே ஆண்டு டிசம்பரில், வில்லியம் பெய்லியின் நிறுவனம் அதிக ரேடிதரை உற்பத்தி செய்வதை நிறுத்துவதற்கு எதிராக FTC ஒரு  ஆணையை வெளியிட்டது.

பையர்ஸின் மரணத்திற்காக பெய்லி ஒருபோதும் முயற்சி செய்யப்படவில்லை. இதனால் அவரது குவாக் சிகிச்சையை தொடர்ந்து ஊக்குவித்தார். 1937 ஆம் ஆண்டில், நியூயார்க்கை தளமாகக் கொண்ட ஒரு நிறுவனத்துடன் இணைந்து, பெய்லி 32 குறிப்பிட்ட நோய்கள் மற்றும் பிற நிலைமைகளுக்கு சிகிச்சையளிக்க முடியும் என்று கூறி, சுருக்கப்பட்ட உருளை வடிவில் கடற்பாசி கொண்ட மாத்திரைகளை விற்றார். ஒரு கதிரியக்க ரேடியத்தின் ஒரு பகுதியை தோலுக்கு அருகில் ஒரு பட்டையின் உதவியுடன் அணிவது அவரது மற்றொரு குணப்படுத்துதலாகும். பெய்லி தனது பல சாதனங்கள் மற்றும் தயாரிப்புகளை விற்று ஒரு செல்வத்தை ஈட்டினார், மேலும் ஒரு செல்வந்தராக இறந்தார்.
(விக்கிப்பீடியா/orau-Museum of Radiation and Radioactivity/Time-1932)
ரேடியம் ஆபத்தானது.எந்த மருந்தானாலும் மருத்துவரிடம் (உண்மையான) ஆலோசனை பெறாமல் எடுக்கக் கூடாது.பதஞ்சலி தயாரிப்பு  மருந்தானாலும் கூட.

Harris’s List of Covent Garden ladies-ஹாரிஸின் பட்டியல்: லண்டனின் விபச்சாரிகளுக்கான 18வது நூற்றாண்டு வழிகாட்டி புத்தகம்
ஏறக்குறைய நான்கு தசாப்தங்களாக, 1757 முதல் 1795 வரை, கோவென்ட் கார்டனில் உள்ள ஒரு அநாமதேய வெளியீட்டாளர் ஜார்ஜிய லண்டனில் பணிபுரியும் விபச்சாரிகளின் சிறிய பாக்கெட் புக் அளவிலான வருடாந்திர கோப்பகத்தை அச்சிட்டு வெளியிட்டார். கச்சிதமாக அச்சிடப்பட்ட சிறிய புத்தகம், முதலில் ஒவ்வொன்றும் இரண்டு ஷில்லிங் மற்றும் ஆறு பைசா செலவாகும்.

"ஹாரிஸ் லிஸ்ட் ஆஃப் கோவென்ட் கார்டன் லேடீஸ்" அல்லது "ஹாரிஸ் லிஸ்ட்" என்ற தலைப்பின் கீழ் வெளியிடப்பட்டது. இந்த  இன்பத்தின் வழிகாட்டி புத்தகம் கிட்டத்தட்ட நூற்றைம்பது மேல்-மார்க்கெட் விபச்சாரிகளை பட்டியலிட்டுள்ளது-வாசகர்களுக்கு புரிந்துகொள்ள முடியாத பெரிய பாலியல் தொழில் பற்றிய ஒரு பார்வையை வழங்குகிறது. தொழில்துறையின் அளவு தோராயமாக 6,000 பெண்களில் இருந்து 50,000 வரை இருந்தது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
மகிழ்ச்சிக்காக லண்டனுக்குச் செல்லும் எந்தவொரு ஜென்டில்மேன்களுக்கும் ஹாரிஸின் பட்டியல் மிகவும் அவசியமான ஒரு வகையாகும். மேலும் பலர் இந்த சரியான நோக்கத்திற்காக அதை நாடினர். வெல்கம் லைப்ரரி வாங்கிய ஒரு பிரதியில் சிலுவைகள் மற்றும் வீட்டு எண்கள் பென்சிலில் ஓரங்களில் எழுதப்பட்டிருந்தன. புத்தகம் உண்மையில் பயன்படுத்தப்பட்டது என்று பரிந்துரைக்கிறது.

உண்மையில்,  வழிகாட்டும் அளவுக்கு உதவியது. பெண்களின் உடல் தோற்றம் மற்றும் பாலுறவு திறன் ஆகியவை மிகவும் வெளிப்படையான விவரங்களில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. சில வரலாற்றாசிரியர்கள் இந்த புத்தகம் முழுக்க முழுக்க புனைகதை மற்றும் சிற்றின்பமாக படிக்கப்பட வேண்டும் என்று சந்தேகிக்கின்றனர். மற்றவர்கள் புத்தகம் உண்மையானது என்று நினைக்கிறார்கள்.

ஒரு குறிப்பிட்ட பெண் ஒரு பிரபலமான மனிதருக்கு சேவை செய்திருந்தால், புத்தகம் அதைக் குறிப்பிடுவது உறுதி. ஹாரிஸ் பட்டியலின் 1764 பதிப்பில், ஒரு குறிப்பிட்ட மிஸ் வில்மட், மூன்றாம் ஜார்ஜ் மன்னரின் சகோதரரான டியூக் ஆஃப் யார்க் உடன் தூங்கியதாகக் கூறப்படுகிறது. அவரது பதிவில் காதல் சந்திப்பு பற்றிய தெளிவான விளக்கம் உள்ளது:

அவர் போக்குவரத்து மற்றும் அன்பின் கண்களுடன் சிறிது நேரம் அவளைப் பார்த்து, அவளுக்கு முத்தங்களின் இன்ப உலகத்தைக் கொடுத்தார்; அதன் முடிவில், ஒரு பாசாங்கு போராட்டத்தில், அவள் மிகவும் கலைநயத்துடன் விஷயங்களைச் செய்தாள். படுக்கை ஆடைகள் விழுந்துவிட்டன, அவளுடைய நிர்வாண அழகுகள் முழு நீளத்தில் வெளிப்பட்டன. அவளது மார்பில் உள்ள பனி உருண்டைகள், அடிக்கடி எழும்புவதும் தோல்வியடைவதும், மன்மதனின் அலாரம்-டிரம் அடித்து, உடனடியாக சரணடைவதை நிராகரித்தால்,...எனத் தொடருகிறது.

He gazed on her a while with eyes of transport and fondness, and gave her a world of kisses; at the close of which, in a pretended struggle, she contrived matters so artfully, that the bed-clothes having fallen off, her naked beauties lay exposed at full length. The snowy orbs on her breast, by their frequent rising and failing, beat Cupid's alarm-drum to storm instantly, in case an immediate surrender should be refused. The coral-lipped mouth of love seemed with kind movements to invite, nay, to provoke an attack; while her sighs, and eyes half-closed, denoted that no farther resistance was intended. What followed, may be better imagined than described; but if we may credit Miss W-lm-t's account, she never experienced a more extensive protrusion in any amorous conflict either before or since.
பெரும்பாலான உள்ளீடுகள் அதிர்ச்சியூட்டும் வகையில் விலைமதிப்பற்றவை. மிஸ் எல்-தி, எண். 12, காஸில்-ஸ்ட்ரீட், ஆக்ஸ்போர்டு-மார்க்கெட், தொடர்கிறது:

This lovely fountain of transport is nineteen years old, her stature tall, but quite genteel, her eyes are of a beautiful sloe black, and beam a torrent of delight at every potent glance; a sweet breath and good teeth; her breasts are in the fullest proportion and will rebound with the more grateful ardour to the hand's soft pressure; her yielding limbs, though beautiful when together, are still more ravishing when separated, her temper is affable and complaisant; an air of gaiety and tenderness breathe round her, unfortunately for this girl, the has received no education, she possesses none of those happy talents which improve and heighten so much amorous delights; her face however good, is destitute of expression, her manner rather vulgar, which mark out a low original. Half a guinea is the price of admission for any of our readers to enter such premises as will not cause a moment's regret.
[You must be registered and logged in to see this image.]A page from Harris’s List of Covent Garden Ladies.
Her teeth are remarkably fine; she is tall, and so well proportioned (when you examine her whole naked figure, which she will permit you to do, if you perform Cytherean Rites like an able priest) that she might be taken for a fourth Grace, or a breathing Animated Venus de Medicis.

மிஸ் W--lk--ns--n இல், எண். 10, புல்-அண்ட்-மவுத் ஸ்ட்ரீட், புத்தகத்தில் அவளது பிறப்புறுப்பு பற்றிய ஒரு கூச்சமில்லாத விளக்கம் உள்ளது:

Take a view of nature centrally; no folding lapel, no gaping orifice, no horrid gulph is here, but the loving lips tenderly kiss each other, and shelter from the cold a small but easily stretched passage, whose depth none but the blind boy has liberty to fathom; between the tempting lips the coral headed tip stands centinal, sheltered by a raven coloured-bush, and for one half guinea conduct the well erected friend safe into port.

ஹாரிஸின் பட்டியல் அநாமதேயமாக வெளியிடப்பட்டது. ஆனால் நவீன ஆராய்ச்சியானது ஜான் ஹாரிஸனால்(இல்லையெனில் ஜாக் ஹாரிஸ்)  முதலில் தொகுக்கப்பட்டது.அவர்  ஒரு விபச்சாரிக்கு வாடிக்கையாளர்களைக் கண்டுபிடிப்பவர்(pimp), ஷேக்ஸ்பியர் ஹெட் டேவர்னில் கோவன்ட் கார்டனிலும் பணிபுரிந்தார். ஹாரிஸ் கோவென்ட் கார்டனிலும் அதற்கு அப்பாலும் பணிபுரியும் விபச்சாரிகளைப் பற்றிய விரிவான அறிவைக் கொண்டிருந்தார். மேலும் அவரது வாடிக்கையாளர்களின் பயன்பாட்டிற்காக வாடகை அறைகள் மற்றும் வளாகங்களுக்கான அணுகலைப் பெற்றிருந்தார். அவர் பிம்பிங்-pimped-  செய்த பெண்கள் மற்றும் அவர் அணுகியவை பற்றிய பதிவுகளை வைத்திருந்தார். இது ஹாரிஸின் பட்டியலுக்கு ஆதாரமாக அமைந்தது. இந்த புத்தகம் சாமுவேல் டெரிக் என்பவரால் எழுதப்பட்டதாக சந்தேகிக்கப்படுகிறது. அவர் ஒரு ஆர்வமுள்ள ஐரிஷ் எழுத்தாளர். அவர் குறைந்த தர வெளியீடுகளின் வரலாற்றைக் கொண்டிருந்தார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]The copy of Harris's List held by Wellcome Library.
டெரிக் 1769 இல் பணமில்லாமல் இறந்த பிறகு, ஹாரிஸின் பட்டியல் கவனத்தில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றம் (கோவென்ட் கார்டனின் பெண்களிடமிருந்து விலகி, அவர்களின் கதைகளுக்கு பதிலாக) ஏற்பட்டது. . அடுத்த இரண்டு தசாப்தங்களாக ஹாரிஸின் பட்டியலை எழுதுவதற்கு யார் காரணம் என்பது கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை.

ஹாரிஸின் பட்டியல் ஆண்டுதோறும் எட்டாயிரம் பிரதிகளுக்கு மேல் விற்றது. அது தயாரிக்கப்பட்ட முப்பத்தெட்டு ஆண்டுகளில் கால் மில்லியனுக்கும் அதிகமாக விற்பனையானது.

