ஸ்ரீலங்கா போர்க்குற்றங்கள்: போரில் உயிர் தப்பியவர்கள் வெளியிடும் இலங்கைக் கொலைக்களத்தின் கோரங்கள்

by **piraba** Thu Aug 11, 2011 10:17 pm

ஸ்ரீலங்கா போர்க்குற்றங்கள்: போரில் உயிர் தப்பியவர்கள் வெளியிடும் இலங்கைக் கொலைக்களத்தின் கோரங்கள்

ஹெட்லைன் ருடே தொலைக்காட்சியில் ஒளிபரப்பப்பட்ட காணொளி தொடர்பாக அந்த
தொலைக்காட்சி தமது இணையதளத்தில் வெளியிட்டிருந்த செய்தியை ஈழதேசம்
வாசகர்களுக்காக வழங்குகிறோம்.மொழியாக்கம் ஈழதேசம் இணையத்திற்காக நிலவரசு
கண்ணன்

ஸ்ரீலங்காவின் போரினது இறுதிப் பகுதியானது சிவிலியன்களுக்கு எதிரான ஸ்ரீலங்கா ராணுவத்தின் எல்லையில்லா
கோரங்களை கொண்டிருந்தது. இது பரவலாக ஆவணப்படுத்தப்பட்டு வருகிற போதிலும்,
நாட்டின் வடக்கிலும், கிழக்கிலும் தமிழர்கள் மீது நடத்தப்பட்ட வன்கொடுமைகளை
அரசு மறுத்து வருகிறது.

ஸ்ரீலங்காவின் உலகின் அதியுச்ச ராணுவமயப்படுத்தப்பட்ட முகாமொன்றில்
வசிக்கும் போரில் தப்பியவர்கள் இன்னமும் தங்களுக்கு நீதி கிடைக்குமென்ற
எவ்வித நம்பிக்கையுமின்றி அச்சத்தில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றனர்.

ஹெட்லைன்ஸ்
டுடேயின் செய்தியாளர் பிரியம்வதா புலிகளின் வலுமிக்கத் தளமாக விளங்கிய
வன்னிக்குப் பயணம் மேற்கொண்டு இந்த உண்மைகளை வெளிப்படுத்தியுள்ளார். உலகில்
சிவிலியன்கள் மீது நடத்தப்பட்ட மிகக் கொடூரத் தாக்குதல்களை பார்த்துக்
கொண்டு இருப்பவர்கள் குற்றச் சாட்டுக்களை அடுக்குவதிலும் மறுபுறம் அதை
மறுப்பதிலும் தொடரும் உண்மைகளை வெளிப்படுத்துகிறார்.

குறிப்பிட்ட செய்தியாளர் வன்னியை அடைந்தவுடன் அங்கு சிங்களவர்களால்
நிறைந்த ராணுவப்படையினர் எங்கும் விரவிக்கிடப்பதை அவதானிக்கிறார். ஒரு சில
மீற்றர்களுக்கொரு சிங்கள ராணுவத்தானும், ஒவ்வொரு நூறு மீற்றர்களுக்கொரு
ராணுவச் சாவடியும் உள்ளன.

தமிழர் தாய்மண் என்று வருணிக்கப்படும் வன்னியில் அவர்களிடமிருந்து
பிடுங்கப்பட்ட நிலங்களில் பரவலாக ராணுவக் கண்டோன்மென்டுகள் அமைந்துள்ளன.
அங்குள்ள தமிழ் மக்களிடம் அச்சம் கலந்த பாதுகாப்பற்ற தன்மை அழுத்தமாக
உள்ளது. ஒரு சிலரே கேமராவின் முன் பேச துணிச்சல் கொள்கின்றனர். ரகசியமாக
செவ்வியளித்த மக்களும், அவர்களின் செவ்விப் பதிவுகள் வெளியானால் தமக்கு
சாவு நேரிடும் என்று அச்சத்தை வெளிப் படுத்தினர்.

45 அகவையுடைய ரோசி என்ற போரிலிருந்து தப்பியவர் இப்போது உயிர் வாழும்
எண்ணமற்றவராக இருக்கிறார். இரண்டு ஆண்டுகள் கழிந்த பின்னரும், போர் என்ற
சொல்லே இந்த பெண்ணிடம் நடுக்கத்தையும், கண்ணீரையும் வரவழைக்கின்றன. ரோசி
ஸ்ரீலங்கா அரசு ஜெட் விமானங்களின் மூலம் பாதுகாப்பு வலையங்களின் மீது
குண்டுமழை பொழிந்துள்ளதை பார்த்துள்ளார்.

