விண்முட்டிய கண்களுக்குள்; மீண்டுமொரு கனவு’ முட்களுக்கும், ரோஜாவிற்குமாய்.. (வித்யாசாகர்)

உடம்பெல்லாம் சிறகு முளைத்த தருணமது;

பறந்தொரு தினம் வெற்றியின் தலையிலமர்ந்த
மரணம்போல்; தனிமை தகிக்க தகிக்க நின்ற பொழுது அது;

வானம் நீண்டு விரிந்த பரந்தவெளிச் சாலையொன்றில்
மேகங்களெல்லாம் – எனை
அண்ணாந்துப் பார்த்துச் செல்ல,

நான் எட்டிய உயரத்தின் கடைவிளிம்பிற்குச் சென்று
தரை தேடி
கையில் அழுந்த மூடியிருந்த
நம்பிக்கையெனும்
ஒற்றை ஏணி பிரித்து – எனைத் தூக்கி நிறுத்திய
உயரத்திலிருந்து கீழே தலை தாழ்ந்துப் பார்க்கிறேன்
பூமி கடுகென சிறுத்துப் போயிருக்க -

சறுக்கி சறுக்கி விழுந்த நாட்களை
அடுக்கி அடுக்கிச் சேகரித்த ஏணி – இனி
கீழுள்ளவருக்காய் பயன்படுமென எண்ணி – என்
நம்பிக்கை மொத்தத்தையும்
அனுபவச் சட்டங்களால் கட்டி
தூக்கித் தரையில் வீசப் பார்கிறேன் – தரையில்

கடுகென சிறுத்த பூமியின் தலையில்
ரோஜா பூக்கள் சிரித்துக் குலுங்கிக் கொண்டிருந்தன
முட்கள் அதற்கு காவல்நின்று
காதலால் ரோஜாவை மணக்கச் செய்தன;

முட்களின் முதுகிலோ –
ஒது தேசத்தின் ஏக்கம் கொட்டிக்கிடந்தது;

இன்றைக்குள் நாளையை சேகரித்துக்கொள்ளும்
கனவு பல காத்துக் கிடந்தது;

எரியாவிளக்கின் இருட்டிலிருந்து – நெருப்பில்
கருகிய உடலின் காரணம் வரை’
அந்த முட்களின் சோம்பலில் முடங்கிக் கிடந்தன;

இலக்கியம்
இனப் பற்று
ஆராய்ச்சி
மொழியுணர்வு
புதிய கண்டுபிடிப்பு என
எந்த வெங்காயத்தின் மீதும் அக்கறையின்றி
பூத்துக் குலுங்கிய ரோஜாவின் மடியில் தலைவிரிக்கவே
முட்கள் கனவு கண்டன; காத்துக் கிடந்தன;

மொழி நம் அடையாளம்
தாய்மொழி நமை ஈன்றவளின் பெருமைக்கு நிகர்
தமிழ் நம் பிறப்பின் பேறு என்பதையெல்லாம் மறந்து
குழல் இனிது
குடி பெரிதென
லட்சியமின்றி வாழ்ந்த நாட்களையெல்லாம்
குப்பிகளில் நிரப்பி’ ரோஜாவின் பெயர் திணித்து
வெறுமனே வாழ்க்கையை கடந்துத் தீர்த்தன;

இனக்கவர்ச்சியை உயிரென்றும் –
உடல் பொருள் ஆவியென்றும் சொல்லி
ரோஜாவிற்கென முட்களும்
முட்களுக்கென ரோஜாக்களும் ஆங்காங்கே
ரயில் தண்டவாளத்தில் தலையைக் கவிழ்த்தன;

அணுப்பொழுதும் பிரிந்து வாழ
கனவில் கூட எண்ண மறுத்து -
அம்மா அப்பாக்களை மட்டும்
அனாதை விடுதியில் தள்ளின;

அக்காத் தங்கைகளின்
கட்டப்படாத தாலியை
வரதட்சணையால் அறுத்தன;

கைம்பெண்களின் கண்களில் காம
ஈட்டி வைத்துக் குத்தி -
குடித்த போதைக்கு ருசிசேர்க்க
தெரு வம்பையெல்லாம் விலைபேசி வாங்கின;

போர் போரென மாண்டலும்
அரசியல் அடி தகர்ந்து நாம் வீழ்தலும்
மனிதரின் ரத்தம் லஞ்சத்தால் குடிக்கப் படலும்
கலை மூழ்கி நம் பாரம்பரியம் மூழ்கி
கலாச்சாரமெல்லாம் ஆடம்பர ஆபரனங்களுக்குள்
அடங்கிப் போவதுமெல்லாம் -
ரோஜாவின்’ முட்களின்’ கண்களில் கொஞ்சமும்
குத்தவில்லை;

ரோஜாவிற்கு பரிசளிக்க அஞ்சரப்பெட்டி
அடகுக்குப் போனதும்,
காதலனுக்கு காத்துக் கிடக்க அப்பாவின் நம்பிக்கை
அரைநாள் விடுமுறையானதும்; அத்தனைப்பெரிய
குற்றமாக அவர்களுக்குத் தெரியவேயில்லை;

கடல்பொங்கி உடல் மிதப்பதும்
கரைதாண்டி உயிர் மரிப்பதும்
மழை வந்து மனிதம் நனைவதும்
வாடிக்கையாய் போனதில் மனம் முட்களுக்கும் ரோஜாவிற்கும்
கல்லாய் ஆயின -

சோற்றிற்கு பிள்ளைகள் தட்டேந்தி
திருடி
கொல்லையடித்து
கொலை செய்து
பொய்யும் புரட்டுமாய் வாழ்வாதாரம் இழந்து தவிப்பதை
தடுக்க’ திருத்த’ எள்ளளவும் அவர்களுக்கு எண்ணமில்லை;

யாருக்கு இருக்கோ இல்லையோ
எனக்கு கோபம் தலைக்கேறி வந்தது
நேரே சென்று அவர்களின் கன்னம் பிடித்து
இழுத்து நான்கு அரை விட்டாலென்ன என்று கோபம்
பொங்கி பொங்கி வந்தது;

பொங்கிய கோபத்தின் பதட்டத்தில்; கை நடுங்கி
அந்த நம்பிக்கையெனும் ஏணி
திடுமென கை நழுவி தரைவழி விழ –
நான் தடுத்து பிடித்துவிடவெல்லாம் முனையவில்லை;

ஏதேனும் ஒரு ரோஜா
முட்களைச் சுமந்தேனும்
அந்த ஏணியின் வழியே ஒரு நாள்
இங்கே வராமலாப் போகும்?

வரட்டும் வரட்டும்
வரும்வரைக் காத்திருப்போமென விட்டுவிட்டேன்…

_வித்யாசாகர்
படம் : சந்தவசந்தம்