கடற்கரும்புலிகள் கப்டன் சிதம்பரம் – கப்டன் ஜெயந்தன்

” புலிகளின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம் “ : கடற்கரும்புலிகள் கப்டன் சிதம்பரம்  -  கப்டன் ஜெயந்தன். 04 . 05 .1991

கடற்கரும்புலி சிதம்பரம் , நிறையபப்டிக்க வேண்டும் என்று அவன் சின்னவனாக இருக்கும் போது ஆசைபடுவான்.  ஆனால் , குடும்பத்தின் கஸ்ரநிலை அவனது கனவுகளைச் சிதைத்தது , நான்காம் வகுப்பிக்குப் பிறகு அவன் புத்தகங்களைத் தூக்கியதில்லை.
அவர்கள் குடியிருந்த வீட்டில்த்தான் ஏழ்மையும் குடியிருந்தது.
வீட்டில் அம்மாவும் அக்காமாரும் செய்கின்ற எள்ளுப்பாகுவையும் , பலகாரங்களையும்  தொழில் வைத்துக்கொண்டு அவன் தெருவில் இறங்குவான். திரும்பி வந்த பிறகுதான் அவர்களின் வீட்டில் அடுப்பெரியும்.
வளர்ந்தபின் ‘ றோலரில் ‘ கடலில் மீன் பிடிக்கச் செல்வான்.  மீன் கிடைக்காது போனால் , வாட்டத்தோடு திரும்பிவருவான்.
முற்றத்தில் நிற்கும் வேப்ப மரத்தில் ஏறி பூ கொய்துகொண்டு வந்து கொடுத்து….
” இதிலை ஏதாவது செய்யணை….. சாப்பிடுவம் “  என்று சொல்வான்.
சிதம்பரம் ஏற்க்கனவே கலகலப்பானவன். துன்பம் வாட்டுகின்றபொழுது , அவனது முகத்தில் அதைக் கண்டு கொள்ளமுடியாது. எல்லோரையும் சிரிக்கவைத்து தானும் சிரிப்பான்.
சந்திரனாக இருந்தவன் தான் – 1989 இன் இறுதிக் காலத்தில் சிதம்பரமானான்.
ஆரம்ப நாட்களில்…..
பலாலியில் சிங்கள முப்படைகளின் கூட்டுத்தளத்திற்கு எதிரில் , ஒரு பிறன் எல் . எம் . ஜி உடன் காவலிருந்த சிதம்பரத்தின் பணி , பிற்காலத்தில் ஒரு கடற்புலி வீரனாகத் தமிழீழ அலைகளின் மீது தொடர்ந்தது.
இப்போது – சிங்களப் படையின் பீரங்கிக் குண்டினால் அரைவாசி இடிந்து நொறுங்கிய – அவர்களுக்குச் சொந்தமில்லாத வீடொன்றின் ஒருபக்க மூலையில் , கொடிய நோய் ஒன்றினால் பாதிக்கப்பட்டு இரு கால்களும் இயலாத நிலையில் , கட்டிலில் இருந்து கொண்டு – சிதம்பரத்தின் ஏழைத்தாய் தன வீரமைந்தனை நினைவு கூறுகின்றாள் …..
” அவனொரு இருட்டுக்குப் பயந்த பெடியன் மோனை…  சின வயதில அவன் மீன்பிடிக்கப் போகேக்க , நான்தான் அவனை படகுவரை கூட்டிக் கொண்டு போய்விடவேனும்….  அப்பத்தான் போவான்…..   அவனுக்கு அவ்வளவு பயம்.
….. அந்த மாதிரி பயந்துகொண்டு இருந்தவன் தான் தம்பி இயக்கத்துக்குப் போய் போராடி , அதே கடலில்…  இப்ப இவ்வளவு வீரனாய்…. ”
அந்தத் தாய் கண்ணீரோடு பெருமைப்படுகிறாள்.
தளபதி சூசை அவர்கள் , தனது கண்களுக்குள் நிழலாடும் அந்த இறுதி நாட்காளைப் பற்றிச் சொல்கிறார்.
” நடுக்கடலில் நின்று கொண்டு எங்களுக்கு சவாலாக இருந்த , சிங்களக் கடற்படையின் ‘ அபித்தா ‘ என்ற கட்டளைக் கப்பலின் மீது தாக்குதல் நடத்தத் திட்டமிட்டோம்.
அதற்காக இரண்டு கரும்புலிகள் தயார் செய்யப்பட்டனர். அதில் ஒன்று ஜெயந்தன் , மற்றது இன்னொரு போராளி.
கடைசி நேரத்தில் , அந்தப் போராளியை தவிர்க்க முடியாத ஒரு காரணத்தினால் அனுப்பமுடியாமல் போய்விட்டது. என்ன செய்யலாமென நாங்கள் யோசித்துக் கொண்டிருந்தபோது , அருகில் நின்று நிலைமையைப் புரிந்து கொண்ட சிதம்பரம் தானே முன்வந்து , ‘ நான் போறேன் அண்ணை ‘ என்று சொன்னான்.
சிதம்பரம் ஏற்க்கனவே தன்னைக் கரும்புலிகள் அணியில் இணைத்திருந்தான்.