அவர் தனது, கணவன், மகன், நான்கு மகள்கள், மருமகன் மற்றும் பத்து மாதப்
பேரக்குழந்தையுடன் பாதுகாப்பு வலையத்துக்குள் வந்தபிறகு ஒரு நாள் கழித்து
மே 14 - ம் திகதியன்று அந்தப் பாதுகாப்பு வலையம் தாக்குதலுக்குள்ளானது.
அவர் சொல்கிறார்: “நாங்கள் இருந்த பகுதியின் மீது குண்டு விழுந்தது. அவைச்
சத்தமற்ற குண்டுகளாகும். அவை விழுந்து வெடித்துச் சிதறியபின்னறே நாங்கள்
அதன் கோரத்தை உணர்ந்தோம். எங்களைச் சுற்றி எங்கும் புகை மூட்டம். எனக்கு
என்ன நடந்தது என்று தெரிவில்லை. எனது கை துண்டானது. சிதைவுகள் எனது
மார்பின் மீது விழுந்தன. எனது மகன் என்னை எடுத்து மறைவிடம் கொண்டு
சென்றான். நான் அவனிடம் மகள்களைக் கவனிக்குமாறு கூறினேன். அவன் எல்லாம்
சரி, கவலைப்படாதே என்றான். ஆனால் அவர்கள் எல்லோரும் இறந்து விட்டிருந்தது
அவனுக்குத் தெரிந்திருந்தது. என்னுடைய குழந்தைகள் இறந்து விட்டனர். எதுவும்
மிச்சமில்லை” கண்ணீருக்கிடையே கூறிய ரோசி அந்த ஒரு நாளில் மட்டும் 3,000
பேர் இறந்ததைத் தான் பார்த்ததாகக் கூறினார்.

ரதி என்ற மற்றொரு பெண்ணிற்கு தனது கணவனையும் மகனையும் பறி கொடுத்த அந்த
நாளின் நினைவுகள் இன்றும் கெட்ட கனவாக மனதில் தங்கியுள்ளது. அவர்
கூறுகிறார்: “நான் பங்கரில் இருந்தேன். எனது மகனும் கணவரும் வெளிப்புறமாக
உணவு உண்டு கொண்டிருந்தனர். அப்போது மேலிருந்து விழுந்த குண்டு வெடித்துச்
சிதறியது. அதன் துண்டுகள் எனது மகனையும் கணவரையும் கொன்றன. அந்த சத்தத்தை
நாங்கள் கேட்டோம்” – இவ்வாறு கூறிய ரதி துக்கம் தாளாமல் அழத் தொடங்கினார்.

ரதியின் மகள் லாவண்யா சொன்னதாவது: “ வல்லிபுனாவில் ராணுவம் எங்கள் மீது
குண்டு வெடித்தது. அது ரசாயனக் குண்டு. அது வெடித்துச் சிதறியபோது சத்தம்
எதுவுமில்லை”.

ரசாயனக் குண்டு

மற்றொரு போர் அனுபவப்பட்ட
பெண்ணான தேவி தான் ஒரு பாதிரியார் மூலம் சரணடையப் போனதாகவும், ஆனால் தனது
மகன் ரசாயனக் குண்டின் பாதிப்புக்ளாகியிருந்ததாகவும், பாஸ்பரஸ் அவனை
முழுதும் பாதித்திருந்ததாகவும் தெரிவித்தார்.

எல்லா சிறுவர் சிறுமிகளும், வயதானவர்களும் மருத்துவ மனைகளில் எவ்வித
உதவியுமின்றி கிடந்ததாகவும், அந்தத் தாக்குதலில் தனது மகனும், கணவனும்,
இரண்டு சிறுவர்களும், வயதான பெண் ஒருவரும் கொல்லபட்டதாகவும் சொன்னார்.