படிக்க ஆர்வமுள்ள எவருக்கும், இணையத்தில் ஹாரிஸின் பட்டியலின் பல டிஜிட்டல் பதிப்புகள் உள்ளன — Archive.org , Project Gutenberg , மற்றும் Google Books,Wellcome Library.

விட்டிற் பூச்சிகள்  போன்று பல மீன்களும் ஒளியை நோக்கி ஈர்க்கப்படுகின்றன.ஒளியைப் பயன்படுத்தி பிடிக்கப்படும் பெரும்பாலான மீன்கள் ஹெர்ரிங், கானாங்கெளுத்தி, ஸ்ப்ராட், நெத்திலி மற்றும் மத்தி போன்ற பெலஜிக் மீன்கள்-pelagic fish, such as herring, mackerel, sprat, anchovy, and sardine. இந்த மீன்கள் தங்கள் பெரும்பாலான நேரத்தை நீரின் மேற்பரப்புக்கு அருகில் நீந்துவதால், அவற்றை பிடிக்க எளிதாகிறது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
முந்தைய காலங்களில், மீனவர்கள் எண்ணெய் விளக்குகள் அல்லது எரியும் தீபங்களை பயன்படுத்தினர். நவீன மீனவர்கள் டீசல் ஜெனரேட்டர்கள் மூலம் இயங்கும் மின் விளக்குகளைப் பயன்படுத்துகின்றனர். ஆனால் தைவானில், ஒரு சிறிய எண்ணிக்கையிலான மீனவர்கள் மூங்கில் குச்சிகளின் முடிவில் எரியும் தீயை இரசாயனங்கள்-பெரும்பாலும் கந்தகத்தின் உதவியுடன் பயன்படுத்தி, ஆயிரக்கணக்கான மத்திகளை-sardines பிடிப்பதன் மூலம் பண்டைய பாரம்பரியத்தை உயிர்ப்பித்து வருகின்றனர்.
[You must be registered and logged in to see this image.]தைவானின் நியூ தைபே நகரில் உள்ள பாரம்பரிய "கந்தக தீ மீன்பிடி" படகில் மீன்களை ஈர்க்க மீனவர்கள் தீயை பயன்படுத்துகின்றனர்.

கிட்டத்தட்ட முந்நூறு படகுகள் ஒவ்வொரு இரவும் தைவானின் வடகிழக்கு கடற்கரையிலிருந்து மத்தி மீன்களைத் தேடிப் பயணம் செய்தன. ஆனால் இப்போது மூன்று மட்டுமே பாரம்பரிய தீ மீன்பிடி முறையுடன் ஈடுபட்டுள்ளன . தைபேயின் வடக்கே உள்ள ஜின்ஷானில் இருந்து இந்தப் படகுகளை இயக்கும் முப்பது அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட மீனவர்கள், மே முதல் ஜூலை வரையிலான மூன்று மாத பருவ கால இடைவெளியைக் கொண்டுள்ளனர். அங்கு அவர்கள் தீயைப் பயன்படுத்தி மத்தி மீன்களைப் பிடிக்கின்றனர்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
இந்தக் காலக்கட்டத்தில் மீனவர்கள் ஒரு இரவில் ஆறு மணி நேரம் வரை கடலில் செலவிடுகின்றனர். மீன்பிடிக்கும் ஒரு  இரவில், அவர்கள் மூன்று முதல் நான்கு டன் மத்தி மீன்களைப் பிடிக்கலாம். அவை $4,500-க்கு மேல் சம்பாதிக்கலாம்—இது ஒரு பெரிய மீன்பிடித் தொழிலின் ஒரு சிறிய பகுதியே.

சோர்வுற்ற வேலை மற்றும் நிலையற்ற ஊதியம் காரணமாக இளைஞர்கள் பாரம்பரியத்தைத் தொடர விரும்பவில்லை .  மீன்களை ஈர்ப்பதற்காக மின்சார விளக்குகளைப் பயன்படுத்தும் நவீன வணிக-மீன்பிடிக் கப்பல்களில்  வேலை செய்ய வாய்ப்புகள் அதிகம். இதன் விளைவாக, அறுபது வயதுக்கு மேற்பட்டவர்கள் மட்டுமே ஜோதியைப் பிடித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

உள்ளூர் மீனவர்கள் பாரம்பரிய தொழில் நுட்பத்தை தொடர்ந்து பயன்படுத்த ஊக்குவிக்க, அரசாங்கம் ஒரு சிறிய மானியம் வழங்குகிறது ஆனால் தீ மீன்பிடித்தல் குறைந்து வரும் லாபத்தை ஈடுசெய்ய ஊக்கத்தொகை போதுமானதாக இல்லை.
[You must be registered and logged in to see this image.]
சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, அரசாங்கம் ஜின்ஷன் கந்தக தீ மீன்பிடி திருவிழாவை ஆண்டுதோறும் நடத்தியது. பாரம்பரிய தீ மீன்பிடி படகுகளுடன் ஆர்வமுள்ள சுற்றுலாப் பயணிகளையும் புகைப்படக் கலைஞர்களையும் இப்போது பார்வையிடும் படகுகள் அழைத்துச் செல்கின்றன.

[You must be registered and logged in to see this image.]தைவானில் உள்ள ஜின்ஷானில் உள்ள கருமையான இரவை ஒளிரச் செய்ய மீனவர்கள் கந்தக நெருப்பைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.
[You must be registered and logged in to see this image.]தைவானில் உள்ள ஜின்ஷானில் உள்ள கருமையான இரவை ஒளிரச் செய்ய மீனவர்கள் கந்தக நெருப்பைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.
[You must be registered and logged in to see this image.]தைவானின் நியூ தைபே நகரில் உள்ள பாரம்பரிய "கந்தக தீ மீன்பிடி" படகில் மீன்களை ஈர்க்க மீனவர்கள் தீயை பயன்படுத்துகின்றனர். புகைப்பட கடன்: நியூ தைபே நகர அரசு
( Reuters article/atlasobscura/New Taipei City Government)

[You must be registered and logged in to see this image.]துருக்கியின் இஸ்தான்புல்லில் டாக்ஸிக்கான மாற்று எழுத்துப்பிழை.
1928 இல், துருக்கிய அரசாங்கம் அவர்களின் எழுத்துக்களை மாற்ற முடிவு செய்தது. பழைய துருக்கிய எழுத்து முறை அரபு எழுத்துமுறையைப் பயன்படுத்தியது. இது தோற்றத்தில் மிகவும் அந்நியமானது. அதில் தேர்ச்சி பெறுவது மிகவும் கடினம். பல ஆண்டுகளாக துருக்கியில் வாழ்ந்து, சரளமாக துருக்கிய மொழி பேசக்கூடிய பல வெளிநாட்டினருக்கு இன்னும் தெருப் பலகைகளை உச்சரிக்கவோ படிக்கவோ முடியவில்லை. லத்தீன் ஸ்கிரிப்டை அடிப்படையாகக் கொண்ட பிற மொழிகளுடன் ஒப்பிடுகையில், சிறு குழந்தைகள் துருக்கிய மொழியைப் படிக்க அதிக நேரம் எடுத்துக் கொண்டனர். எனவே துருக்கி ஏற்கனவே நூற்றுக்கணக்கான பிற மொழிகளைப் போலவே லத்தீன் எழுத்தை ஏற்க முடிவு செய்தது.

"துருக்கிய மொழி பல நூற்றாண்டுகளாக ஒரு கைதி போல் இருந்து வந்தது. அது இப்போது அதன் சங்கிலிகளைத் தூக்கி எறிந்து வருகிறது" என்று ஜனாதிபதி முஸ்தபா கெமால் அட்டாடர்க் அறிவித்தார். லத்தீன் எழுத்துக்கள், துருக்கிய மொழியை மேற்கத்திய உலகிற்கு புரிய வைக்கப் போகிறது என்று அவர் விளக்கினார். இது நாடு மிகவும் முற்போக்கான நாடுகளுடன் சேர்ந்து முன்னேற உதவும்.

பழைய அரேபிய எழுத்துக்களில் கிட்டத்தட்ட ஐந்நூறு எழுத்துக்கள் இருந்தன—இது அச்சுப்பொறிக்கு ஒரு கனவு. புதிய துருக்கிய எழுத்துக்களில் இருபத்தி ஒன்பது எழுத்துக்கள் மட்டுமே உள்ளன.

ABC Ç DEFG Ğ HI İ JKLMNO Ö PRS Ş TU Ü VYZ

இரண்டும் ஒரே லத்தீன் ஸ்கிரிப்டைப் பயன்படுத்துவதால் இது ஆங்கில எழுத்துக்களைப் போலவே தெரிகிறது. துருக்கிய உச்சரிப்பின் நுணுக்கங்களுக்கு இடமளிக்கும் வகையில் சில சிறப்பு எழுத்துக்கள் (diacritics உள்ளவை) சேர்க்கப்பட்டன. அதே நேரத்தில் நிர்வாகம் தேவையற்றதாக கருதிய மூன்று எழுத்துக்கள் கைவிடப்பட்டன. நீங்கள் ஏற்கனவே கவனிக்கவில்லை என்றால், இந்த மூன்று எழுத்துக்களும் Q, W மற்றும் X ஆகும். இந்த எழுத்துக்கள் முறையே K, V மற்றும் KS என்ற எழுத்துக்களைப் பயன்படுத்தி உச்சரிக்கப்படலாம் என்பது வாதம். எனவே  “taxi” - “taksi ஆனது மற்றும் "நவ்ரூஸ்", பாரசீக புத்தாண்டு, "நெவ்ருஸ்" ஆனது.(“Nowruz”, the Persian New Year, became “Nevruz)

அடுத்ததாக நாடு முழுவதும் உள்ள நூறாயிரக்கணக்கான பொது அடையாளங்களை புதுப்பிக்கும் கடினமான பணி வந்தது . தெருப் பெயர்கள், கடைகள், பேருந்து நிறுத்தங்கள், வணிக நிறுவனங்கள், ரயில் நிலையங்கள் என அனைத்தும் புதிய எழுத்துக்களைப் பயன்படுத்தி எழுத வேண்டும். செய்தித்தாள்கள் மற்றும் பத்திரிகைகள் பழைய தட்டச்சுகளை தூக்கி எறிந்தன. அதிகாரப்பூர்வ ஆவணங்கள் புதுப்பிக்கப்பட்டன. பாடப்புத்தகங்கள் மறுபதிப்பு செய்யப்பட்டன. புதிய எழுத்துக்களைக் கற்பிக்கும் காகிதத்தால் மூடப்பட்ட ப்ரைமர்களால் தெரு முனைகள் நிரம்பி வழிகின்றன. பதினாறு முதல் நாற்பது வயதுக்குட்பட்ட அனைத்து குடிமக்களும் புதிய எழுத்தை கற்க வேண்டும். இதற்காக பள்ளிகள் திறக்கப்பட்டன. இஸ்தான்புல்லில் மட்டும் கிட்டத்தட்ட இருநூறாயிரம் ஆண்கள் மற்றும் பெண்கள் வகுப்புகளில் சேர்ந்தனர். கெமல் தானே அனடோலியாவில் ஒரு சுற்றுப்பயணத்தை மேற்கொண்டார் .மாற்றத்தை ஊக்குவித்தார் . பாரிய, அரை-நாடக பயிற்சிகளை நடத்தினார்.  அகரவரிசை அணிவகுப்புகளை(Alphabet Marches) ஏற்பாடு செய்தார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]ஜனாதிபதி முஸ்தபா கெமால் அட்டாடர்க் புதிய துருக்கிய எழுத்துக்களை 20 செப்டம்பர் 1928 அன்று கைசேரி மக்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தினார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]இந்த சிலை ஜனாதிபதி முஸ்தபா கெமால் அட்டாடர்க் ஒரு குழந்தைக்கு புதிய துருக்கிய எழுத்துக்களை அறிமுகப்படுத்துவதைக் காட்டுகிறது. சிலை இஸ்தான்புல்லில் உள்ளது.
பதினான்கு மில்லியன் மக்களைக் கொண்ட ஒரு முழு தேசத்தின் எழுத்து மொழியை சில வாரங்களுக்குள் மாற்றியது ஒரு சிறந்த கல்வி சாதனையாகும். அவர்களில் பெரும்பாலோர் புதிய ஏபிசிகளைக் கற்கும் பணியில் மகிழ்ச்சியுடன் பணிபுரிந்தாலும், மசூதிகளில் அலங்காரத்தின் பெரும்பகுதியைக் கொண்ட அழகான அரபு எழுத்துக்களை இழந்ததற்காக பலர் வருந்தினர்.

