ஓ! அப்பா அம்மா எங்கள் குரல் கேட்கிறதா?

ஓ! அப்பா அம்மா எங்கள் குரல் கேட்கிறதா?

என்னைக் கட்டி முத்தம் கொடுக்கும் என் தாய்,அண்ணா என கட்டி அணைக்கும் என் தங்கை.அந்த சில நிமிடங்களில் இந்த உலகையே மறந்து விடும் அளவற்ற மகிழ்ச்சி. கண்களில் வரும் மகிழ்ச்சிக் கண்ணீர். ஆனால் இன்று என் கண்ணில் அது இல்லை. கண்ணில் இருந்து நீர் வடிகிறது. அது கன்னத்தில் வழிந்து விழுகிறது. எவ்வளவு நேரம் நினைவற்று நின்றேன்,தெரியவில்லை. சக மருத்துவர் முதுகில் தட்டி, என்ன கற்பனை, காதலா என்கிறார்.
ஆமாம் அது காதல் தான். அந்த மழலைகளின் மீது கொண்ட காதல். ஆனாலும் அதை அந்த காதல் உணர்வுகளை இரசிக்க முடியவில்லை. அவர்களின் அழுகுரல் என் இதயத்தை குத்தி கிழிக்கிறது. இதயத்தால் விடப்படும் அந்த இரத்தக் கண்ணீர். காரணத்தை அவருக்கு சொல்கிறேன். இரண்டு குழந்தைகளின் தாயான அந்த மருத்துவரின் கண்களில் கண்ணீர். அந்த வெளிநாட்டு வெள்ளைக்கார தாயின் கண்களில் வழிந்த கண்ணீர், ஏன்
இவர்களிடம் அன்று வரவில்லை?

14.08.2006 கொடுங்கோலர்களின் விமானத் தாக்குதலில் படுகொலை செய்யப்பட்ட 61 குழந்தைகளும்,129 காயம் பட்ட குழந்தைகளினதும் அழுகுரல் இப்போதும் கேட்க முடிகிறது.இந்தப் பள்ளிக் குழந்தைகள் என்ன பாவம் செய்தார்கள்? எத்தனை கனவுகள்,இலட்சியங்கள்,ஆசைகள் அனைத்தும் ஒரு சில வினாடிகளில் சுக்கு நூறாகி சிதைந்தனவே. எத்தனை சட்டங்கள் இயற்றியவர்கள்,மனிதநேயம் பேசியவர்கள்,அதற்காக போராடியவர்கள், அனைவரும் வாய் மூடி விட்டனரே. ஏன்? இதயத்தை இரும்பாக்கிக் கொண்டார்களா,காதுகளை பொத்திக் கொண்டார்களா,பேசியதும் போராடியதும் வெறும் வேசமா? இல்லை அதிகாரத்திற்கும், அக்கிரமத்திற்கும்,பணத்திற்கும் பதவிக்கும் விலை போயினரா?
அம்மா,அப்பா,அண்ணா,அக்கா என கதறும் குரல் கேட்கலையா?

அந்த செஞ்சோலை ஒரு பயிற்சி முகாமா எனக் கேட்கிறேன்?
We found no traces at all for military training or military equipment. சொல்கிறார் Ulf Henricsson Swedish Head,Monitoring Mission.

அன்பைப் போதித்த புத்தனின் தேசமே! அந்த பிஞ்சுகளின் இரத்தத்தை குடித்து தாகத்தை தீர்த்துக் கொண்டவர்களே! இது தான் புத்தன் சொன்ன அன்பு மார்க்கமா? கல்லினுள் ஈரம் இருக்கும்.ஆனால் இதயமே இல்லாதவர்களிடம் உன் பேச்சு போய் சேருமா?

பாதுகாப்பு அமைச்சின் அறிவுறுத்தலின் பேரில் நவாலி கத்தோலிக்க் தேவாலயத்தில் 1995.07.09 ல் தங்கி இருந்தவர்கள் மீது குண்டு வீசி திட்டமிட்டு செய்த படுகொலையில்120 ற்கு மேற்பட்ட உயிர்கள் உடல் சிதறி பலியானதும்,130 ற்கு மேற்பட்டவர்கள் படுகாய அடைந்ததையும்,13 குழந்தைகள் அவர்கள் தாயின் மடியிலேயே மடிந்ததையும் எண்ணிப் பார்க்கிறேன்.
பார்த்தவர் சொல்கிறார்...."Aiyo", cried a mother whose child was wounded in the air-raid. "Please take my child to the hospital" she begged a cyclist, who looked around first, and then decided to help. "She was alive just a few minutes ago," cried a man cradling the dead body of his pretty young wife. "She just came to help the refugees, and now she is dead," cried a brother.
இந்த அப்பாவிகளைக் கொல்ல உனக்கு ஒரு குண்டு போதவில்லையா,ஒன்பது குண்டுகளைக் விசி உடல்களையும் சிதற வைத்தாயே. அன்று தேவாலயத்திற்கு வர வைத்து பசி தீர்த்தார்கள்.2009 ல் பாதுகாப்பு இடத்திற்கு,safe zone, வரவழைத்து மீண்டும் தங்களை அசுரர்களெனக் காட்டிக் கொண்டார்கள்.
இவர்களுடனா சேர்ந்து வாழச் சொல்ல்கிறீர்கள்?

ஏன் இந்தக் கொடுமைகள்? பெண்கள் மீதான பாலியல் கொடூரங்கள், குழந்தைகள் மீதான அரக்கத்தனமான செயல்கள் ஏன்? இது தான் மனித நாகரீகத்தின் வளர்ச்சியா என எண்ணிப் பார்க்கிறேன்.

16.07.2004 ல் கும்பகோணத்தில் 94 பச்சிளம் குழந்தைகள் தீயில் கருகி, தங்கள் உயிர்களை இந்தக் கொடூர மனிதர்கள் வாழும் உலகிற்கு பலி கொடுத்து சென்றார்களே,இன்னுமா பசி தீரவில்லை?
உலகம் சிந்திக்குமா இல்லை எல்லாமே தண்ணீர் மேல் எழுத்துப் போல் கலைந்து மீண்டும் புது உரு எடுத்து ஒன்றும் அறியா மழலைகளின் வாழ்வில் விளையாடுமா?

சக்தி.

மறக்கமுடியுமா ?இந்த நிகழ்வை