கலைந்த கனவுகள்,தொடரும் அவலங்கள்.ஈழம் பற்றி அமெரிக்க ஊடகம் தந்த கட்டுரை.

by **sakthy** Mon Feb 18, 2013 11:32 pm

கலைந்த கனவுகள்,தொடரும் அவலங்கள்.ஈழம் பற்றி அமெரிக்க ஊடகம் தந்த கட்டுரை.
Broken Dreams: The Truth about Sri Lanka
By The Social Architects
February 16, 2013

கலைந்த கனவுகள்,தொடரும் அவலங்கள்.ஈழம் பற்றி அமெரிக்க ஊடகம் தந்த கட்டுரை. Eelam

இந்த ஊடகம் வெளிக் கொணர்ந்த சில தகவல்கள் இதோ உங்கள் பார்வைக்கு.

“We are living under military occupation,” notes one community member living near Jaffna. Even though several checkpoints have been removed, a large number of them have been converted into shops – such as grocery stores and cafés – that are run by the military. The ubiquity of military personnel does not leave people feeling safer; ordinary citizens feel more vulnerable and the country’s continued militarization has contributed to a host of widespread social problems including alcohol abuse, sexual violence and rape.

என்று தொடரும் அந்தக் கட்டுரையில்......................... மேலும்....................

போர் முடிந்த பின், தமிழர்களின் பிரச்சனைகள் அனைத்தும் விரைவில் தீர்க்கப்படும் என்ற மகிந்த ராஜபக்சேயின் வாக்குறுதிகள் அனைத்தும் வெறும் கனவாகிப் போயின. மெனிக்பாம் மூடப்பட்ட நிலையில் பல ஆயிரக் கணக் கானவர்கள் இன்னமும் மீள் குடியேற்றப்படவில்லை. குடியேற்றப்பட்டவர்கள் சிலரும்,முள்ளிவாய்க்காலில் குடியேற்றப்பட்ட வேறு சிலரும் எதுவித வசதிகள் அற்ற நிலையில் மீண்டும் இடைத்தங்கல் முகாம்களுக்கு கொண்டு வரப்பட்டுள்ளார்கள்.வேறு சிலரை இராணுவம் அவர்களின் உறவினர்கள் நண்பர்கள் வீடுகளுக்கு சென்று தங்கும்படி கட்டாயப்படுத்தி அனுப்பி உள்ளனர்..

போரில் இடம்பெயர்ந்தவர்கள் தங்களின் நில பத்திரங்களை காட்ட முடியாத நிலையில்,தென் இலங்கையை சேர்ந்தவர்களும்,இராணுவத்தினரும் அவர்களுடைய நிலங்களை அபகரித்து அங்கு வாழ்வதைக் காண முடிந்தது.
யாழ்ப்பாணத்தை, முக்கியமாக கிளிநொச்சி முல்லைத்தீவு மாவட்டங்களில் பொது மக்களின் திருமணம் போன்ற தனிப்பட்ட சமூக நிகழ்ச்சிகள் மற்றும் வைபவங்கள் எல்லாவற்றிலும் மக்களின் விருப்பமின்றி இராணுவத்தினர் சமூகம் தருகின்றனர்.ஏதாவது பொது விசயங்கள் பற்றிக் கூட அவர்கள் அங்கு பேச அச்சம் கொள்கின்றனர்.

சாதாரண அரசியல் மற்றும் விசயங்கள் பற்றி கூட மக்கள் பேச அச்சப்படுகின்றனர்.

சமீபத்தில் பல்கலைக்கழக மாணவர்கள் எந்த அரசியலும் இன்றி செயற்பட்டும் கூட கைது செய்யப்பட்டார்கள். முன்னாள் போராளிகள் விடுவிக்கப்பட்டும் கூட இராணுவத்தினராலும் பாதுகாப்புப் படைகளாலும் அடிக்கடி விசாரிக்கப்படுவதும் துன்புறுத்தலுக்கு உள்ளாவதும் அங்கு வழக்கமாகி விட்டது.

அபிவிருத்திகள் அனைத்தும் இராணுவத்தின் கைகளில் இருப்பதால் அவர்களுக்கு வேண்டியதையும், வேண்டிய வர்களுக்கும் ஆன செயல்திட்டத்தையே செயல் படுத்துகின்றனர்.சில திட்டங்கள் அரச சார்பு அரசியல் வாதிகளின் குடும்பத்தினருக்கு செல்கின்றன.