(நாமோ பெயர்ப்பலகைகளை தமிழில் மாற்ற சிரமப்படுகிறோம்,வேண்டா வெறுப்பாக மாற்றுகிறோம்.என்ன தமிழ் பக்தி.ஆனாலும் தமிழண்டா என உரக்கச் சொல்லுவதில் பெருமை கொள்கிறோம்..)

முஸ்தபா கெமால் அட்டாடர்க் துருக்கிய எழுத்துக்களில் இருந்து மூன்று லத்தீன் எழுத்துக்களை-Q, W மற்றும் X-ஐத் தவிர்த்துவிட்டபோது, ​​அவர் அவற்றை வெறுமனே கைவிடவில்லை. பொது இடங்களில் அவற்றைப் பயன்படுத்துவதைக் குற்றமாக ஆக்கி, அவற்றை முற்றிலும் தடை செய்தார். இந்தக் கடிதங்கள் ஆங்கிலம் மற்றும் பிற மொழிகளிலிருந்து கடனாகப் பெறப்பட்ட வார்த்தையின் ஒரு பகுதியாக இருந்தால் மட்டுமே அவற்றை சட்டப்பூர்வமாகப் பயன்படுத்த முடியும். உதாரணமாக, துருக்கியின் மிகப்பெரிய தொலைக்காட்சி சேனல்களில் ஒன்று “Show TV” மற்றும்  Xerox காப்பியர்களை விளம்பரப்படுத்தும் மாபெரும் விளம்பர பலகைகள் உள்ளன. ஆனால் 2007 ஆம் ஆண்டில், தென்கிழக்கு துருக்கியில் உள்ள ஒரு நகரத்தின் மேயர் தனது குடிமக்களுக்கு குர்திஷ் மற்றும் பாரசீக புத்தாண்டு வாழ்த்துக்களைத் தெரிவித்து வாழ்த்து அட்டைகளை அனுப்பியபோது, ​​W என்ற எழுத்தைப் பயன்படுத்தியதற்காக அவர் மீது குற்றச்சாட்டுகள் சுமத்தப்பட்டன. புதிய எழுத்துப்பிழை “Nevruz. ”. இதே தவறை செய்ததற்காக கடந்த காலங்களில் அரசு அதிகாரிகள் மீதும் இதுபோன்ற குற்றச்சாட்டுகள் சுமத்தப்பட்டன.
[You must be registered and logged in to see this image.]துருக்கியின் இஸ்தான்புல்லில் ஒரு TAXI
துருக்கிய மக்கள்தொகையில் சுமார் 20 சதவீதத்தை உள்ளடக்கிய குர்துகள், எழுத்துக்கள் சட்டத்தின் சுமைகளைச் சுமந்தனர். ஏனெனில் அவர்கள் துருக்கியர்களை விட சட்டவிரோதமான மூன்று எழுத்துக்களை நம்பியிருக்கிறார்கள். குர்திஷ்களுக்கு அவர்களின் சொந்த மொழி மற்றும் அவர்களின் சொந்த எழுத்துகள் உள்ளன.ஆனால் 1990 கள் வரை இவையும் தடைசெய்யப்பட்டன. புதிய துருக்கிய எழுத்துக்களைப் பயன்படுத்த குர்துகள் கட்டாயப்படுத்திய நாட்டில் துருக்கிய மொழி மட்டுமே (இன்னும் உள்ளது) அதிகாரப்பூர்வ மொழியாகும். ஆனால் முக்கியமான Q, W மற்றும் X இல்லாமல், பல குர்திஷ் மக்கள் தங்கள் பெயர்களை மாற்ற வேண்டியிருந்தது. ஏனெனில் அந்த எழுத்துக்கள் அவர்களின் அதிகாரப்பூர்வ அடையாள அட்டைகளில் அனுமதிக்கப்படவில்லை. .

குர்துகள் துருக்கிய அரசாங்கத்தால் அவர்களுக்கு எதிராக பாகுபாடு காட்டிய நீண்ட வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது. அவர்களின் மொழியைக் கட்டுப்படுத்துவது சிறுபான்மைக் குழுவை கலாச்சார ரீதியாக ஒடுக்குவதற்கான மற்றொரு வழியாகும் .

ஆனால் இவை அனைத்தும் அக்டோபர் 2013 இல் மகிழ்ச்சியான முடிவுக்கு வந்தது. துருக்கிய அரசாங்கம் Q, W மற்றும் X மீதான தடையை நீக்கியது . கடந்த சில ஆண்டுகளாக, அரசாங்கம் குர்திஷ் மொழியில் கற்கவும் வெளிப்படுத்தவும் கட்டுப்பாடுகளை தளர்த்தியது. 2009 இல், அரசு 24 மணி நேர குர்திஷ் தொலைக்காட்சி நிலையத்தை இயக்கத் தொடங்கியது. முன்பு தனியார் தொலைக்காட்சி சேனல்கள் மட்டுமே குர்திஷ் ஒளிபரப்ப அனுமதிக்கப்பட்டது. ஒரு நாளைக்கு 45 நிமிடங்கள் அல்லது வாரத்தில் நான்கு மணிநேரம் மட்டுமே. 2012 இல், தனியார் நிறுவனங்களில் மட்டுமே சாத்தியமாக இருந்த குர்திஷ் மொழிப் பாடங்கள், பொதுப் பள்ளிகளில் விருப்பப் பாடமாக மாறியது.

குர்திஷ்கள் இது போன்ற சிறிய வெற்றிகளைப் பெற்றுள்ளனர். ஆனால் தேர்தல் சீர்திருத்தம் மற்றும் குர்திஷ் கைதிகளை பெருமளவில் தடுத்து வைப்பது போன்ற மிக முக்கியமான விஷயங்கள் தீர்க்கப்படாமல் தொடர்கின்றன.
(JSTOR/London View of Books/விக்கிபீடியா/the World/aljazeera/AP)

[You must be registered and logged in to see this image.]
19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், தென்னாப்பிரிக்காவில் உள்ள போர்ட் எலிசபெத்துக்கு அருகில் உள்ள  Uitenhage ரயில் நிலையத்திற்குள் நுழையும் பயணிகள், சிக்னல் பெட்டியில் பபூன்-baboon (வாலற்ற பெருங்குரங்கு)நெம்புகோலில் வேலை செய்வதை அடிக்கடி பார்த்தனர். அவரது-அதன்- பெயர் ஜாக், மற்றும் அவர் கேப் அரசு இரயில்வேயில் சட்டப்பூர்வமாக வேலை செய்யும் சிக்னல்மேன்.

இந்த அசாதாரண வேலைவாய்ப்பின் கதை ஜேம்ஸ் எட்வின் வைடுடன் தொடங்குகிறது. அவர் கேப் அரசாங்க ரயில்வேயில் பத்து ஆண்டுகள் காவலராக இருந்தார். ஓடும் ரயிலில் குதிப்பதும், இறங்குவதும், ஒரு ரெயில்காரில் இருந்து மற்றொரு ரெயில்காருக்கு ஊசலாடுவதுமான அவரது பொறுப்பற்ற பழக்கம் காரணமாக, ரயில்வே யார்டில் உள்ள அவரது நண்பர்கள் அவரை "ஜம்பர்" என்று அழைத்தனர். ஒரு நாள், ஜேம்ஸ் குதித்ததில் தவறி, ஓடும் ரயிலின் அடியில் விழுந்தார். கனமான சக்கரங்கள் அவரது கால்களை நசுக்கியது. மற்றும் அவரது சக பணியாளர்கள் அவரை பாதுகாப்பாக இழுக்க முடிந்தாலும், ஜேம்ஸ் தனது இரண்டு கால்களையும் இழந்தார். குணமடைந்த பிறகு, ஜேம்ஸ் தனக்கென இரண்டு மரக் கால்களை வடிவமைத்துக்கொண்டார். மேலும் அவர் நடக்கக்கூடியவர்  இன்னும் வேலைசெய்யக்கூடியவராக இருக்கிறார் என்பதை நிரூபித்த பிறகு, ரயில்வே நிறுவனம் அவரை உய்டென்ஹேஜ் ரயில் நிலையத்திற்கு மாற்றி அவரை சிக்னல்மேனாக நியமித்தது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
ஒரு நாள், ஜேம்ஸ் சந்தைக்குச் சென்றபோது, ​​சில காளைகள் இழுத்துச் செல்லும் வண்டியை ஒரு சாக்மா பபூன் வழிநடத்துவதைக் கண்டார்.  திறமையால் ஈர்க்கப்பட்ட ஜேம்ஸ், பபூனை வாங்கி, அவருக்கு ஜாக் என்று பெயரிட்டு, அவரை தனது தனிப்பட்ட உதவியாளராக மாற்றும் நோக்கத்துடன் வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றார். விரைவில், ஜேக், ஜேம்ஸின் வீட்டு வேலைகளில்,அதாவது தரையைத் துடைப்பது மற்றும் குப்பைகளை வெளியே எடுப்பது போன்றவற்றுக்கு உதவினார். . ஜேம்ஸ், ஜாக்கை வேலைக்குத் தள்ளவும், ஒரு சிறிய மர தள்ளுவண்டியில் திரும்பவும், கற்றுக் கொடுத்தார். ரயில்வே யார்டில், ரயில்களுக்கு நிலக்கரி ஏற்ற வேண்டியிருக்கும் போதெல்லாம், ஜேம்ஸ் நிலக்கரி கொட்டகையின் சாவியுடன் ஜாக்கை அனுப்பினார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]ஜாக் சிக்னல்மேன் தனது உரிமையாளரான ஜேம்ஸ் எட்வின் வைடை ஒரு தள்ளுவண்டியில் தள்ளுகிறார்.
ஜாக் அசாதாரண புத்திசாலித்தனத்தை வெளிப்படுத்தினார். அந்த நாட்களில், ரயில்கள் Uitenhage ரயில் நிலையத்தை நெருங்கும் போது, ​​ரயில் ஓட்டுநர்கள் தங்கள் விசிலை ஒரு குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையிலான முறை ஊதி , சிக்னல்மேன் எந்த தடத்தை மாற்ற வேண்டும் என்பதைக் குறிப்பிடுவார்கள். அவரது மாஸ்டர் வேலையைப் பார்த்து, ஜாக் சுவிட்சுகளை மாற்றவும் கற்றுக்கொண்டார். ஜாக் தனது வேலையில் மிகவும் திறமையானவராக ஆனார். ஜேம்ஸ் தன்னைக் கவனிக்காமல் தனியாக வேலை செய்ய முடியும் எனக் காட்டினார்.

