பிரித்தானியர் வரும் முன்னர் ஒன்று பட்ட இந்தியா என்ற ஒன்று இருந்ததா? ...வைகோ

by **ஜனனி** Wed Jul 18, 2012 8:05 am

பிரித்தானியர்
வரும் முன்னர் ஒன்று பட்ட இந்தியா என்ற ஒன்று இருந்ததா? வலிமையான நடுவண்
அரசு வேண்டுமென்று சொல்கிறார்கள். மெளரியப் பேரரசு கூடத் தான் வலுவான
நடுவணரசோடு இருந்தது. அதனால் என்றைக்கும் நீடிக்க முடிந்ததா? அதற்குப்
பிறகு குப்தர்கள் பேரரசு; அப்போது வலிய நடுவணரசு இருக்கத்தான் செய்தது. அது
விழாமல் நிலைத்து நின்றதா ? அடுத்து செங்கிஸ்கான் வந்தான், முகலாயப்
பேரரசும் வந்தது. இவ்வேளையில் இந்தியக் குடியரசுத் தலைவராக இருந்த
சஞ்சீவ்ரெட்டி அவர்களுடைய கூற்றை நினைவுபடுத்த விரும்புகிறேன். “அசோகன்
காலத்திலும் சரி; ஒளரங்கசீப் காலத்திலும் சரி; இந்த பூபாகம் ஒன்றுபட்டு
இருக்கவில்லை. பிரித்தானியர்களின் தடிகளும், துப்பாக்கிகளும் தான்
இந்தியாவை ஒன்றுபடுத்தின” என்று அவர் சொல்லியிருக்கிறார். அப்போது
கல்கத்தா, பம்பாய், மதராஸ் என மூன்று இராஜதானிகள் இருந்தன. நடுவண்
ஆட்சியில் அதிகாரங்கள் அனைத்தும் குவிந்து கிடக்கிற நிலை கர்சன் பிரபு
காலத்தில் தான் இந்தியாவில் உச்ச கட்டத்திற்குப் போனது. பின்னர் மிண்டோ
பிரபு, இந்தியாவின் அரசப் பிரதிநிதியாக (வைஸ்ராயாக) இருந்தபோது, இலண்டனில்
(பிரித்தானிய அரசில்) இந்தியாவுக்கான அமைச்சராக இருந்தார். மார்லி பிரபு
அரச ஆணையம் ஒன்றை (இராயல் கமிஷன்) அமைத்தார். இதுதான் அதிகாரப் பரவலை
நோக்கி எடுக்கப்பட்ட முதல் நடவடிக்கை.

1919 இல் வந்த மாண்டேகு -
செம்ஸ்போர்டு சீர்திருத்தங்களால் சமஷ்டி ஆட்சி கருக்கொண்டது. இவையெல்லாம்
கிராண் வில்லி ஆஸ்டின் அவர்களது கூற்றுகளாகும். அவர் இந்திய அரசியல் நிர்ணய
சபையில் நடந்த விவாதம் ஒன்றில் திரு கே.சந்தானம் அவர்கள் “மாண்டேகு-செம்ஸ்
போர்டு சீர்திருத்தம், இந்திய அரசியல் முறைக்குச் சிறிதளவே தான் மாகாணத்
தன்னாட்சி (self government ) விரிவுபடுத்தப்பட வேண்டும் என்ற தேவையை
இந்தியாவில் உருவாக்கிவிட்டது. எனவே, இப்போது பொதுப் பட்டியலில்
உள்ளனவெல்லாம் பத்துப் பதினைந்து ஆண்டில் தாமாகவே நடுவணரசு பட்டியலுக்குப்
போய் விடும் என்று நம்பலாம்” என்று கூறினார். அரசியல் சட்ட ஏழாவது
அட்டவணையில் நடுவண் பட்டியல், மாநிலப் பட்டியல் மற்றும் பொதுப் பட்டியலில்
உள்ள இனங்களைத் திருத்தி அமைக்க வேண்டும் என்பது குறித்து தனி நபர்
மசோதாவின் மீது விவாதம் நடைபெறுவது இதுவே முதல் தடவை என்பதை நான் சொல்ல
விரும்புகிறேன். சுருக்கமாகச் சொன்னால் நான் தந்துள்ள சட்ட முன்வடிவில்,
நடுவணரசுப் பட்டியலிலிருந்து மாநிலப் பட்டியலுக்கு மாற்ற வேண்டும் என்று
நான்கு இனங்களைப் பட்டியல் போட்டுக் காட்டியுள்ளேன்.