ஆனாலும் திடீரென ஒரு தேவை ஏற்ப்பட்டபோது தானே விரும்பி முன்வந்து கரும்புலித் தாக்குதலில் இறங்கியதை , என்னால் மறக்க முடியாது.
04.05..91 அன்று நடந்த கரும்புலித் தாக்குதலைப் பற்றி கதைத்தபொழுது மேலும் கடற்புலிகளின் சிறப்புத் தளபதி சூசை பின்வருமாறு சொன்னார்.

இறுதி நேரத்தில் , கடலில் ….. சிதம்பரம் – ஜெயந்தன் காட்டிய உறுதியை இனால் மறக்க முடியாது.  இப்போதும் அது என் நினைவில் பசுமையாகவே இருக்கின்றன.  அது ஒரு முன்னிரவு நேரம்.  எமது கரும்புலித் தாக்குதலின் இலக்காகிய ‘ அபிதா ‘ என்ற பெயருடைய கட்டளைக் கப்பல் கரையிலிருந்து சுமார் எட்டுமைல் தொலைவில் நின்றது. இக்கப்பலைத் தேடி திசையறி கருவியின் உதவியுடன் கரும்புலிகளின் வெடிமருந்து ஏற்றிய படகு புறப்பட்டது. சிறிது நேரத்தில் தொலைத்தொடர்பு சாதனம் மூலம் தொடர்பு கொண்டு கதைத்தார்கள்.
” நாங்கள் கதைக்கிறது விளங்குகிறதா…? “  எனக் கேட்டோம்.
” நீங்கள்…..  கதைப்பது….. தெளிவாகக்….  கேக்கிறது. ” என எந்த வித சலசலப்புமில்லாமல் உறுதியுடன் அறிவித்தார்கள்.
மேலும் சில நிமிடங்கள் சென்றன……
சிதம்பரமும் – ஜெயந்தனும் சென்ற வெடிமருந்துப் படகு சுமார் 4 மைல் கடந்திருக்கும்.
அப்போது……  ‘ எங்களுடைய இலக்கைக் கண்டுவிட்டோம் ‘
‘ எங்களுடைய இலக்கை கண்டுவிட்டோம்…. ‘  என ursaakam போங்க படகிலிருந்து அறிவித்தனர்.  குரலில் பதட்டமோ அலது தயக்கமோ தென்படவேயில்லை – கரையில் நின்ற தோழர்களின் நெஞ்சுதான் பதை பதைத்துக்கொண்டிருந்தது.
மேலும் சில நிமிடங்கள் சென்றிருக்கும் …
‘ திட்டமிட்டபடி நாங்கள் செய்யப்போகின்றோம் ‘
” ஏற்கனவே திட்டமிட்டபடி நாங்கள் செய்யப்போகின்றோம் ” , என்ற குரல் கடல் இரைச்சலையும் கிழித்துக்கொண்டு எங்களுக்குத் தெளிவாகக் கேட்டது.
கரையில் நின்ற போராளிகள் அனைவரும் கண்வெட்டாது கடலையே பார்த்துக்கொண்டு , தொலைத்தொடர்பு சாதனத்திற்கு காதைக் கொடுத்துக்கொண்டு நின்றார்கள்.
அப்போது சிதம்பரமும் – ஜெயந்தனும் சேர்ந்து தொலைத்தொடர்பு சாதனம் ஊடாக……
” புலிகளின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம் ” என உரக்கக் கத்தினார்கள்.
அதைத் தொடர்ந்து  கடலுக்குள் பேரு வெளிட்சம் , சில வினாடிகளில் பெரும் வெடியோசையும் கரையை உலுக்கியது.

அடுத்த நாள் பகல் ஒருபக்கம் சாய்ந்தபடி , சேதமடைந்த நிலையில் , இருந்த ‘ அபிதா ‘ கப்பலை கட்டியிழுத்துச் செல்ல கடற்படையினர் முயன்று கொண்டிருந்தனர். சில ‘ டோரா ‘  விசைப்படகுகள் கடலில் எதையோ தேடியோடிக்கொண்டிருந்ததன.
பல வருடங்களாக எமது போராளிகள் பலரின் உயிர்களை விழுங்கக் காரணமாக இருந்த ஒரு கடலரக்கனைக் கொன்று சிதம்பரமும் – ஜெயந்தனும் வீரசாதனை புரிந்துவிட்டார்கள்.
- உயிராயுதத்திலிருந்து…..