தமிழ் கற்போம் - தவறுகளைத் திருத்துவோம் - 16

தமிழ் கற்போம் - தவறுகளைத் திருத்துவோம் - 16

தெரிந்து,பயின்று,கேட்டு தவறின்றி தமிழ் எழுதுவது அவசியமாகும். புதுக் கவிதை சப்பானிய கைக்கூக்கள் எழுதுவோர் ஆங்கிலக் கலப்புடனும்,தமிழ்ப் பிழைகளுடனும் கவிதை படைக்கிறார்கள். இந்தத் தளத்தில் கூட கவிதைகள் பலவும் தமிழ்ப் பிழைகளுடன் எழுதப்படுகின்றன. எவரையும் குறை கூற அன்று என்பதைக் கவனத்தில் கொள்க!

குழந்தை நடக்கத் துவங்கும்போது நேராக நடக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்ப்பது இயற்கைக்கு முரணானது.

பெருங்கவிஞர் எழுதினாலும், யார் எழுதினாலும் தவறு என்றால் சொல்ல வேண்டும்,ஏற்று திருத்திக் கொள்ள வேண்டும். யார் சொல்கிறார் என்பதல்ல,என்ன சொல்கிறார் என்பதே முக்கியமாகும். தவறு என்று அறிந்தும் தன் இறுமாப்பிலோ, புதுமை, புது வரவு போன்ற கெடு மயக்கத்திலோ ஒருவர் எழுதினால், அது அவருக்கே இழுக்கு.

எந்தச் சொல் தமிழ்ச்சொல்,எவை தமிழ் சொல் அல்ல என்பதைக் கண்டறிவது எப்படி?
எப்போதும் அல்ல,பொதுவான நடைமுறை..........

அ – ஔ -தொடங்கும் சொற்கள் - தமிழ் சொற்கள்.
வல்லினமான
க,ச,த,ப – இவற்றில் தொடங்கும் சொற்கள் தமிழ்.
ட,ற – என்பதில் சொற்கள் வராது.
மெல்லினம்
ஞ,ம,ந  - தொடங்கும் சொற்கள் தமிழ்.
ண,ன, - இல் சொற்கள் தொடங்காது.
இடையினம்
ய,வ – சொற்கள் தொடங்கும்.
ர,ள,ழ,ல – இல் சொற்கள் தொடங்காது.

ல,ர – இவற்றில் சொற்கள்  வராது.அதனால் அப்படி வரும் சொற்கள், தமிழ் சொற்கள் அல்ல. அதனால் தான் இ-கரம்  சேர்த்து  எழுதுகிறார்கள்.

ராமன்,லக்குமி,ரசனை,ரசிகன்,ராமநாதபுரம் இவை தமிழ் சொற்கள் அல்ல. அதனால் இ-கரம் சேர்க்கப்பட்டு, இராமன்,இலக்குமி,இரசனை,இரசிகன்,இராமனாதபுரம் என சொல்கிறார்கள்.

நீண்ட காலமாகப் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு பொருள் காலப்போக்கில் குறுகிச் சிறியதாய் விடும். இந்த வடிவக் குறுக்கம் மொழிக்கும் பொருந்தும். இப்படி தமிழின் சொற் சுருக்கத்திற்கு இலக்கணம் வழி வகுத்துள்ளது.
முதற்குறை, இடைக்குறை, கடைக்குறை என்பது அது அளித்துள்ள வழிகளுள் ஒன்று.

தாமரை - மரை - முதற்குறை ; மரை என்பதும் தாமரையைக் குறிக்கும்.
உள்ளம் - உளம் - இடைக்குறை ; உளம் என்பதும் உள்ளத்தைக் குறிக்கும்.
நீலம் - நீல் - கடைக்குறை ; நீல் என்பதும் நீலம் என்று பொருள்.

இவற்றில் எழுத்து மறைந்தாலும் பொருள் மாறாது. இடுசொற்களின் சேர்க்கையில் (புணர்ச்சியில்) எழுத்து மறையும்
(தேன்+மொழி-தேமொழி என்றாகிறது.).

