சிங்களத்தின் மேல் கொடுக்கும் அழுத்தம் வேலை செய்யத்தொடங்கியுள்ளது தமிழ் கார்டியன்

சிங்களத்தின் மேல் கொடுக்கும் அழுத்தம் வேலை செய்யத்தொடங்கியுள்ளது - தமிழ் கார்டியன்

1. 2010 ஜூன் மாதம் ஐ.நா. பரிந்துரை குழு அமைக்கப்பட்டபோது அதை முழுமையாக
எதிர்த்து சிங்களம். இது தமது சுதந்திரத்தையும், இறையாண்மையையும் மீறுவதாக
சொன்னது. குழுவுக்கு "விசா" அனுமதியை மறுத்தது.

2. சர்வதேச மனித அமைப்புக்களை அவர்களின் நல்லிணக்க ஆணைக்குழு மீதான
கருத்துக்களை கண்டித்து சிங்கள அரசு ஐ.நா. சபை முன்னர் ஆர்ப்பாட்டம்
செய்தது.

3. இப்பொழுது தாம் இந்த ஐ.நா. குழுவுக்கு அனுமதி தருவதாயும் அவர்களை
நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவிடம் சந்திக்க அனுமதி தருவதாயும் சொல்லியுள்ளது
சிங்களம்:
- பொருளாதார நெருக்கடி - ஜி.எஸ்.பி. ப்ளஸ் இழப்பு, இதனால் தொடரும் பொருளாதார பழு
- ஒக்ஸ்போட்டில் கண்ட அரசியல் அழுத்தம்
- அமெரிக்காவில் உள்ள மூத்த ஊடகவியாளர் எஸ்.எஸ்.திசநாயகத்தின் அமைதியான இராசதந்திரம் ( quite diplomacy)

காலம் தான் பதில் சொல்லும் சிங்களம் தான் சொன்ன சொல்லை காப்பற்றுமா என.
பான் கி மூன் அவர்களே "நான் உண்மையாக நம்புகின்றேன் இந்த குழுவுக்கு நல்ல
ஒத்துழைப்பு கிடைக்கும் "என ஒரு வித எதிர்பார்ப்புடன் சொல்லியுள்ளார்.

எவ்வாறாயினும், சர்வதேசமும் தமிழரும் கொடுக்கின்ற அழுத்தம் வேலை செய்கிறது. இது திருப்தி அளிக்ககூடியதாக உள்ளது.
1995 ஆம் ஆண்டு 8000 பொஸ்னியர்கள் கொல்லப்பட்ட சம்பவம் 2004 ஆம் ஆண்டே
சர்வதேசத்தால் இன படுகொலை என்று ஏற்றுகொள்ளப்பட்டது நினைவில்
கொள்ளப்படவேண்டும்.

மூலம் : http://www.tamilguar...?articleid=2900
===================================================
Pressure on Sri Lanka begins to work

Sri Lanka’s new preparedness to allow a three-member expert panel on
war crimes appointed by United Nations Secretary General Ban Ki-Moon to
visit the country is clearly linked to international economic pressure
and the diplomatic embarrassments recently suffered by President
Mahinda Rajapakse’s regime, proving that - as we argued last week -
only direct pressure can bring about Colombo's compliance with
international norms, and that ‘quiet diplomacy’ is utterly ineffective.

Barely had Mr. Ban announced his appointment of the panel in June,
Colombo reacted with characteristic vehemence. Declaring “Sri Lanka
regards the appointment of the Sri Lanka Panel of Experts as an
unwarranted and unnecessary interference with a sovereign nation,” the
government vowed it would not issue visas to the three experts or
otherwise cooperate.

The government also railed against the ‘colonialism’ of international
human rights groups and encouraged noisy protests – including a hunger
strike by a minister – outside the UN’s offices in Colombo. The
government also launched its own ‘Lessons Learned and Reconciliation
Commission’ – rightly slammed by international rights groups as
“cynical attempt by Sri Lanka to avoid a serious inquiry that would
bring genuine accountability.”

However, this weekend Colombo began to bow: “If a formal request is
made by the UN Panel to visit Sri Lanka, the government will consider
it,” External Affairs Ministry spokesperson Bandula Jayasekara said.
Mr. Ban meanwhile said “after long consultations between myself and
President Rajapaksa I am pleased that the Panel of Experts is now able
to visit Sri Lanka and meet with the [LLRC].”

It is clear the climb-down is consequent to both the economic pressures
- such as the withdrawal of the EU's trade subsidies - as well as the
stinging humiliations suffered by President Rajapaksa during his recent
visit to London. For all the self-satisfied hectoring about
‘sovereignty’, it was only a matter of time before reality began to
bite the heavily indebted state.

As veteran Tamil journalist J. S. Tissainayagam, who was released from
Sri Lankan government custody and allowed to leave the country earlier
this year - also after international pressure- said recently, “the more
shaming that is done, the more pressure that is put is put publicly,
the more the government is willing to act.” Conversely, ‘quiet
diplomacy’, as he also said, does not make Colombo more receptive to
international demands.

It very much remains to be seen if Colombo will follow through and
allow the UN panel to visit and properly conduct its inquiries. As Mr.
Ban himself noted, “I sincerely hope that the Panel of Experts will be
able to have good cooperation [from Sri Lanka], to have an
accountability process and make progress as soon as possible.”
Moreover, it is not clear what is served by the UN panel meeting Sri
Lanka’s sham commission.

Nonetheless, the community of international and Tamil actors who have
been actively seeking an international investigation into Sri Lanka’s
war crimes can take satisfaction that their efforts are paying off.
There is no doubt justice will be a long time coming for the genocidal
slaughter of Tamils in 2009 – and the many war crimes and crimes
against humanity inflicted before, and since, then. (It is worth
remembering that whilst Serb forces massacred 8,000 Bosniak civilians
in 1995, this was only recognised by international community as an act
of genocide in 2004.) But with Sri Lanka beginning to buckle under
international pressure, the campaign for accountability should be
stepped up.

Concomitantly, the war crimes-related evidence against President
Rajapakse and Sri Lanka’s other top civilian and military leadership is
mounting. Quite apart from details being gathered from victims and
collated by international actors, both governmental and
non-governmental, and the data accumulated by the UN even as the mass
killings were conducted in the closing months of Sri Lanka’s war, the
Wikileaked US cables recently made public also offer new leads and
avenues of inquiry.