பபூன் பற்றிய செய்தி இறுதியாக அதிகாரிகளை எட்டியது . ஒரு பெண் ஜன்னலுக்கு வெளியே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு பபூன் சுவிட்சுகளை இயக்குவதைக் கண்டு திகிலடைந்து ரயில்வே நிறுவனத்திடம் புகார் செய்தாள். நிறுவனம் வேடிக்கையான சூழ்நிலையைக் கண்டறிந்தது. அத்துடன் பபூனை சோதிக்க முடிவு செய்தது. ஜாக் வண்ணங்களுடன் வெளியே வந்தார். சோதனையை நடத்திய கண்காணிப்பாளர் மிகவும் ஈர்க்கப்பட்டார். ஜாக்கிற்கு அதிகாரப்பூர்வ வேலைவாய்ப்பு எண் வழங்கப்பட்டது. மேலும் ஒரு நாளைக்கு 20 சென்ட் மற்றும் வாரந்தோறும் அரை பாட்டில் பீர் வழங்கப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]ஜாக் 1890 இல் காசநோயால் இறக்கும் வரை ஒன்பது ஆண்டுகள் பணியாற்றினார். அவர் ஒரு தவறையும் செய்யவில்லை என்று கூறப்படுகிறது.
(jack the baboon nature/The Telegraph - Nov 11, 1990/mentalfloss/Wikimedia Commons)

---

Mizuko Kuyo: The Japanese Ritual of Mourning The Unborn
அந்தக் குழந்தை இன்னும் பிறக்கவில்லை என்றாலும், ஒரு குழந்தையை இழப்பது மிகவும் வேதனையாக இருக்கும். உண்மையில், கருச்சிதைவுகளை அனுபவித்த பல பெற்றோர்கள் வலியை ஆழமாக உணர்கிறார்கள். ஏனெனில் இழப்பை ஒப்புக்கொள்வது மிகக் குறைவு. உடல் இல்லை, அதனால் இறுதிச் சடங்குகள் இல்லை. துக்கத்தைத் தூய்மைப்படுத்தவோ அல்லது கலங்கிய ஆன்மாக்களை அமைதிப்படுத்தவோ எந்த சடங்குகளும் இல்லை. உலகெங்கிலும் உள்ள கலாச்சாரங்களில், துக்க சடங்குகள் மற்றும் சடங்குகள் பெரும்பாலும் விரிவானவை. ஆனால் அவை மரணங்களுக்கு மட்டுமே, இழந்த தாய்மைக்காக அல்ல.

ஆனால் ஜப்பானில் விஷயங்கள் வேறுபட்டவை. அங்கு கருச்சிதைவுகள், பிரசவம் மற்றும் வேண்டுமென்றே கருக்கலைப்புகளை துக்கப்படுத்த ஒரு பாரம்பரிய புத்த சடங்கு உள்ளது. இந்த சடங்கு mizuko kuyō என்று அழைக்கப்படுகிறது . அதாவது "தண்ணீர் குழந்தை நினைவு சேவை"( mizuko kuyō,- “water child memorial service) மேலும் இது ஜப்பான் முழுவதும் உள்ள கோவில்களிலும், மக்களின் வீடுகளிலும் தனிப்பட்ட முறையில் நடைமுறைப்படுத்தப்படுகிறது.
[You must be registered and logged in to see this image.]ஜப்பானின் கியோட்டோவில் உள்ள சான்செனின் கோவிலில் உள்ள தோட்டத்தில் சிவப்பு பை அணிந்த ஜிசோ சிலை.
பௌத்த நம்பிக்கையின்படி , பிறப்பதற்கு முன்பே இறந்த குழந்தை சொர்க்கத்திற்குச் செல்ல முடியாது. ஏனென்றால் அது நல்ல கர்மாவைப் பெற வாய்ப்பில்லை. எனவே குழந்தை புராண சான்சு ஆற்றின் கரையில் உள்ள சாய் நோ கவாரா என்ற இடத்திற்கு அனுப்பப்படுகிறது . அங்கு அவர்கள் தங்கள் பெற்றோருக்கு ஏற்பட்ட வலிக்கு பரிகாரம் செய்வதற்காக முடிவில்லாமல் கல் கோபுரங்களை அடுக்க வேண்டும். ஜிசோ, ஒரு போதிசத்வா(Jizo, a bodhisattva,), அல்லது ஒரு ஞானம் பெற்றவர். இந்த குழந்தைகளின் பாதுகாவலர். அவர் இந்த இறந்த குழந்தைகளை கண்காணித்து, பேய்களிடமிருந்து அவர்களைப் பாதுகாத்து, அவர்களை தனது அங்கியில் கடத்துவதன் மூலம் சொர்க்கத்திற்கு பயணம் செய்ய உதவுகிறார்.

கருச்சிதைவு அல்லது கருக்கலைப்பு காரணமாக ஒரு குழந்தையை இழந்த துக்கத்தில் இருக்கும் பெற்றோர்கள், தங்கள் கருச்சிதைவு கருவை வெற்றிகரமாக மற்ற உலகிற்கு கொண்டு செல்வதை உறுதி செய்வதற்காக ஜிசோவை கௌரவிக்கின்றனர். ஜிசோ சிலைகள் கோவில்கள் மற்றும் கல்லறைகள் மற்றும் சாலையோரங்களில் கூட ஒரு பொதுவான காட்சி. கல் சிலைகள் சிறிய குழந்தைகள் ஆடைகள், பொதுவாக சிவப்பு உடையைப் பாதுகாக்க குழந்தையின் கழுத்தில் கட்டித் தொங்கவிடப்படும் துணி மற்றும் சிவப்பு தொப்பிகளால் அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளன. துக்கமடைந்த பெற்றோர்களும் ஜிசோ சிலைகளின் அடிப்பகுதியில் பொம்மைகள், மிட்டாய்கள் மற்றும் பிற பிரசாதங்களை விட்டுச் செல்கின்றனர். சில சமயங்களில் சிறிய கல் கோபுரங்கள் சிலைகளுக்கு அருகில், அவர்கள் தங்கள் குழந்தைகள் ஜிஸோவை சொர்க்கத்திற்கு வழங்குவதற்காக காத்திருக்கும்போது அவர்கள் அனுபவிக்கும் துன்பங்களைக் குறைக்கும் என்ற நம்பிக்கையில், அமைக்கப்படுகின்றன..
[You must be registered and logged in to see this image.]
Mizuko kuyō பாரம்பரியம் பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முந்தையது என்றாலும் , அது இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகுதான் முக்கியத்துவம் பெற்றது. கடுமையான வறுமையை எதிர்கொண்டு, ஆறு வருட யுத்தம் முடிவடைந்ததைத் தொடர்ந்து,  தத்தெடுப்பு முறையின்றி, பல பெற்றோர்கள் தேவையற்ற கர்ப்பத்தை நிறுத்துவதன் மூலம் தங்கள் குடும்பங்களின் அளவைக் கட்டுப்படுத்தத் தேர்ந்தெடுத்தனர். ஆனால் குற்ற உணர்வும் வருத்தமும் இல்லாமல் இல்லை. இந்த இக்கட்டான நிலைக்கு விடையாக Mizuko kuyō எழுந்தது. சமீபத்திய ஆண்டுகளில், இந்த நடைமுறை பல அமெரிக்க தம்பதிகளால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.

இன்று, ஜப்பானில் கருக்கலைப்பு கலாச்சார ரீதியாகவும் சட்டப்பூர்வமாகவும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டுள்ளது. ஒவ்வொரு ஆண்டும் 300,000 கருக்கலைப்புகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன.
[You must be registered and logged in to see this image.]டோக்கியோவில் உள்ள ஜோஜோஜி கோவிலில் உள்ள ஜிசோ சிலைகள்.
[You must be registered and logged in to see this image.]Oku-no-in இல் அடுக்கப்பட்ட கற்கள் மற்றும் ஜிசோ சிலைகள் கொண்ட மலை.
[You must be registered and logged in to see this image.]ஜப்பானின் டோச்சிகி, நாசு செஸ்ஷோ-செகி பாறையின் எரிமலை மலைகளில் ஜிசோ சிலைகள்.
(npr/Nanzan Institute for Religion and Culture-Nanzan University/AP)

1863 ஆம் ஆண்டில், ஜேர்மன்-அமெரிக்க கண்டுபிடிப்பாளரும் பொறியாளருமான ஜூலியஸ் ஹெர்மன் க்ரோஹெல் பசிபிக் பெர்ல் நிறுவனத்தை பசிபிக் பகுதியில் முத்து மீன் பிடிப்பதன் மூலம் லாபம் ஈட்டும் நோக்கத்துடன் நிறுவினார். இந்த உழைப்பு-தீவிர செயல்முறையை நெறிப்படுத்த, அவர் சிப்பி சேகரிப்பில் உதவுவதற்காக குறிப்பாக வடிவமைக்கப்பட்ட நீர்மூழ்கிக் கப்பலை உருவாக்கத் தொடங்கினார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
இசுகூபா மூழ்கல் அல்லது ஸ்கூபா டைவிங் ( SCUBA Diving), ஒரு மூழ்காளி நீருக்கடியில் சுவாசிக்க ஒரு தன்னிறைவான மூச்சு எந்திரத்தைத் (SCUBA) தன்னகத்தே கொண்டு மூழ்குவதை குறிக்கிறது. SCUBA என்பதின் ஆங்கில விரிவாக்கம் 'self-contained underwater breathing apparatus' ஆகும். மற்ற முறைகளில் மூழ்காளி மூச்சினைப் பிடித்துக்கொண்டோ அல்லது நீர்மட்டத்திலிருந்து அனுப்பப்படும் காற்றினைச் சுவாசித்தோ மூழ்கவேண்டும், இதனால் மூழ்காளி நீண்ட நேரமோ அல்லது நெடுந்தொலைவோ மூழ்கி நீந்த முடியாது, ஆனால் ஸ்கூபா முறையில் அழுத்தப்பட்டக் காற்று கொண்ட உருளையைத் தன் முதுகில் மாட்டிக்கொண்டு சுதந்திரமாக நீண்ட நேரம் மூழ்கி நீந்துவர்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
பொதுவாக ஸ்கூபா நீர்முழ்காளி, இரப்பர் போன்ற சாதனத்தினைத் தம் காலில் அணிந்துகொண்டே நீரில் மூழ்குவர். இது நீந்துவதை எளிதாக்கும்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
நீரில் பாய்தல்-Diving - என்னும் விளையாட்டு ஓர் உயரமான மேடை அல்லது தாவுப்பலகையிலிருந்து கலிநடம் புரிந்தவாறோ அல்லாதோ நீரில் குதிப்பதாகும். இது உலகளவில் அங்கீகரிக்கப்பட்டதும் ஒலிம்பிக் விளையாட்டுக்களில் இடம் பெறுவதுமான ஒரு விளையாட்டாகும்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
தவிர, வரையறுக்கப்படாத போட்டியில்லாத நீரில் பாய்தல் மன மகிழ்விற்காகவும் விளையாடப்படுகிறது.ஒலிம்பிக் போட்டிகளில் பார்வையாளர்களின் மிக விருப்பமான விளையாட்டாக இது விளங்குகிறது. போட்டியாளர்கள் சீருடற் பயிற்சியாளர்கள் மற்றும் தேர்ந்த நடனமணிகள் போன்றே உடற்திறன், உடல் வளைதல், நீர் மற்றும் காற்றில் தடையின்றி செல்லும் திறமை கொண்டு விளங்குகிறார்கள்.