“நாங்கள்
எங்கள் தகப்பனாரை மருத்துவமனைக்கு கொண்டு சென்ற வேளையில் குண்டுத்
தாக்குதல் இடம்பெற்றது. அத்தாக்குதலில் ஒரு பெண்ணும் இரு சிறுவர்களும் மூளை
சிதறி இறந்தனர்” என்றார் காவியா என்ற மற்றொரு பெண்.

போரிலிருந்து தப்பியவர்களின் ஓலங்கள் இவையாவும்.

ரகசிய முகாம்களில் சித்திரவதை

ஸ்ரீலங்கா
அரசின் போர்க்குற்றங்கள் முகாம்களில் பெண்களின் மீது நடத்தப்பட்ட பாலியல்
தாக்குதல்களாக நிகழ்ந்தன. ஒரு ரகசிய முகாமில் (அப்படியொரு முகாம் இருப்பது
வெளியுலகிற்குத் தெரியாது) ஓராண்டு இருந்து வந்த ஒரு பெண்ணாகிய சுந்தரி
‘அது ஒரு வதைமுகாம் என்றும், அங்கு எந்தவொரு வசதியும் இல்லையென்றும்,
தொண்டு நிறுவனத்தினர் அனுமதிக்கப்படவில்லையென்றும்’ சொன்னார். ‘அங்கு
எங்களுக்கு என்ன பிரச்சினை என்றாலும் நாங்கள் ராணுவத்தைத்தான் அணுக
வேண்டும். அச்சூழல் ராணுவத்தான்களால் பயன்படுத்திக்கொள்ளப்பட்டது. இரவில்
நாங்கள் பெண்கள் அனைவரும் சேர்ந்திருப்போம். பல பெண்களிடம் ராணுவத்தான்கள்
தவறாக நடந்து கொண்டனர். ……..

‘அங்கு பல பாலியல் வன்புணர்ச்சிகள் நடந்தன. இதற்காளானவர்கள் அதை எப்படி
வெளியில் சொல்வர்? அவர்கள் சிங்களர்கள். நாங்கள் தமிழர்கள். அவர்களின்
மொழியும் எங்களுக்குப் புரிய வில்லை. அவர்கள் எங்களைப் பார்க்கும் பார்வையே
காமவெறிப் பார்வையாக இருந்தது. நாங்கள் மிகவும் நடுங்கிப் போயிருந்தோம்’
சொல்லிமுடித்தார் சுந்தரி.

அப்போது செய்தியாளர் சுந்தரியிடம் கேட்டார்: பெண்கள் உடையின்றி அடைக்கப்பட்டனர் என்று செய்திகள் வந்தனவே?

சுந்தரி: அமாம். நாங்கள் எல்.டி.டி.யி.லிருந்து வந்தவர்கள் என்றால் அவர்களின் கோரங்களுக்கு அளவேயில்லை.

மற்றொரு பெண் திவ்யா “இரண்டு மூன்று பெண்கள் கடத்தப்பட்டதாகவும், அவர்கள் குளிக்கையில் படமெடுக்கப் பட்டதாகவும்” தெரிவித்தார்.

முகாம்களில்
அடைக்கப்பட்ட எல்.டி.டி.இ. வீரர்களுக்கு இந்தச் சூழல் எவ்விதத்திலும்
குறைவாயில்லை. இளையோர், எவ்வளவு படித்தவர் என்றாலும் இந்த
அனுபவங்களிலிருந்து தப்பவில்லை. முருகன் என்பவர் எல்.டி.டி.யின் உளவுப்
பிரிவிலிருந்து ராணுவத்திடம் சிக்கி ஓராண்டு முகாமிலிருந்து வெளியே
வந்தவர். அவரால் முகாமில் நடந்த கொடூரங்களை மறக்க முடியவில்லை.

அவர் கூறியதாவது: “நாங்கள் என்னைப் போன்ற எல்.டி.டி.இ. அங்கத்தினர்களை
திருத்தும் சீர்திருத்த முகாமிலிருந்தோம். ஆனால் திருத்துவதற்குப் பதிலாக,
நாங்கள் கால்நடைகளைப் போல நடத்தப் பட்டோம். ஒரு முறை ஒரு லெப்டினன்ட் கேணல்
எங்களைக் காண வந்த போது 800 பேரடங்கிய எங்களை அவர்கள் முகமூடியிட்டுப்
பார்த்தனர். நாங்கள் அரக்கர்களைப் போல அவர்களுக்குக் காட்டப்பட்டோம்.”

