கருணை போதுமே... கருணைக் கொலைகள் எதற்கு!

by **ஜனனி** Fri Oct 10, 2014 7:44 am

சின்னச் சின்ன சிரிப்புகளால் மலர்ந்திருக்கிறது, மதுரையில் உள்ள ‘ஷைன்’ பள்ளி. சிறப்புக் குழந்தைகளுக்கான இந்தப் பள்ளியை ஐந்து தோழிகள் இணைந்து நடத்தி வருகிறார்கள். அவர்கள் அனைவரும், சிறப்புக் குழந்தைகளின் அம்மாக்கள்! இந்த தோழிகளில் ஒருவரான விசாலாட்சி பேசினார்.

கருணை போதுமே... கருணைக் கொலைகள் எதற்கு! Child01

‘‘எனக்கு ஒரு மகள் மற்றும் மகன். மகன் செரிபரல் பாலப்ஸியால் பாதிக்கப்பட்டான். அவனுக்கு தினமும் ஃபிஸியோதெரபி கொடுப்பதற்காக ஒரு ஃபிஸியோதெரபி சென்டருக்குச் சென்றபோது, அங்கு என்னைப் போலவே தங்களின் சிறப்புக் குழந்தைகளை அழைத்து வந்திருந்த அம்மாக்களின் அறிமுகம் கிடைத்தது. எங்களின் குழந்தைகளை மட்டுமின்றி, அங்கு அனைவரும் எல்லோர் குழந்தைகளின் மீதும் அக்கறையாக இருப்போம். அதை கவனித்துதான், அங்கு பயிற்சியளித்த டாக்டர். உமாஷா, ‘பெற்றோரின் விழிப்புணர்வின்மையாலும், வெறுப்பாலும் வாடும் சிறப்புக் குழந்தைகள் பலர். அவர்களுக்கான ஒரு பள்ளியை நீங்கள் இணைந்து ஆரம்பிக்கலாமே..? அதற்கான அக்கறையும் பக்குவமும் உங்களுக்கு இருக்கிறது!’ என்றார். அப்படி சில வருடங்களுக்கு முன் மூன்று குழந்தைகளோடு ஆரம்பித்த எங்கள் ‘ஷைன்’ பள்ளியில் இன்று 80 குழந்தைகள் பயில்கிறார்கள்.

கருணை போதுமே... கருணைக் கொலைகள் எதற்கு! Child03

தங்களின் அத்தியாவசியத் தேவைகளைக்கூட கேட்டுப் பெறும் திறனற்ற இந்தக் குழந்தைகளை, தொடர் பயிற்சிகள் மூலம் சுயதேவைகளை பூர்த்தி செய்துகொள்ளும் அளவுக்கு முன்னேற்றுவதே எங்களின் முதல் இலக்கு. ஆக்குபேஷனல் தெரபி, ஃபிஸியோதெரபி, சிறப்புக் கல்வி ஆகியவற்றை பயிற்றுவிக்கிறோம். இவர்களை விட்டுப்பிடிக்க வேண்டும். திடீரென்று முரண்டு பிடிப்பார்கள், தூங்க வேண்டும், வெளியில் செல்ல வேண்டும் என்று அடம் பிடிப்பார்கள். இதனால் ஒரே மாதிரியான பயிற்சியோ அல்லது சிறப்புக் கல்வியோ இவர்களுக்கு பலனளிக்காது. ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் தனி கவனம் செலுத்த வேண்டும். ஆசிரியர்களுக்கு சகிப்புத்தன்மைதான் மிக முக்கியம்.

சிறப்புக் குழந்தைகள் பற்றிய விழிப்புணர்வு மக்களுக்குத் தேவை. இவர்களுக்கு பயிற்சி அளிப்பது வீண் என்று எந்த முயற்சியும் எடுக்காமல் அவர்களை கைவிடுகிறார்கள். பின்னர் பருவ வயதானதும் முரட்டுத்தனமாக நடந்து கொள்கிறாள், இயற்கை உபாதைகளை வீட்டிலேயே கழித்து அசிங்கம் செய்கிறான் என்று சொல்லி சங்கிலியால் கட்டி வைப்பது தொடங்கி கருணைக் கொலைக்கான அனுமதி கேட்பது வரை தவறு செய்கிறார்கள்.