சீனா, அமெரிக்கா, இத்தாலி,ஆஸ்திரேலியா மற்றும் கனடா இந்த விளையாட்டில் சாதனைகள் புரிந்து வருகின்றன. சீனாவின் பயிற்சியாளர் லியாங் பாக்சி இந்த விளையாட்டினை பெரிதும் மாற்றியுள்ளார்.

பாரம்பரியமாக, முத்துக்குளித்தல் முற்றிலும் சுவாசக் கருவி இல்லாமல் இயங்கும் மனித மூழ்கிகளை நம்பியிருந்தது . இந்த டைவர்ஸ் 20 முதல் 40 அடி ஆழத்திற்கு இறங்கி, வெளிப்படுவதற்கு முன்பு முடிந்தவரை பல சிப்பி ஓடுகளைச் சேகரித்தனர் - பெரும்பாலும் ஒரு நிமிடம் வரை தங்கள் மூச்சைப் பிடித்துக் கொண்டனர். பொதுவாக குறைந்த அலையின் போது வேலை நடந்தது. இது கடற்பரப்பின் ஆழமான பகுதிகளுக்கு அணுகலை அனுமதித்தது. இருப்பினும், டைவிங் சாளரம் குறுகியதாக இருந்தது. இரண்டு முதல் மூன்று மணி நேரம் மட்டுமே நீடித்தது. இந்த வரையறுக்கப்பட்ட காலக்கெடுவிற்குள், டைவர்ஸ் 12 முதல் 15 பயணங்களை கடற்பரப்புக்கு மேற்கொண்டனர். முத்துக்கள் மற்றும் குண்டுகளைப் பின்தொடர்வது கடுமையானது மட்டுமல்ல, ஆபத்தானது. இந்த முறையின் அபாயங்கள் மற்றும் திறமையின்மைகளை உணர்ந்து, க்ரோஹல் இந்த செயல்முறையில் புரட்சியை ஏற்படுத்த முயன்றார். விளைச்சலை மேம்படுத்தும் போது தேவையற்ற ஆபத்திலிருந்து தனது டைவர்ஸைக் காப்பாற்றினார்.

முத்து என்பது ஆபரணங்களில் பயன்படுத்தப்படும் ஒருவகைப் பொருளாகும். இது இயற்கையில் நீரில் வாழுகின்ற முசெல் (mussel) வகையைச் சேர்ந்த முத்துச்சிப்பி போன்ற சில உயிரினங்களிலிருந்து பெறப்படுகின்றது. மிகப் பழங் காலத்திலிருந்தே முத்து விரும்பி வாங்கப்படும் ஒன்றாக இருந்து வந்துள்ளது. தமிழகத்திலும் பண்டையப் பாண்டிநாடுமுத்துக்களுக்குப் பெயர் பெற்றது. அங்கிருந்து ஐரோப்பாவுக்கும் முத்து ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டுள்ளது அறியப்பட்டுள்ளது. முத்து பொதுவாக ஒரு இரத்தினக் கல்லாகவே கருதி மதிக்கப்படுகிறது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
முத்து இருவாயில் (bivalve) மெல்லுடலி உயிரினங்கள் சிலவற்றின் உடலினுள் உருவாகின்றன. வெளியிலிருந்து இவ்வுயிரினங்களின் உடலுக்குள் செல்லும் நுண்துகள்களினால் ஏற்படும் உறுத்தலைக் குறைப்பதற்காக இவற்றிலிருந்து சுரக்கும் ஒருவகைப் பொருள் அத்துணிக்கைகளின் மீது பூசப்படுகின்றது. இச் செயற்பாடே முத்து எனும் இந்தப் பெறுமதி வாய்ந்த பொருளை உருவாக்குகின்றது. இவ்வாறு சுரக்கப் படுகின்ற பதார்த்தம் அரகோனைட்டு அல்லது [கல்சைட்போன்ற படிக வடிவிலுள்ள கால்சியம் கார்பனேட்டையும், கொன்சியோலின் எனப்படும் ஒரு வகைப் பசை போன்ற கரிம வேதிப்பொருள் ஒன்றையும் கொண்ட கலவையாகும். நேக்கர் (nacre) அல்லது முத்தின் தாய் என அழைக்கப்படும் இப்பொருள் பல படைகளாக வெளித் துணிக்கை மீது பூசப்படுகின்றது.முத்து அரிதாகக் கிடைக்கக்கூடிய விலைமதிப்புள்ள நவரத்தினங்களில் ஒன்று.பெர்சிய வளைகுடா,செங்கடல்,கட்ச் வளைகுடா,மன்னார் வளைகுடா,பாக் ஜல சந்தி பாேன்ற பல இடங்களில் விரவி காணப்படுகின்றது.இந்தியாவில் காணப்படும் பியுஃபிகடா இனமே வணிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது.முத்துபடுகைகளிலிருந்து ஆயிரக்கணக்கான சிப்பிகள் எடுக்கப்படுகின்றன.ஒவ்வாெரு சிப்பிக்குள்ளும் ஒரு முத்து உருவாகிறது.தூத்துக்குடி பகுதியில் முத்து உற்பத்தி மிக அதிகமாகபதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன.பாண்டிய நாடு முத்துடைத்து என்று சாெல்லப்படுவதுண்டு.நம் நாட்டில் முத்து வளர்ப்பு பற்றிய பயிற்சியை சி.எம்.எப்.ஆர்.ஐ வழங்குகிறது.

தமிழ் நாட்டில், தூத்துக்குடி போன்ற கரையோர நகரங்கள் முத்துக்குளிப்புக்குப் பெயர் பெற்றிருந்தன. இலங்கையிலும், யாழ்ப்பாண அரசுக்குள் அடங்கியிருந்த மன்னார்க் குடாப் பகுதியில் முத்துக்குளிப்பு இடம் பெற்றது. யாழ்ப்பாணத்து அரசர்களும், தொடர்ந்து வந்த குடியேற்றவாத ஆட்சியாளர்களான போத்துக்கீசர், ஒல்லாந்தர் முதலியோரும் இதன் மூலம் நல்ல வருவாய் பெற்றுள்ளனர்.
[You must be registered and logged in to see this image.]குவைத் டைவிங் குழு உறுப்பினர் ஒருவர், 2012 இல் குவைத்தில் ஆண்டுதோறும் நடைபெற்ற பேர்ல் டைவிங் திருவிழாவின் போது முத்துகளைத் தேடுகிறார்.

நீர்மூழ்கிக் கப்பல்கள் 1800 களின் நடுப்பகுதியில் வரையறுக்கப்பட்ட பயன்பாட்டுடன் ஒரு புதிய தொழில்நுட்பமாக இருந்தன. ஆனால் அவற்றின் திறன் மறுக்க முடியாததாக இருந்தது. அமெரிக்க உள்நாட்டுப் போரின் போது, ​​கூட்டமைப்பு மற்றும் யூனியன் ஆகிய இரண்டும் கடற்படைப் போருக்கு நீர்மூழ்கிக் கப்பல்களைப் பயன்படுத்தியது. அதில் குறிப்பிடத்தக்கது ஹன்லி . இது போரில் எதிரிக் கப்பலை வெற்றிகரமாக மூழ்கடித்த முதல் நீர்மூழ்கிக் கப்பல் ஆகும். இருப்பினும், தாக்குதலுக்குப் பிறகு ஹன்லி மூழ்கியது. அதன் சொந்த டார்பிடோவின் அதிர்ச்சி அலை காரணமாக இருக்கலாம்.

தொழில்நுட்ப சவால்கள் மற்றும் வள வரம்புகள் காரணமாக இந்த முயற்சிகள் பெரும்பாலும் தோல்வியடைந்தாலும், முன்னோடி மற்றும் அமெரிக்கன் டைவர் போன்ற மற்ற நீரில் மூழ்கக்கூடிய கப்பல்களிலும் கூட்டமைப்பு வேலை செய்தது . யூனியனுக்கான முதல் நீர்மூழ்கிக் கப்பல் அலிகேட்டர் ஆகும்.

Kroehl's Sub Marine Explorer 36 அடி நீளமும் 10 அடி விட்டமும் 80 டன் எடையும் கொண்டது. கப்பலின் அதிநவீன வடிவமைப்பு மூன்று தனித்தனி பிரிவுகளைக் கொண்டிருந்தது.[You must be registered and logged in to see this image.]
சப் மரைன் எக்ஸ்ப்ளோரர் பனாமா கடற்கரையில் பல வெற்றிகரமான டைவ்களை செய்து, முத்து டைவிங்கிற்கான நீர்மூழ்கிக் கப்பல் தொழில்நுட்பத்தின் திறனை வெளிப்படுத்தியது. வெறும் நான்கு மணி நேரத்தில் 1,800 சிப்பிகளை—கிட்டத்தட்ட 900 கிலோகிராம்கள்-ஐ மீட்டெடுத்தது. இருப்பினும், இந்த முயற்சி அதன் அபாயங்கள் இல்லாமல் இல்லை. 11 நாட்கள் தீவிர சிப்பி வேட்டைக்குப் பிறகு, அனைத்து ஆண்களும் "காய்ச்சல்" என்று தெளிவற்ற நோயால் நோய்வாய்ப்பட்டனர். மேலும் சிலர்  சிறிது நேரத்திலேயே உயிரிழந்தனர். 100 அடிக்கும் மேலான ஆழத்திற்கு நீண்ட நேரம் மூழ்கி, பின்னர் விரைவாக மீண்டு வருவதற்குப் பிறகு இந்த மரணங்கள் தொடர்ந்ததாக உள்ளூர் கணக்குகள் தெரிவிக்கின்றன.
[You must be registered and logged in to see this image.]
அந்த நேரத்தில், ஜூலியஸ் ஹெர்மன் க்ரோஹலோ அல்லது அவரது குழுவினரோ இந்த டிகம்ப்ரஷன் நோய்,துயரங்களின் அடிப்படைக் காரணத்தை புரிந்து கொள்ளவில்லை - . பேச்சுவழக்கில் "வளைவுகள்" என்று அழைக்கப்படும் இந்த நிலை நீருக்கடியில் அழுத்தப்பட்ட காற்றை சுவாசிப்பதன் உடலியல் விளைவுகளின் விளைவாகும். ஒரு மூழ்காளர் கீழே இறங்கும்போது, ​​அதிகரித்த சுற்றுப்புற அழுத்தம் நைட்ரஜன் போன்ற வாயுக்களை இரத்தம் மற்றும் திசுக்களில் கரைக்கச் செய்கிறது. மூழ்காளர் மிக விரைவாக வெளிப்பட்டால், அழுத்தத்தில் விரைவான குறைவு நைட்ரஜனை படிப்படியாக வெளியேற்றுவதைத் தடுக்கிறது. மாறாக, அது உடலில் குமிழ்களை உருவாக்குகிறது. இது பல்வேறு அறிகுறிகளுக்கு வழிவகுக்கிறது.