ஈறுகெட்ட எதிர்மறைப் பெயரெச்சச் சொல்லிலும் ஓர் எழுத்து குறையும்.
( பறவாத+வண்டு - பறவா வண்டு).

மற்றொரு வழியிலும் சொற்சுருக்கம் ஏற்படுகிறது. எந்த இலக்கணமும் சொல்லாத புதிய விதியாக இது உள்ளது. இது சமுதாய நடைமுறையில் அமைந்திருக்கிறது; சில சொற்களில் மட்டும் இது காணப்படுகிறது.

அதாவது ஒரு சொல்லில் அடுத்தடுத்து இரு குறில் எழுத்துகள் இருந்தால், முதல் குறில் நெட்டெழுத்தாகிறது, இரண்டாம் குறில் மறைகிறது; சொல் சுருங்குகிறது. இந்த விதி நடைமுறையிலுள்ள சொற்களுக்கு விளக்கம் தருவதாயுள்ளது. சில..................

அகலமரம் - ஆலமரம்;
அகப்பை - ஆப்பை;
அகங்காரம் - ஆங்காரம்;
இடுதல் - ஈதல்;
கழனி - கானி-காணி;
குதித்தாடல் - கூத்தாடல்;
சிகழிக்காய் - சீழிக்காய்;-சீக்காய்; சிவப்பு;
செய்தி - சேதி;
செய்யவன் - சேயவன்-சேயோன்;
தரு - தா;
தந்தை - தாதை;
தெய்வ ஆரம் - தேவஆரம் -தேவாரம்;
தொகுப்பு - தோப்பு;
பகுதி - பாதி;
பெயரன் - பேரன்;
பரவுதல் - பாவுதல்;
மிகுதி - மீதி;
விழுதல் - வீதல்

இப்படிப் பல சொற்கள் உள்ளன. நீங்களும் தேடலாம்.

நுவல், நுதல் (சொல்லுதல்) என்ற சொல், மேற்கூறிய புதிய விதியின்படி -நூல் - என்றாகிவிடும்.
இந்த விதி ஒரு சொல்லின் முதற் பகுதியில் மட்டுமன்றி, பிற்பகுதியிலும் அமைந்து சொற்சுருக்கத்துக்கு வழி வகுக்கிறது.

அஞ்சாதவர் - அஞ்சாதார்;
அடங்கியவன் - அடங்கியான்;
அதியன் மகன் - அதியன்மான்-அதியமான்;
அரவு - அரா;
இல்லவள் - இல்லாள்;
கனவு - கனா;
சிறியவர் - சிறியார்;
கோமகன் - கோமான்;
நிலவு - நிலா.

சொல் மாறிய நிலையிலும் இந்த விதி பொருந்தியுள்ளது.
இல்வழி (வீட்டுக்குள் செல்லும் வழி)
இது இடம் மாறி , வழியில் (வழி இல்) என்று மாறுகிறது. இவ்விதிப்படி, வழியில் என்பது வாயில்- என்றாகிறது. முந்தையர் என்பது மூதையர் என்றாகி, மூதாதையர் என்று கூறும்போதும் இந்த விதி பொருந்துகிறது.

இவ்விதி மலையாள மொழியிலும் அமைந்திருப்பது கவனிக்கலாம்.
மகனே - மானே-மோனே;
மகளே - மாளே-மோளே;

மலையாள மொழியில் பழைய தமிழ் சொற்கள் இருப்பதைக் காணலாம்.

மலையாளத்தில் எழுந்த இலக்கண நூலாகிய லீலா திலகம் (சரியாக தெரியா விட்டாலும்,இந்தக் காலத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கலாம். -கி.பி. 1385 - 1400- ) இதில் பல தமிழ் சொற்களைக் காண முடிகிறது.

மலையாளம் என்ற மொழி தமிழில் இருந்து பிரிந்த மொழி