மறைந்து வாழ்கிறான்: ஐ.நா.விற்காகாக் காத்திருக்கும் ஓர் இளந் தமிழன்

சுரேஸ்,
தூரத்தே இருக்கும் ஓரு தேசத்தினை நோக்கிய அபாயகரமான ஓட்டை விழுந்த படகுப்
பயணத்தில் பயணிக்கத் துணிந்த, புகலிடம் தேடி அலையும் ஓர் ஈழத் தமிழன்.

மீள்குடியேற்றத்திற்கு
ஐ.நா. குறைந்தளவு முக்கயத்துவத்தையே கொடுக்கும் நிலையில் மீள்குடியேற்ற
முனைப்புக்கள் காலம் கடந்து சென்றமையினால் ஏமாற்றமடைந்த இந்த இளந்
தமிழனுக்கு மாற்றுத் தேர்வேதும் இருக்கவில்லை.

விடுதலைப் புலிகளுடன் சமரிடுவதற்காக அரச ஆதரவு ஆயுதக் குழுவினால் 16ஆவது வயதில் இவன் கடத்தப்பட்டான்.

உயிருக்கு
அஞ்சித் தப்பியோடிய சுரேசை மீண்டும் பிடித்த ஆயுதக் குழுவினர், அவனது
ஆடைகளைக் களைந்து மரத்துடன் கட்டி வைத்துச் சித்திரவதை செய்ததோடு, இன்னொரு
முறை தப்பியோட முனைந்தால் கொல்லப்படுவான் என எச்சரித்தனர்.

உயிரைக் கையில் பிடித்துக்கொண்டு மீண்டும் தப்பியோடிய சுரேஸ் தனது விதவைத் தாயின் உதவியுடன் தாய்லாந்துக்கு வரை வந்து சேர்ந்தார்.

என ஓர் ஈழத்தமிழ் இளைஞனின் கதையை The Age இணைய இதழுக்காக Ben Doherty எழுதியிருக்கிறார். அதனை புதினப்பலகை-க்காகத் தமிழாக்கியவர் தி.வண்ணமதி.

Ben Doherty மேலும் எழுதியுள்ளதாவது:
தற்போது 19 வயதினை அடைந்திருக்கும் சுரேஸ் பாங்ஹொக்கின் புறநகர்
பகுதியில் ஓர் அறையினைக் கொண்ட வீடொன்றில் மூன்று வருடங்களாகத்
தங்கியிருந்திருக்கிறான்.
வெளியே எங்கும் செல்லாமல் ஒழிந்தே இவன் வாழ்ந்திருக்கிறான்.

வெறுந்தரையில்
மெத்தையினைப் போட்டுவிட்டு ஏனைய நால்வருடன் இணைந்து சுரேஸ் தனது இரவுப்
பொழுதைக் கழித்திருக்கிறான். இவனது நிலையைப் போலவே புகலிடம் தேடி அலையும்
தமிழ் அகதிகளது துயரக் கதைகள் ஏராளம் இருக்கிறது.

தாய்லாந்தில்
புகலிடம் தேடுபவர்கள் வேலை செய்வதற்கு அனுமதிக்கப்படுவதில்லை.
அங்கீகரிக்கப்பட்ட அகதிகளுக்கு UNHCR நிறுவனம் 2500 பாத் பணத்தினை - 88
அமெரிக்க டொலர்கள் - மாதமொன்றுக்கு உதவித் தொகையாக வழங்குகிறது.

சுரேஸ்
போன்றோர், வெளியே செல்வதும் ஆபத்தானது. தாய்லாந்தினைப் பொறுத்தவரையில்
அகதிகளுக்கோ அல்லது புகலிடம் கோருபவர்களுக்கோ சட்டத்தில் இடமில்லை.

ஆதலினால்
இது போன்ற அகதிகளை வீதிகளில் கண்டால் - தங்களுக்குப் பணம் தராவிட்டால்
கைது செய்து சிறைகளில் அடைத்துவிடுவோம் என்று தாய்லாந்துக்
காவல்துறையினர் அச்சுறுத்துகிறார்கள்.

காவல்துறையினர் இவ்வாறு பணம் பெறுவது சட்டவிரோதமானது. ஆனால், காவல்துறையினர் இவ்வாறு தன்னிடமும் பணம் பறித்ததாக சுரேஸ் கூறுகிறான்.

தான்
தங்கயிருக்கும் வீட்டினது அனைத்துச் செலவுகளையும் சுரேஸ் ஓரு அப்பியாசக்
கொப்பியில் எழுதி வைத்திருக்கிறான். செலவிடும் ஒவ்வொரு சதத்திற்கும்
கணக்கு இருக்க வேண்டும் எனக் கூறும் இவன், புது வருடத்தின் முதலாவது
பதிவாக பால் வாங்கச் செலவிட்ட தொகையினை எழுதி வைத்திருக்கிறான்.

தனது தாயாரைப் பிரிந்திருப்பதே அதிக கவலையைத் தருவதாக அவன் கூறுகிறான்.

'என்னால் இலங்கைக்குத் திரும்பச் செல்லமுடியாது. நான் திரும்பச் சென்றால் கொல்லப்பட்டு விடுவேன்'

புகலிடம் தேடுவோர் விடயத்தில் ஐக்கிய நாடுகள் சபை முன்னெடுத்துவரும் முனைப்புக்களில் சுரேஸ் நம்பிக்கை வைத்துக் காத்திருக்கிறான்.

''அவுஸ்ரேலியாவிற்கும்
ஏனைய பல நாடுகளுக்கும் பல அகதிகள் படகுகளில் சென்றிருக்கிறார்கள் என்பதை
நான் அறிவேன். அவர்களுக்கு நல்ல எதிர்காலம் காத்திருக்கிறது.

இவர்களை
அனுப்பும் முகவர்கள் ஏராளமான பணம் சம்பாதிக்கிறார்கள். இவ்வாறு பெருந்
தொகைப் பணத்தினைக் கொடுத்து அவுஸ்ரேலியாவிற்குச் செல்வதற்கு என்னிடம் பணம்
இல்லை. என்னிடம் பணம் இருந்திருந்தால் நான் எப்போதே போயிருப்பேன்''
என்றான் சுரேஸ்.http://www.puthinappalakai.com/view.php?20100327100792