டிகம்ப்ரஷன் நோயின் விளைவுகள் லேசான மூட்டு வலி மற்றும் சொறி முதல் பக்கவாதம் அல்லது மரணம் போன்ற கடுமையான விளைவுகள் வரை இருக்கலாம். நைட்ரஜன் குமிழ்கள் பெரும்பாலும் முழங்கால்கள் அல்லது முழங்கைகள் போன்ற பெரிய மூட்டுகளில் சேகரிக்கப்படுகின்றன. இதனால் கடுமையான வலி ஏற்படுகிறது. இது பாதிக்கப்பட்டவர்களை வேதனையில்  வைக்கிறது.

குறைக்கப்பட்ட சுற்றுப்புற அழுத்தம் மற்றும்  திசுக்களில் காற்று குமிழ்கள் உருவாவதற்கு இடையேயான தொடர்பு 1670 இல் ராபர்ட் பாயில் என்பவரால் முதன்முதலில் நிரூபிக்கப்பட்டது. ஒரு காற்று பம்பைப் பயன்படுத்தி, பாயில் பறவைகள் மற்றும் வைப்பர்களின் மீது சோதனைகளை நடத்தினார். ஆரம்பத்தில் அவை மூச்சுத் திணறலால் இறந்ததைக் கவனித்தார். இருப்பினும், பிற்கால சோதனைகள் இறுதியில் டிகம்ப்ரஷன் நோயாக அங்கீகரிக்கப்பட்ட அறிகுறிகளை ஒத்திருந்தன.
[You must be registered and logged in to see this image.]"An Experiment on a Bird in the Air Pump", ஜோசப் ரைட் ஆஃப் டெர்பியின் ஓவியம், 1768, ராபர்ட் பாயிலின் புகழ்பெற்ற பரிசோதனையை சித்தரிக்கிறது.
1841 ஆம் ஆண்டில், பிரஞ்சு புவியியலாளர் ஜாக் ட்ரைகர், நீர் தேங்கிய நிலத்தை தோண்டுவதற்கு தனது அழுத்தப்பட்ட  முறையைப் பயன்படுத்தி தொழிலாளர்களின் நிலையைக் கவனித்தபோது, ​​மனிதர்களில் டிகம்ப்ரஷன் நோயின் முதல் ஆவணப்படுத்தப்பட்ட வழக்கு வந்தது. பெரிய அளவிலான அகழ்வாராய்ச்சி மற்றும் கட்டுமானத் திட்டங்களின் போது அழுத்தப்பட்ட சீசன்களில் பணிபுரியும் தொழிலாளர்கள் பொதுவாக பாதிக்கப்படுவதால், இந்த நோய் "கெய்சன் நோய்" என்று அறியப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
19 ஆம் நூற்றாண்டின் பொறியியல் சாதனைகளில் கெய்சன் நோய் ஒரு பெரிய ஆபத்தாக நிரூபிக்கப்பட்டது. 1870 களில் செயின்ட் லூயிஸில் ஈட்ஸ் பாலம் கட்டும் போது, ​​15 தொழிலாளர்கள் மர்மமான நோயால் பாதிக்கப்பட்டனர். புரூக்ளின் பாலம் கட்டுவதில் இந்த நிலை முக்கியப் பங்காற்றியது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
நியூயார்க்கில் மற்ற இடங்களில், 1889 இல் ஹட்சன் நதி சுரங்கப்பாதையின் கட்டுமானத்தின் போது, ​​டிகம்ப்ரஷன் நோய் பல உயிர்களைக் கொன்றது. ஒப்பந்ததாரரின் முகவர் எர்னஸ்ட் வில்லியம் மோயர், தொழிலாளர்களிடையே தொடர்ச்சியான இறப்புகளைக் குறிப்பிட்டார். அழுத்தம் நிறைந்த சூழல்கள் மற்றும் விரைவான டிகம்ப்ரஷன் ஆகியவற்றால் ஏற்படும் கடுமையான அபாயங்களை உறுதிப்படுத்தினார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், டிகம்ப்ரஷன் நோய் பற்றிய அறிவியல் புரிதல் கணிசமாக முன்னேறியது. அறிகுறிகள் வாயு குமிழ்களால் ஏற்படுவதாகவும், மறுஅழுத்தம் அறிகுறிகளை அகற்றுவதாகவும் அங்கீகரிக்கப்பட்டதும், மெதுவான டிகம்பரஷ்ஷன் மூலம் நிலைமையின் பலவீனமான விளைவுகளைத் தவிர்க்க முடியும் என்பதை மேலும் வேலை காட்டுகிறது. பிரித்தானிய மருத்துவர் ஜான் ஸ்காட் ஹால்டேனின் டிகம்ப்ரஷன் பற்றிய ஆராய்ச்சி 1908 ஆம் ஆண்டில் முதல் அங்கீகரிக்கப்பட்ட டிகம்ப்ரஷன் அட்டவணையை உருவாக்கியது. இது ஏறும் விகிதங்கள் மற்றும் நீருக்கடியில் செலவழித்த ஆழம் மற்றும் நேரத்தின் அடிப்படையில் நிறுத்த காலங்கள் குறித்த துல்லியமான வழிகாட்டுதலை வழங்கியது. இந்த அட்டவணைகள் டைவிங் பாதுகாப்பில் ஒரு மைல்கல் மற்றும் ராயல் கடற்படையால் விரைவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. பாதுகாப்பான டைவிங் நடைமுறைகளுக்கு உலகளாவிய தரத்தை அமைத்தது.
[You must be registered and logged in to see this image.]ஒரு நவீன டைவிங் டேபிள்.
ஜூலியஸ் ஹெர்மன் க்ரோஹல் செப்டம்பர் 1867 இல் இறந்தார். அதிகாரப்பூர்வமாக "காய்ச்சலால்" இறந்தார். இருப்பினும் அவரது மரணம் சப் மரைன் எக்ஸ்ப்ளோரருடன் சோதனை டைவ்ஸின் போது பெறப்பட்ட டிகம்ப்ரஷன் நோயால் விளைந்ததாக ஊகங்கள் உள்ளன . அவரது விதவை இந்த கோட்பாட்டை மறுத்தார். விக்ஸ்பர்க் பிரச்சாரத்தில் அவர் இராணுவ சேவையின் போது மலேரியாவால் பாதிக்கப்பட்டார். சாட்சிகள் மற்றும் மருத்துவ அறிக்கைகளின் கணக்குகளால் ஆதரிக்கப்பட்டது.

க்ரோஹலின் தலைமை அல்லது செயல்பாடுகளைத் தக்கவைக்க நிதி ஆதாரங்கள் இல்லாமல், பசிபிக் பேர்ல் நிறுவனம் இந்த முயற்சியைக் கைவிட்டது. சப் மரைன் எக்ஸ்ப்ளோரரை கடற்கரையில் விட்டுவிட்டு, குழுவினர் நியூயார்க்கிற்குத் திரும்பினர் . 1869 ஆம் ஆண்டில், ஒரு புதிய பொறியாளர் மற்றும் குழுவினர் கைவினைப்பொருளை மீண்டும் உயிர்ப்பித்து, சிப்பி ஓடுகள் மற்றும் முத்துக்களை அறுவடை செய்வதைத் தொடர பெர்ல் தீவுகளுக்கு மீண்டும் கொண்டு வந்தனர். இருப்பினும், ஆழமான டைவ்ஸ் பல தொழிலாளர்களுக்கு ஆபத்தானது.  மீண்டும் மீண்டும் ஏற்பட்ட சோகங்கள், நீர்மூழ்கிக் கப்பலை சான் டெல்மோ தீவில் உள்ள ஒரு கோவில் கைவிடும்படி குழுவினரை கட்டாயப்படுத்தியது. இறுதியில் அது தெளிவற்ற நிலையில் மூழ்கியது.

பல தசாப்தங்களாக, நீர்மூழ்கிக் கப்பலின் துருப்பிடித்த மேலோடு உள்ளூர் மக்களிடையே ஒரு ஆர்வமாக இருந்தது. அவர்கள் இரண்டாம் உலகப் போரின் நினைவுச்சின்னம் என்று நம்பினர். 2000 களின் முற்பகுதியில், ஜேம்ஸ் பி. டெல்கடோ, அமெரிக்காவைத் தளமாகக் கொண்ட கடல்சார் தொல்லியல் கழகத்தின் தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர், அந்த மர்மக் கப்பல் ஜப்பானிய இரு மனிதர்களின் நடுக்கப்பல் என்று கூறப்பட்டதைக் கேட்டபின், அந்த இடத்தை ஆய்வு செய்தார்.

சப் மரைன் எக்ஸ்ப்ளோரரில் புதுப்பிக்கப்பட்ட ஆர்வம் இருந்தபோதிலும் , கப்பலை ஆய்வு செய்வதற்கும் மீட்பதற்குமான முயற்சிகள் தளவாட மற்றும் நிதி சவால்களால் தடைபட்டுள்ளன. 2010 ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி, நீர்மூழ்கிக் கப்பல் நீரில் மூழ்கியது. அதன் உலோக மேலோடு பல தசாப்தங்களாக உப்புநீரில் வெளிப்பட்டதால் கடுமையாக அரிக்கப்பட்டுவிட்டது. கைவினைப்பொருள் சீரழிவின் ஒரு முக்கியமான கட்டத்தை எட்டியிருப்பதை பகுப்பாய்வுகள் உறுதிப்படுத்தின. உடனடி பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகள் இல்லாமல், அது மீளமுடியாத சிதைவு மற்றும் இறுதியில் இழப்பை எதிர்கொண்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]குறைந்த அலையில் சப் மரைன் எக்ஸ்ப்ளோரரின் சிதைவு, 2006.
[You must be registered and logged in to see this image.]மார்ச் 12, 2004 இல், பனாமாவில் உள்ள சான் டெல்மோ தீவில் உடைந்த நீர்மூழ்கிக் கப்பலின் அருகே ஒரு மூழ்காளர் நிற்கிறார்.
( Library of Congress/விக்கிபீடியா/US Embassy in Panama/ A Pearl of a Discovery, US Naval Institute)

---

---

கிபி 132 ஆம் ஆண்டில், ஜாங் ஹெங் என்ற ஒரு சிறந்த சீன வானியலாளர், கணிதவியலாளர் மற்றும் பொறியாளர் ஹான் நீதிமன்றத்திற்கு ஒரு அற்புதமான கண்டுபிடிப்பை வழங்கினார் - உலகின் முதல் நில அதிர்வுநோக்கி.
[You must be registered and logged in to see this image.]
நிலநடுக்கத்தின் போது பூமி நடுங்குவதைக் குறிக்கும் கருவிதான் நில அதிர்வுக் கருவி. இது ஒரு நில அதிர்வு அளவி அல்லது அசைவை பதிவு செய்யும் ஒரு நில அதிர்வு வரைபடத்துடன் குழப்பப்படக்கூடாது. சாராம்சத்தில், எந்த தொங்கும் ஊசல் அல்லது சிறிய இடையூறுகளில் கவிழ்க்கக்கூடிய ஒரு மென்மையான சமநிலையான பொருள் நில அதிர்வுநோக்கியாக செயல்படும். ஜாங் ஹெங்கின் கண்டுபிடிப்புக்கு முன்பு இதுபோன்ற கருவிகள் இல்லை என்று எண்ண முடியாது. ஆனால் ஹெங்கின் நில அதிர்வுநோக்கியின் சிறப்பு என்னவென்றால், அதன் உணர்திறன் மற்றும் பூகம்பம் எங்கிருந்து வந்தது என்பதைச் சொல்லும் திறன்.(Encyclopaedia Britannica/Science/Endgadget)
[You must be registered and logged in to see this image.]