முதலாவது
இனம், 84 ஆம் பதிவைக் குறித்ததாகும். இப்பிரிவு மனிதர்கள் அருந்துவதற்கான
போதை பானங்கள் கஞ்சா, அபின் மற்றுமுள்ள போதை மருந்துகள் தவிர்த்த புகையிலை
மற்றுமுள்ள தயாரிக்கப்பட்ட பொருள்கள் மீது சுங்கத் தீர்வை விதிப்பது
பற்றியதாகும். ஆனால், இப்பதிவின் இரண்டாவது உப பத்தியில் குறிப்பிடப்
பட்டுள்ள போதைப் பொருட்களையோ, பிற பொருட்களையோ கொண்ட மருத்துவப்
பொருட்களும், கழிப்பறை சுத்திகரிப்புப் பொருட்களும் இதில் அடங்கும்.
இரண்டாவது கூறு 87 ஆவது பதிவு ஆகும். வேளாண் கழனிகள் தவிர்த்த சொத்துகள்
மீது தோட்ட வரி விதிப்பதாகும். மூன்றாவது கூறு 88 ஆவது பதிவு பற்றியதாகும்.
இது வேளாண் கழிவுகள் தவிர்த்த பிற சொத்துகள் மீதான வாரிசு உரிமை
ஆயத்தீர்வையாகும். நான்காவது கூறு 97 ஆவது பதிவு ஆகும். இது மிக
முக்கியமானது. இது இரண்டாம் அல்லது மூன்றாம் பட்டியலில் குறிப்பிடப்படாத
வேறு எந்தப் பொருளையும் பற்றியதாகும். இந்தப் பட்டியல்களில்
குறிப்பிடப்படாத வரிகளும் இப்பதிவில் அடக்கம். இவைதாம் மிச்ச அதிகாரங்கள்
அல்லது எஞ்சிய அதிகாரங்கள் எனப்படுகின்றன.

சமஷ்டி அரசியல் சட்டம்
என்று நாம் பேசும்போது, அமெரிக்கா, ஆஸ்திரேலியா, கனடா ஆகியவற்றையும் ஓரளவு
அயர்லாந்தையும்தான் குறிப்பிடுகிறோம். அமெரிக்காவைப் பொறுத்தவரையில் எஞ்சிய
அதிகாரங்கள் மாநிலங்களுக்கும் போகின்றன. ஆஸ்திரேலியாவிலும் இவை
மாநிலங்களுக்கே போகின்றன. கனடாவைப் பொறுத்தோ எஞ்சிய அதிகாரங்கள் நடுவண்
அரசிடம் உள்ளன. எஞ்சிய அதிகாரங்களை யாருக்கு ஒதுக்குவது என்ற விவாதம் மிக
முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. இதற்குக் காரணம் இரண்டு கூட்டமே. வலிமையான ஒரு
கூட்டம் எஞ்சிய அதிகாரங்கள் மாநிலங்களிடமே இருக்க வேண்டுமென்று கோருகிறது.
மிக மிக வலிமையான இன்னொரு கூட்டமும் உள்ளது. நான் எந்த வகுப்புவாத வண்ணமும்
பூச வரவில்லை. இதைப்பற்றி இன்னும் அறிய அக்கறையுள்ளோர் வரலாற்றின்
பக்கங்களைப் புரட்டிப் பார்க்கட்டும். எஞ்சிய அதிகாரங்கள் மாநிலங்களுக்கே
போக வேண்டும் என்று கேட்போர் யார் யார்? நடுவண் அரசுக்கே போகட்டும் என்போர்
யார் யார்? என்பதை அறியட்டும்.

இந்தியா ஒரு முழுமையான
கூட்டாட்சி நாடாகத் திகழ வேண்டுமெனில், மாநிலப்பட்டியலில் இருக்க வேண்டிய
அதிகாரங்களைப் பறிக்கக்கூடாது. இதனை வலியுறுத்தி 2001 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 25
ஆம் நாள், பொதுச்செயலாளர் வைகோ அவர்கள் மக்களவையில் அரசியல்
சட்டத்திருத்தத் தனிநபர் மசோதாவைக் கொண்டுவந்தார். அவையின் அனைத்துக்கட்சி
உறுப்பினர்களையும் ஈர்த்த பொதுச்செயலாளர் வைகோ அவர்களின் உரையின் முக்கிய
பகுதிகளிலிருந்து.