“நாங்கள் சாக்கடையிலிருந்தும், பிணங்கள் வீசப்பட்ட கிணறுகளிலிருந்தும்
எடுக்கப்பட்ட தண்ணீரைக் குடித்தோம். ஒரு தாயும், குழந்தையும் பசியினால்
கிணற்றில் விழுந்து தற்கொலைச் செய்துகொண்டதை நான் என் கண்களால் பார்த்தேன்”
என்றார் ரோசி. சிவா என்பவர், “எங்கள் நிலங்களை ஸ்ரீலங்கா ராணுவம்
கைப்பற்றிக் கொண்டது. அவர்கள் ஆயுதத்தைப் பயன்படுத்தி இதைச் செய்தனர். நான்
போரின் இறுதிப் பகுதியில் எல்.டி.டி.யில் சேர்ந்தேன். நான் எனது மக்களின்
உரிமைகளைக் காப்பதற்காகச் சென்றேன். அது மிகவும் முக்கியம்” என்று
சொன்னார்.

2009 மே மாதத்துடன் நிறைவு பெற்ற 30 ஆண்டு காலப் போரில் ஸ்ரீலங்கா
ராணுவம் முழு வெற்றி பெற்று நாற்பதாயிரம் மக்கள் கொல்லப்பட்டதாகச்
சொல்கிறது ஐ.நா. அவை. ஆனால் மற்ற நிறுவனங்களோ ஒன்றரை லட்சத்திற்கும்
மேற்பட்டவர்கள் கொல்லப்பட்டதாகச் சொல்கின்றனர்.

கூட்டமாகக் கொல்வது, விண்ணிலிருந்து குண்டு போட்டு கொல்வது, பாலியல்
வன்முறைகள், ரசாயனக் குண்டுகளை எறிந்து கொல்வது, கொத்து குண்டுகளை வீசிக்
கொல்வது, காயமடைந்தோருக்கு மருத்துவ உதவிகளை மறுப்பது, விசாரணையின்றி
சிறையிலிடுவது – இவைகள் ஸ்ரீலங்கா அரசின் மீது கூறப்படும் போர்க்குற்றச்
சாட்டுக்களாகும்.

சிலர் ஸ்ரீலங்கா ராணுவத்தினர் மட்டும் இதையெல்லாம் செய்ததாகச் சொல்ல
வில்லை. எல்.டி.டி.யினரும் இதே போன்று குற்றச் செயல்களில் ஈடுபட்டதாகச்
சொல்கின்றனர். தீபன் என்பவரின் 16 வயது மகன் ராஜன் புலிகளால்
பள்ளியிலிருந்து கடத்திச் செல்லப்பட்டு போரில் கொல்லப்பட்டான். இது
குறித்து தீபன், “ எனது மகனுக்கு 16 வயது. அவர்கள் அவனை கொண்டு போய்
படையில் சேர்த்தனர். நாங்கள் அதனை விரும்பவில்லை. ராஜன் படிக்க
வேண்டுமென்று கனவு கொண்டிருந்தவன்” என்று கூறினார்.

ஹெட்லைன் ருடே தொலைக்காட்சியில் ஒளிபரப்பப்பட்ட காணொளி தொடர்பாக அந்த
தொலைக்காட்சி தமது இணையதளத்தில் வெளியிட்டிருந்த செய்தியையே மொழியாக்கம்
செய்து வாசகர்களுக்காக வெளியிட்டுள்ளோம்.

மொழியாக்கம் நிலவரசு கண்ணன்

by **அருள்** Thu Aug 11, 2011 10:42 pm

ஸ்ரீலங்கா போர்க்குற்றங்கள்: போரில் உயிர் தப்பியவர்கள் வெளியிடும் இலங்கைக் கொலைக்களத்தின் கோரங்கள்

ஸ்ரீலங்கா போர்க்குற்றங்கள்: போரில் உயிர் தப்பியவர்கள் வெளியிடும் இலங்கைக் கொலைக்களத்தின் கோரங்கள்

Re: ஸ்ரீலங்கா போர்க்குற்றங்கள்: போரில் உயிர் தப்பியவர்கள் வெளியிடும் இலங்கைக் கொலைக்களத்தின் கோரங்கள்