[You must be registered and logged in to see this image.]
பண்ணைகளில் வளர்க்கப்படும் கோழிகள்  குஞ்சு பொரிக்கவே இல்லை. அதற்கு பதிலாக, அவை இன்குபேட்டர்கள் எனப்படும் பெரிய மின்சார அடுப்புகளில் செயற்கை வெப்பத்தைப் பயன்படுத்தி குஞ்சு பொரிக்கப்படுகின்றன. அங்கு ஒரே நேரத்தில் நூற்றுக்கணக்கான மற்றும் சில நேரங்களில் ஆயிரக்கணக்கான முட்டைகள் குஞ்சு பொரிக்க முடியும். எலக்ட்ரிக் இன்குபேட்டர்கள் ஒரு நவீன கண்டுபிடிப்பு. ஆனால் செயற்கை அடைகாக்கும் நடைமுறை ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் பழமையானது.

பண்டைய எகிப்தியர்கள் கோழி குஞ்சு பொரிப்பகங்களை முதன்முதலில் பயன்படுத்தினார்கள். இதுவரை அப்படி எதுவும் பார்த்திராத வெளிநாட்டுப் பயணிகளைக் இது கவர்ந்தன. இந்த பயணிகளில் பலர் எகிப்தியர்கள் தங்கள் குஞ்சுகளைப் பெற பயன்படுத்திய விசித்திரமான முறையைப் பற்றிய குழப்பமான கணக்குகளை விட்டுச் சென்றனர். குஞ்சு பொரிப்பகங்களின் உள் செயல்பாடுகளை அவர்கள் எப்போதாவது விவரமாகச் சொன்னதால், அவர்கள் ஊகித்து, அடிக்கடி தவறாகப் புரிந்து கொண்டனர். 14 ஆம் நூற்றாண்டில் எகிப்துக்குப் பயணம் செய்த ஃபிரியார் சைமன் ஃபிட்ஸிமன்ஸ், "சேவல்கள் மற்றும் கோழிகள் இல்லாமல்" முட்டையிலிருந்து நெருப்பால் கோழிகள் எவ்வாறு உருவாகின்றன என்பதை அவநம்பிக்கையுடன் எழுதினார். அரிஸ்டாட்டில் கூட குஞ்சு பொரிப்பகங்களைப் பற்றி எழுதினார். அவை முட்டைகளை சாணக் குவியல்களில் புதைத்து குஞ்சு பொரிக்க முடியும் என்று பரிந்துரைத்தார்.

1356 இல் வெளியிடப்பட்ட " சர் ஜான் மாண்டெவில்லின் பயணங்கள் " எகிப்திய அடைகாக்கும் அடுப்புகளின் உண்மையான விளக்கத்தைக் கொண்ட முதல் பரவலாகப் படிக்கப்பட்ட பயணக் குறிப்பில், சர் மாண்டேவில் எழுதினார்:

அந்த நகரத்தில் ஒரு பொதுவான வீடு உள்ளது. அது அனைத்தும் சிறிய உலைகளால் நிரம்பியுள்ளது. மேலும் அந்த ஊரில் உள்ள பெண்கள் கோழிகள்,  அல்லது வாத்துகளின் முட்டைகளை அந்த உலைகளில் வைப்பதற்காக அங்கு கொண்டு வருவார்கள். அந்த வீட்டைக் காப்பவர்கள் கோழி, வாத்து அல்லது வேறு எந்தப் பறவையும் இல்லாமல் குதிரைச் சாணத்தால் சூடேற்றுகிறார்கள். மூன்று வாரங்கள் அல்லது ஒரு மாதத்தின் முடிவில், அவர்கள் மீண்டும் வந்து, தங்கள் கோழிக்குஞ்சுகளை எடுத்து, அவற்றை  வெளியே கொண்டு வருகிறார்கள்.

பிரெஞ்சு இயற்கை ஆர்வலரும் விஞ்ஞானியுமான René Antoine Ferchault de Réaumur 1750 ஆம் ஆண்டில் குஞ்சு பொரிப்பகங்களைப் பற்றிய முதல் துல்லியமான விளக்கத்தை உருவாக்கினார் . ரியுமூர் எகிப்துக்குச் சென்றார். மேலும் கோழிப் பண்ணையாளர்கள் வேலை செய்வதைப் பார்த்த பின்  குஞ்சு பொரிப்பகங்களுக்குச் சென்றார்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
ஒரு பொதுவான எகிப்திய முட்டை குஞ்சு பொரிப்பகம் என்பது, ஒன்பது அடி உயரம் கொண்ட ஒரு செங்கல் அமைப்பாகும். மேலும் இது ஒரு நீண்ட, மத்திய தாழ்வாரத்தைக் கொண்டுள்ளது. இருபுறமும் அறைகள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக இரண்டு அடுக்குகளாக அமைக்கப்பட்டிருக்கும். ஒவ்வொரு தளமும் ஏறக்குறைய ஒரே அளவு மற்றும் ஒரு நபர் உள்ளே வலம் வரும் அளவுக்கு பெரிய திறப்புடன் வழங்கப்பட்டுள்ளது. முட்டைகள் தரை தளத்தில் வைக்கப்படுகின்றன. ஆளி அல்லது வைக்கோல் படுக்கையில் ஏற்பாடு செய்யப்படுகின்றன. மேல் அறைகள் தீ மூட்டுவதற்கும், வைக்கோல் கலந்த பசுக்கள் மற்றும் ஒட்டகங்களின் சாணத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இது தீயை மிகவும் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட முறையில் மெதுவாக எரிக்க அனுமதிக்கிறது.

வழக்கமாக, வானிலையைப் பொறுத்து, ஒரு நாளைக்கு இரண்டு முறை நெருப்பு எரிகிறது. மேலும் முட்டைகள் போதுமான அளவு திருப்பப்படுகின்றன. இதனால் அவை எல்லா பக்கங்களிலும் சமமாக வெப்பமடைகின்றன. இது சுமார் இரண்டு வாரங்கள் தொடர்கிறது. அதன் பிறகு தீ அணைக்கப்படுகிறது. இந்த கட்டத்தில், கருக்களின் உறுப்புகள் முழுமையடைந்து, கருக்கள்
அடைகாக்கும் செயல்முறையைத் தொடர, அவற்றின் சொந்த உள் வெப்பத்தை போதுமான அளவு உற்பத்தி செய்கின்றன. இது முடிவடைய இன்னும் ஒரு வாரம் ஆகும். முட்டைகள் இறுதியாக இருபத்தியோராம் நாளில் குஞ்சு பொரிக்கின்றன.

மீண்டும் பிரான்சில், ரியுமூர் எகிப்திய முறையைப் பயன்படுத்தி ஒரு குஞ்சு பொரிப்பகத்தை உருவாக்க முயன்றார். ஆனால் ஐரோப்பிய காலநிலை குளிர்ச்சியாக இருந்ததால், எகிப்திய கோழி பண்ணையாளர்கள் அனுபவித்த அதே வெற்றியை அவர் அடையத் தவறிவிட்டார். ரெயூமரின் மரணத்திற்குப் பிறகு, இன்குபேட்டரை அபே ஜீன்ஆன்டோய்ன் நோலெட் மற்றும் பின்னர் அபே கோபினோ உருவாக்கினார். அவர் முட்டைகளை சூடேற்றுவதற்கு ஆல்கஹால் விளக்குகளைப் பயன்படுத்தி ரீயூமரின் வடிவமைப்பை மேம்படுத்தினார். 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி வரை, முதல் வணிக காப்பகம் கிடைத்தது.
[You must be registered and logged in to see this image.]ஒரு பாரம்பரிய எகிப்திய குஞ்சு பொரிப்பகம் முட்டைகளை சூடாக்க பெட்ரோல் விளக்குகளைப் பயன்படுத்துகிறது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
எகிப்தில், நூற்றுக்கணக்கான குஞ்சு பொரிப்பகங்கள் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்கு முன்பு உருவாக்கப்பட்ட பாரம்பரிய முறைகளைப் பயன்படுத்துகின்றன. இருப்பினும் சாணம், இப்போது பெட்ரோல் விளக்குகள் மற்றும் மின்சார ஹீட்டர்களால் மாற்றப்பட்டுள்ளது. அவர்கள் இன்னும் வெப்பமானிகள் அல்லது தெர்மோஸ்டாட்கள் போன்ற நவீன உபகரணங்களை குஞ்சு பொரிப்பகங்களில் வெப்பநிலையைக் கட்டுப்படுத்த பயன்படுத்துவதில்லை. ஒரு திறமையான குஞ்சு பொரிக்கும் தொழிலாளி தனது கண்ணிமைக்கு எதிராக முட்டையைப் பிடித்து , தனது மென்மையான கண் இமை வெப்பத்தை உணர வைப்பதன் மூலம் வெப்பநிலையை மதிப்பிட முடியும் . முட்டைகள் மிகவும் சூடாக இருந்தால், அவை தண்ணீரில் தெளிக்கப்படுகின்றன. முட்டைகள் உருவாகிறதா என்பதைப் பார்க்க, தொழிலாளர்கள் விளக்கு போன்ற ஒளி மூலத்திற்கு எதிராக முட்டைகளை வெறுமனே பிடித்துக் கொள்கிறார்கள். முட்டை ஓடுகள் அதன் உள்ளடக்கங்களைக் காண்பிக்கும் அளவுக்கு ஒளிஊடுருவக்கூடியவை. இந்தத் திறன்கள் சில குடும்பங்களுக்குள் தலைமுறைகளாகக் கொடுக்கப்பட்டு வருகின்றன. அவர்களின் தொழில் நுட்பங்கள் ஒரு நெருக்கமான ரகசியம்.

ஆனால் எகிப்தின் பாரம்பரிய குஞ்சு பொரிக்கும் முறை விரைவில் இல்லாமல் போகலாம். ஐக்கிய நாடுகளின் உணவு மற்றும் வேளாண்மை அமைப்பு நடத்திய ஆய்வின்படி, 2009 ஆம் ஆண்டில், அனைத்து குஞ்சு பொரிக்கும் உரிமையாளர்களும் அதிக சதவீத குஞ்சு பொரிக்கும் திறன் காரணமாக நவீன அடைகாக்கும் முறைகளுக்கு மேம்படுத்த விருப்பம் தெரிவித்தனர் .
(The Old Egyptian Method of Incubation- Cambridge University/openknowledge-united nations/egyptian egg oven/penelope.uchicago)

The Moscow Cathedral That Was Once a Swimming Pool
[You must be registered and logged in to see this image.]மாஸ்கோவில் உள்ள மோஸ்க்வா நதிக்கு அருகில் உள்ள இரட்சகராகிய கிறிஸ்துவின் கதீட்ரல்.
மாஸ்கோவில் உள்ள மாஸ்கோ ஆற்றின் வடக்குக் கரையில், உலகின் மிக உயரமான ஆர்த்தடாக்ஸ் கிறிஸ்தவ தேவாலயங்களில் ஒன்று உள்ளது - கிறிஸ்துவின் இரட்சகரின் கதீட்ரல். கடந்த 150 ஆண்டுகளில் இரண்டு தேவாலயங்கள் ஒன்றன் பின் ஒன்றாக இங்கு நின்று கொண்டிருந்தன. இடைப்பட்ட காலத்தில், இந்த இடத்தில் சோவியத் யூனியனில் மிகப்பெரிய நீச்சல் குளம் இருந்தது.