கொலைகளும் காணாமற் போவதும் தொடருகிறது.காவல் நிலையங்களில் சிங்கள மொழியில் மட்டுமே விசாரிக்கப்படுவதும் பதிவுகளும் நடக்கின்றன.தமிழ் தெரிந்த காவல்துறையினர் இருந்தாலும், இதுவே இன்றைய நிலையாக இருப்பதை காணக் கூடியதாக இருக்கிறது.அதே சமயம் விசாரணையின் போது இராணுவ புலனாய்வுத் துறையினரும் அங்கிருப்பது மக்களுக்கு பெரும் சிக்கலாக்வே உள்ளது.

அங்குள்ளவர்கள் இராணுவ பிரசன்னம் இல்லாது சுதந்திரமாக நடமாட இடமளிக்க வேண்டும்.போரின் முன் இருந்த வீதி மற்றும் கிராமத் தமிழ் பெயர்கள் சிங்களத்திற்கு மாற்றப் பட்டுள்ளன. அரச பணத்தில்,அதாவது அபிவிருத்திக்கென்று கொடுக்கப்பட்ட பணத்தில் புத்த விகாரைகளும்,இராணுவ முகாம்களும்,போர் ஞாபகர்த்த மண்டபங்களும் அமைக்கப்பட்டு வருவதைக் காண முடிந்தது.ஒரு இந்துக் கோவிலாவது அவற்றில் புணரமைக்கப்படவில்லை என்பது நன்கு தெரிந்தது.

முன்னாள் இராணுவ அதிகாரிகள் வியாபாரம் செய்வதையும், அரச அதிகாரிகளாக இருப்பதையும் காண முடிந்தது.இதனால் அங்குள்ளவர்களுக்கான வேலைகள் மறுக்கப்பட்டுள்ளது. அதனால் வேலை இல்லாதவர்களின் தொகை மிக அதிகமாகி உள்ளது.

போரினால் மனநிலை பாதிப்புக்குள்ளாகி இருந்தவர்கள், முக்கியமாக பெண்கள் குழந்தைகள், தற்போது இராணுவ முற்றுகைக்குள் தவிப்பதையும்,மேலும் மன உளைச்சலுக்கு உள்ளாகி நடைப்பிணமாக உலாவுவதையும் காண முடிந்தது. பெண்கள் மீதும் அவர்கள் பிள்ளைகள் மீதும் ஏதாவது குற்றங்களை சுமத்தி, அதிலிருந்து அவர்களை விடுவிப்பதாக கூறி இராணுவத்தினர் கொண்டு சென்று கட்டாய பாலியல் வல்லுறவுக்கு உட்படுத்தப்பட்ட கொடுமையை அவர்கள் வாயாலேயே கேட்க முடிந்தது.இந்தக் கொடுமைக்கு உள்ளானவர்கள் தொடர்ந்து வன் கொடுமைக்கு உள்ளாக்கப்படுகிறார்கள்.

The end of war has not augured a return to normalcy in Sri Lanka’s North and East. Rather, there are clear, indisputable indications that conditions are getting worse. Consequently, international condemnation of the country’s human rights record is not only justified; it is essential.

அபிவிருத்தி தான் முதல் படி என சொல்பவர்களும்,(டெசொ போன்றவற்றை வைத்து அரசியல் நடத்தும்) அரசியல்வாதிகளும் அங்குள்ள இன்றைய நிலையை புரிந்து கொண்டு,தெரிந்து கொண்டு அவர்களுக்காக உண்மையுடன் செயல்பட வேண்டும். இராணுவம் இல்லாத, சுதந்திரமாக நடமாடக் கூடிய ஒரு தீர்வு அந்த மக்களுக்கு இன்று முதலில் தேவைப்படுகிறது.

அப்படி இல்லாது அபிவிருத்தி என்ற பெயரில் இராணுவத்திற்கும், அவர்கள் குடும்பத்தினருக்கும்,தென் இலங்கை மக்களுக்கும்,அரச சார்பு அரசியல்வாதிகளின் குடும்பத்தினருக்கும் அபிவிருத்தி சென்றடையுமே தவிர உண்மையாக பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு எதுவும் சென்றடையாது என்பதை உலகம் புரிந்து கொண்டு செயல்படாத வரை அந்த மக்களின் வாழ்வில் ஒரு சிறு ஒளி கூட தென்பட முடியாது.