கருணை போதுமே... கருணைக் கொலைகள் எதற்கு! Child02

இவர்களும் நம் குழந்தைகள்தான், நம்மைப்போலவே அவர்களுக்கும் இந்த பூமியில் வாழ 100% உரிமை இருக்கிறது. ஒரு வயதில் நடக்க வேண்டிய குழந்தை பத்து வயதில் நடந்தால், அது நம் குழந்தை இல்லை என்றாகிடுமா? இவர்களுக்கு நீண்ட காலப் பயிற்சி தேவை. ஆரம்பத்தில் முரண்டு பிடித்தாலும், தொடர்ந்து பயிற்சி அளிக்கும்போது அவர்கள் அதற்குப் பழகிவிடுவார்கள். சில குழந்தைகள் முழு ஆரோக்கியத்துடன் பிறந்தும், புறப் பிரச்னைகளால் சிறப்புக் குழந்தைகளாக மாறிவிட வாய்ப்பிருக்கிறது.

கருணை போதுமே... கருணைக் கொலைகள் எதற்கு! Child04

கருணை போதுமே... கருணைக் கொலைகள் எதற்கு! Child04

அதற்கு உதாரணம்தான், என் தோழி மைதிலியின் குழந்தை. பிறக்கும்போது ஆரோக்கியமாகதான் இருந்தான். பின்னர் அவனுக்கு இருதயத்தில் ஓட்டை இருக்கிறது எனச் சொல்லி, அறுவை சிகிச்சைக்காக மயக்க மருந்து கொடுக்க, டோஸ் அதிகமாகி, இரண்டு ஆண்டுகள் கோமாவில் இருந்து மீண்டபோது, ஒரு சிறப்புக் குழந்தையாகத்தான் அவன் தன் பெற்றோருக்குக் கிடைத்தான். ஆரம்பத்தில் அவனால் உட்காரவே முடியாது என்று பலரும் ஆரூடம் சொன்னாலும், மனம் தளராமல் அவன் அம்மா தொடர் பயிற்சி அளித்து, இறுதியில் வெற்றியும் பெற்றார். இந்தக் குழந்தைகளால் முடியாது என்று இல்லை, தொடர்ந்து பயிற்சியளிக்க வேண்டும். அவர்கள் ஓட்டப் பந்தய வீரனாக, வீராங்கனையாக வேண்டும் என்றால் அவர்களோடு சேர்ந்து நாமும் ஓட வேண்டும்.

இப்போது என் மகன் எம்.பி.ஏ., முடித்து விட்டு பிஸினஸ் செய்வதற்காக பயிற்சி எடுத்துக்கொண்டிருக்கிறான். எனவே, உங்கள் வீட்டில் ஒரு சிறப்புக் குழந்தை இருந்தால், விதி என்று நோகாமல், அன்பும், கடமையும், பொறுமையுமாக அதற்கு தொடர் பயிற்சி அளியுங்கள். ஆரம்பத்தில் சலிப்பாய், கஷ்டமாய் தெரிந்தாலும், உங்கள் பயிற்சியால் கற்ற ஒரு விஷயத்தை அவர்கள் முதல் முறை செய்வதைப் பார்க்கும்போது, எல்லா வலிகளும் பறந்துவிடும். தயக்கத்தை தூர எறிந்துவிட்டு அவர்களை எல்லா வெளியிடங்களுக்கும் அழைத்துச் செல்லுங்கள். புது இடத்தை, புது மனிதர்களைச் சந்திக்க அவர்களுக்கு சந்தர்ப்பம் ஏற்படுத்துத் தருவது அவசியம். அவர்களிடம் தினமும் இன்று வீட்டில், பள்ளியில் என்ன நடந்தது என்று கேளுங்கள். அவர்கள் சொல்லும் பதில் முழுமையாக இல்லை என்றாலும், அவர்களின் அந்த ஆர்வமும் முயற்சியும் நிச்சயம் உங்களுக்கு மகிழ்ச்சியைத் தரும். அவர்கள் சாதிக்கும் தூரம் வெகு தூரம் இல்லை என்பதை அந்தத் தருணத்தில் உணர்வீர்கள்!’’அக்கறையுடன் முடித்தார் விசாலாட்சி.

-ந.ஆஷிகா

படங்கள்: வி.சதீஷ் குமார்
-விகடன்-