ரஷ்யாவிற்கு எதிரான நெப்போலியனின் பேரழிவு பிரச்சாரம் மற்றும் மன்னிக்க முடியாத ரஷ்ய குளிர்காலத்தின் நடுவில் வீட்டிற்குத் திரும்பிய பிறகு, ஜார் அலெக்சாண்டர் I இரட்சகராகிய கிறிஸ்துவின் நினைவாக ஒரு கதீட்ரல் கட்டுவதாக உறுதியளித்தார். ஏனென்றால் ரஷ்யாவை அழிவிலிருந்து காப்பாற்றியது இறைவனின் தெய்வீக நம்பிக்கை என்று அவர் நம்பினார். . ஃப்ரீமேசோனிக் குறியீடுகள் நிறைந்த ஒரு அற்புதமான நியோகிளாசிக்கல் வடிவமைப்பை ஜார் கேட்டார். மேலும் கட்டிடக் கலைஞர் அலெக்சாண்டர் லாவ்ரென்டிவிச் அதை வழங்கினார். ஆனால் அலெக்சாண்டர் I இன் வாரிசு, நிக்கோலஸ் I, ஆழ்ந்த மரபுவழி மற்றும் வடிவமைப்பின் நியோகிளாசிசம் மற்றும் ஃப்ரீமேசன்ரியை அவர் விரும்பவில்லை. அவர் வரைபடங்களை மாற்றியமைத்தார் - கான்ஸ்டான்டினோப்பிளில் ஹாகியா சோபியாவிற்குப் பிறகு புதிய வடிவமைப்பு எடுக்கப்பட்டது. ஸ்பாரோ ஹில்ஸில் உள்ள கதீட்ரலுக்கான அசல் தளமும் கைவிடப்பட்டது.  மாஸ்கோ கிரெம்ளினுக்கு நெருக்கமான ஒரு தளம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. அலெக்சாண்டர் I கதீட்ரலைக் கட்டுவதற்கான தனது விருப்பத்தை முதன்முதலில் வெளிப்படுத்திய சுமார் மூன்று தசாப்தங்களுக்குப் பிறகு, 1839 இல் தரை உடைக்கப்பட்டது.

கடைசி சாரக்கட்டு அகற்றப்படுவதற்கு இன்னும் நாற்பது ஆண்டுகள் ஆனது. கதீட்ரல் 1883 இல் புனிதப்படுத்தப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]1883 மற்றும் 1918 க்கு இடையில் கிறிஸ்துவின் இரட்சகரின் பழைய கதீட்ரல்.
[You must be registered and logged in to see this image.]மாஸ்கோவில் உள்ள கிறிஸ்துவின் இரட்சகரின் கதீட்ரல் மற்றும் பெரிய கல் பாலம், சுமார் 1905.
இரட்சகராகிய கிறிஸ்துவின் கதீட்ரல் ஒரு அற்புதமான கட்டிடம். நிக்கோலஸ் I இன் உட்புறத்தை அலங்கரிக்க சிறந்த ரஷ்ய ஓவியர்களில் சிலரைப் பயன்படுத்தினார். இதுவே இருபது வருடங்கள் எடுத்தது. தேவாலயத்தின் உள் கருவறை இரண்டு மாடி கேலரியால் வளையப்பட்டது. அதன் சுவர்கள் அரிய வகையான பளிங்கு, கிரானைட் மற்றும் பிற கற்களால் பதிக்கப்பட்டுள்ளன. கேலரியின் தரை தளம் நெப்போலியனுக்கு எதிரான ரஷ்ய வெற்றிக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட ஒரு நினைவுச்சின்னமாக மாற்றப்பட்டது. மேல் தளம் தேவாலய பாடகர்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது. கதீட்ரலின் மாபெரும் குவிமாடம் மெல்லிய தங்க அடுக்குடன் பூசப்பட்டது.

ஆனால் அது புனிதப்படுத்தப்பட்ட 34 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, 1917 அக்டோபர் புரட்சி முடியாட்சியைத் தூக்கி எறிந்தது. சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு சோவியத் யூனியன் பிறந்தது. போல்ஷிவிக்குகள் மதத்தின் மீது ஆக்ரோஷமான அணுகுமுறையைக் கொண்டிருந்தனர் - அவர்கள் அதை நம்பவில்லை. குறிப்பாக, சர்ச் அரசை கட்டுப்படுத்துவதை அவர்கள் விரும்பவில்லை. எனவே அவர்கள் ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு செய்த முதல் காரியம் மதத்தை ஒழித்து நாத்திகத்தை வளர்ப்பதாகும். மதச் சொத்துக்கள் பறிமுதல் செய்யப்பட்டன. விசுவாசிகள் துன்புறுத்தப்பட்டனர். சைபீரியாவில் உள்ள தொழிலாளர் முகாம்களுக்கு ஆயிரக்கணக்கான மதகுருமார்கள் நாடு கடத்தப்பட்டனர்.

கிரெம்ளின் அருகே நிற்கும் பெரிய கதீட்ரல் ஒரு அசிங்கமான காட்சியாக மாறியது. இன்னும் பத்து வருடங்கள் உயிர் பிழைத்தது. ஆனால் 1931 ஆம் ஆண்டில், ஜோசப் ஸ்டாலினின் உத்தரவின் பேரில், அற்புதமான கட்டிடம்  மாற்றப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]The demolition of the original Church of Christ the Saviour, in 1931.
இதற்கிடையில், மற்றொரு கட்டிடத்திற்கான திட்டம் தயாரிக்கப்பட்டது. சோவியத் அதிகாரிகள் யூனியனில் இணைந்த அனைத்து புதிய குடியரசுகளின் பிரதிநிதிகளுக்கு இடமளிக்கும் அளவுக்கு ஒரு புதிய நிர்வாக மையத்தை விரும்பினர். இந்த கட்டிடம் யூனியனின் சின்னமாகவும், கம்யூனிசத்தின் வெற்றியின் கொண்டாட்டமாகவும் இருக்க வேண்டும் என்று ஸ்டாலின் விரும்பினார். சோவியத்துகளின் அரண்மனை, என்று இந்த கட்டிடம்  அழைக்கப்பட்டது. 415 மீட்டர் முன்மொழியப்பட்ட உயரத்துடன் பூமியில் மிக உயரமானதாக இருக்க வேண்டும்.அதன் மேல் 100 மீட்டர் லெனின் சிலை இருக்க வேண்டும்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
இப்போது இடிக்கப்பட்ட கிறிஸ்து இரட்சகரின் கதீட்ரல் இருக்கும் இடத்தில் சோவியத்துகளின் அரண்மனை கட்டப்பட இருந்தது. 1930 களின் பிற்பகுதியில் கட்டுமானம் தொடங்கியது. ஒரு பெரிய வட்டக் குழி தோண்டப்பட்டு, பழைய கதீட்ரல் அடித்தளம் தோண்டப்பட்டது. புதிய அடித்தளம் செங்குத்து வளையங்களைக் கொண்ட சற்றே குழிவான கான்கிரீட் ஸ்லாப் ஆகும். இது பிரதான மண்டபத்தின் நெடுவரிசைகளை எடுத்துச் செல்லும் நோக்கம் கொண்டது. ஹிட்லர் ரஷ்யாவை ஆக்கிரமித்தபோது அவர்கள் கீழ்நிலைகளுக்கு இரும்பு சட்டத்தை அமைக்கத் தொடங்கினர். மேலும் கட்டுமானத்தை நிறுத்த வேண்டியிருந்தது. அது மீண்டும் தொடங்கவில்லை. போரின் போது, ​​பகுதியளவு அமைக்கப்பட்ட எஃகு சட்டகம் கீழே இழுக்கப்பட்டு, மாஸ்கோவின் பாதுகாப்பு கோட்டைகள் மற்றும் இரயில் பாலங்களுக்கு பயன்படுத்தப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
ஆனால் சோவியத்துகள் நம்பிக்கையுடன் இருந்தனர். குறிப்பாக கட்டிடத்தை வடிவமைத்த யூத சோவியத் கட்டிடக் கலைஞரான போரிஸ் ஐயோபன், அவர் வடிவமைப்பைத் தொடர்ந்து கச்சிதமாகச் செய்து, போருக்குப் பிறகு விக்டரி கருப்பொருளை ஆர்டர் ஆஃப் விக்டரி (Order of Victory )வடிவங்களுடன் உள் சுவர்களை அலங்கரித்தார். அவரது வரைவுகள் பயன்படுத்தப்படாமல் இருந்தன. மேலும் 1958 இல், முழு திட்டமும் அகற்றப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
கட்சியின் முதல் செயலாளர் நிகிதா குருசேவின் ஆலோசனையின் பேரில், பயன்படுத்தப்படாத வட்ட வடிவ அடித்தளம் தண்ணீரில் நிரப்பப்பட்டு பொது நீச்சல் குளமாக மாற்றப்பட்டது. மாஸ்கோ குளம், 1960 இல் திறக்கப்பட்டது. அந்த நேரத்தில் இது சோவியத் யூனியனின் மிகப்பெரிய நீச்சல் குளம் - உலகின் மிகப்பெரிய குளங்களில் ஒன்றாகும்.
[You must be registered and logged in to see this image.]
ஒரு வகையான வட்ட வடிவ குளம் 130 மீட்டர் விட்டம் மற்றும் இருபதாயிரம் பேர் கொள்ளக்கூடியது. குளம் குளிர்காலத்தில் கூட ஆண்டு முழுவதும் திறந்திருக்கும். நீரின் வெப்பநிலை ஒழுங்குபடுத்தப்பட்டது. இதனால் குளம் கோடையில் குளிர்ச்சியாகவும் குளிர்காலத்தில் சூடாகவும் இருக்கும். இது ஆரம்ப ஆண்டுகளில் மிகவும் பிரபலமானது. முதல் தசாப்தத்தில் 24 மில்லியன் பார்வையாளர்களை ஈர்த்தது.
[You must be registered and logged in to see this image.]
சோவியத் ஒன்றியத்தின் முடிவில், மத அரசியல் அதன் பிடியை இழக்கத் தொடங்கியது.  நாடு முழுவதும் உள்ள கிறிஸ்தவ சமூகங்கள் தங்கள் தேவாலயங்களை மீட்டெடுக்கத் தொடங்கின.  மத சேவைகள் மீண்டும் நடத்தப்பட்டன. சோவியத் யூனியன் உடைந்த பிறகு, ஒரு காலத்தில் நீச்சல் குளம் இருந்த இடத்தில் இருந்த சின்னமான தேவாலயத்தை மீண்டும் கட்ட முடிவு செய்யப்பட்டது. ஒரு மில்லியனுக்கும் அதிகமான மஸ்கோவியர்கள் இந்த திட்டத்திற்காக பணத்தை நன்கொடையாக வழங்கினர். 1994 இல், மாஸ்க்வா குளம் இடிக்கப்பட்டது.  கதீட்ரலின் புனரமைப்பு தொடங்கியது. கிறிஸ்துவின் இரட்சகரின் நிறைவு செய்யப்பட்ட கதீட்ரல் 2000 இல் புனிதப்படுத்தப்பட்டது.
[You must be registered and logged in to see this image.]மாஸ்கோவில் இரட்சகராகிய கிறிஸ்துவின் புதிய கதீட்ரல்.
[You must be registered and logged in to see this image.]மாஸ்க்வா ஆற்றின் எதிர் கரையில் இருந்து இரட்சகராகிய கிறிஸ்துவின் கதீட்ரல். ஆற்றின் குறுக்கே ஒரு நடைபாதை கதீட்ரலை மற்ற கரையுடன் இணைக்கிறது.